Του Παναγιώτη Κατσαρούπα
Πέρασαν 47 χρόνια από την ημέρα που άλλαξε η ιστορία..Την ημέρα που πάγωσε ο χρόνος και εκείνα τα παιδιά με τα μακριά μαλλιά, τη φλόγα στη καρδιά και τα μεγάλα όνειρα πέρασαν στην αιωνιότητα.
Εκείνη τη νύχτα τα άρματα του φασισμού όσο και να το ήθελαν δεν μπόρεσαν να πετύχουν τον σκοπό τους, δεν μπόρεσαν να σκοτώσουν τα ιδανικά μιας γενιάς που θυσιάστηκε για ένα καλύτερο κόσμο. Αξίες που έμειναν να μας συντροφεύουν ως φάροι όταν το σκοτάδι γίνεται βαθύ.
Η 17η Νοεμβρίου πάντα θα αποτελεί μια ημέρα ορόσημο για όλους τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες. Θα συμβολίζει την αντίσταση αλλά και τη νίκη απέναντι στο φασισμό και τον περιορισμό της ελευθερίας. Την ανάγκη της συνεχούς διεκδίκησης και προάσπισης της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Γιατί τα παιδιά εκείνα πάλεψαν ενάντια στη βία και το διχασμό για μια σταγόνα ελευθερίας, για έναν πιο καθαρό ουρανό. Απέναντι στη βία όρθωσαν ιδέες, όνειρα και αλληλεγγύη.
Στο παρόν και τις πρωτόγνωρες υγειονομικά συνθήκες που αντιμετωπίζουμε η Δημοκρατία καλείται να προστατεύσει τη δημόσια υγεία. Στο πάντοτε επίκαιρο αίτημα για “Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία” έχει προστεθεί και η “Υγεία”. Η Δημοκρατία βάζει προτεραιότητες και όχι διχαστικά διλήμματα. Προηγείται και πάντα θα προηγείται η δημόσια υγεία αναμφίβολα. Το μεγάλο “αλλά” εντοπίζεται όμως στο ότι η “Υγεία” οφείλει να διασφαλίζεται ποικιλοτρόπως. Με τη γενναία ενίσχυση του ΕΣΥ, με την αποσυμφόρηση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, με τον έλεγχο των εστιών υπερμετάδοσης και γενικότερα με την εφαρμογή όλων αυτών που δεν είναι ποτέ αργά να πραγματοποιηθούν.
Σε επίπεδο ψυχολογίας οι πρώτες έρευνες καταδεικνύουν ήδη τα πολύ αρνητικά αποτελέσματα του πρώτου lockdown σε παγκόσμιο επίπεδο στη ψυχική υγεία των πολιτών και τη σύνδεση του με τη κοινωνική απομόνωση, τις αγχώδεις διαταραχές και την καταθλιπτική διαταραχή. Με βάση τα παραπάνω και το παρόν δεύτερο lockdown, επιτακτική κρίνεται η ανάγκη ενίσχυσης και του τομέα της ψυχικής υγείας.
Συμπερασματικά μπορεί φέτος να μη κατέστη δυνατό να τιμηθεί μαζικά η σημερινή ημέρα, σίγουρα όμως τα αιτήματα του Πολυτεχνείου ζουν και θα ζουν πάντα αναλλοίωτα στο χρόνο μέσα από τη διαρκή προσπάθεια κοινωνικής διεκδίκησης ενός καλύτερου παρόντος και μέλλοντος με έμφαση στη δημοκρατία, την ειρήνη και το δίκαιο.