Του Αλέξανδρου Λάκκα
Παρουσιάζοντας την διακηρυξή της η πρόεδρος του ΠαΣοΚ προ ημερών είπε πως “δεν είμαστε ένα άμορφο κόμμα του μεσαίου χώρου. Δεν είμαστε ένα εκκρεμές Πολιτικό Κέντρο που κινείται δεξιά και αριστερά. Έχουμε αυτόνομη πορεία και αυτοδύναμη στρατηγική Έχουμε τη δική μας ταυτότητα».
Με μια λέξη αυτή η ταυτότητα είναι η Κεντραριστερά, δηλαδή “δυνάμεις των Σοσιαλιστών, των Σοσιαλδημοκρατών, της Ανανεωτικής Αριστεράς, του Προοδευτικού Μεταρρυθμιστικού Κέντρου, της πολιτικής οικολογίας». Προς το παρόν δυνάμεις της “πολιτικής οικολογίας” δεν έχουν εμφανισθεί στο νέο φορέα, ενώ οι δυνάμεις των “σοσιαλιστών”- μια λέξη ξεχασμένη- φαίνεται πως είναι άλλες από αυτές των σοσιαλδημοκρατών- άγνωστο πώς διαφοροποιούνται.
Αναρωτιέται κανείς ποιο είναι το “προοδευτικό μεταρρυθμιστικό κέντρο” και σε τι διαφέρει από το “ανοιχτό κέντρο” του Σταύρου Θεοδωράκη -που αν δει κανείς τις δημοσκοπήσεις με 1% ως Ποτάμι δεν υπάρχει πια. Μια προσεκτική ανάγνωση των δημοσκοπήσεων δείχνει πως ο φορέας αυτής που κάποτε πήρε 6% και στις τελευταίες εκλογές είχε 222.000 ψήφους, αλλά στο νέο φορέα θα φτάσει μόλις ένα μικρό ποσοστό δηλαδή 10-15.000 ψήφοι: αν ο ηγέτης του Ποταμιού κινηθεί στο 10% του πρώτου γύρου και το Ποτάμι συνεισφέρει περίπου 15% του νέου φορέα, τότε αυτό σημαίνει πως οι ψηφοφόροι δεν ακολουθούν τον αρχηγό κι όσοι ακολουθούν δεν τον ψηφίζουν όλοι!
Το εντυπωσιακό εύρημα μιας δημοσκόπησης ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι αγαπητός στο 3% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για το τι θα συμβεί αν εκλεγεί πρόεδρος του νέου φορέα. Ο ίδιος σε αντίθεση με την Φώφη Γεννηματά προσδιορίζει αλλιώς τις δυνάμεις του νέου φορέα- εντάσσοντας σ΄αυτόν και τους φιλελεύθερους -όπως ο Στέφανος Μάνος που έσπευσε να γίνει μέλος για να ψηφίσει.
“Ο χαρακτήρας του νέου κόμματος πρέπει να είναι όμως παράλληλα και σύχρονος, διαμήνυσε ο κ. Θεοδωράκης. Αυτό μεταφράζεται σε κατάργηση των υπαρχουσών κομματικών φοιτητικών και συνδικαλιστικών παρατάξεων που την επόμενη μέρα θα πρόσκεινται στη νέα παράταξη, ψηφιοποίηση όλης της δομής και λειτουργίας του κόμματος, σύσταση τομέων πολιτικής με τη συμμετοχή εμπειρογνωμόνων και συνεχή αξιολόγηση των εργαζομένων και των στελεχών”.
Η άποψη αυτή για κατάργηση της φοιτητικής παράταξης μάλλον είναι μόνο δική του, όπως και η επιλογή να είναι ένα κόμμα με …μάνατζερ. Από την πλευρά του ο Γιώργος Καμίνης μιλά γενικά για την “παράταξη” και δηλώνει τόσο αριστερός, όσο και φιλελεύθερος μια σαφή διάθεση να ενώσει τα “κομμάτια” του χώρου:
“Θέλω εθνική συνεννόηση, κοινό πατριωτικό σχέδιο με τον ΣΥΡΙΖΑ και με τη ΝΔ στα μεγάλα θέματα του τόπου. Όποιος κι αν κυβερνά. Όπως έγινε σε άλλες χώρες που μπήκαν αργότερα στην κρίση αλλά βγήκαν νωρίτερα από εμάς. Θεωρώ μεγάλη τροχοπέδη τη συνέχιση από μεριάς ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. της διχαστικής δημοκρατίας, αυτά τα «εμείς» κι «εσείς», που τόσο στιγμάτισαν την μεταπολίτευση και επιδείνωσαν την κρίση”.
Με λίγα λόγια ο Γ. Καμίνης δεν πρόκειται να συνεργασθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επιδιώκει κοινό σχέδιο με την ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο Νίκος Ανδρουλάκης στον κινείται στην ίδια πορεία: «Θα καλέσουμε όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, πλην του κ. Καμμένου. Αν μπορούμε να συνεργαστούμε πάνω στη συμφωνία καλώς. Αλλιώς θα παραμείνουμε η λογική αντιπολίτευση».
Η θολούρα σε ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ συνεχίζεται με την Φώφη Γεννηματά αφενός να λέει “Γυρίστε σπίτι”, αφετέρου αφήνει ανοιχτό το θέμα της διάλυσης του κόμματος για το οποίο “θα αποφασίσει το συνέδριο του κόμματος”. Ίσως η τελευταία της δήλωση να είναι πιο σαφής ή πιο ασαφής στο παιχνίδι των λέξεων:
“Tα όνειρα μας είναι πιο δυνατά από τις αναμνήσεις μας» και «θα χρειαστεί μια μεταβατική περίοδος για την μετεξέλιξη όλων των κομμάτων». Όσο προχωρά η συγκρότηση του νέου φορέα “τα κόμματα εκ των πραγμάτων θα κάνουν ένα βήμα πίσω. Και σε μια παράλληλη διαδικασία το κέντρο βάρους συνεχώς θα μετατίθεται στον νέο φορέα”.
Με το Συνέδριο που θα ακολουθήσει την εκλογή του αρχηγού ο νέος πολιτικός φορέας θα αποκτήσει πλήρη οργανωτική δομή με … δύο κοινοβουλευτικές ομάδες, αλλά σιγά-σιγά καθώς φτάνουμε στις κάλπες το θολό τοπίο γίνεται όλο και πιο θολό- με καταγγελίες για συμφωνίες “κάτω από το τραπέζι” του Νίκου Ανδρουλάκη.
Η θολούρα αυτή μάλλον θα αποτρέψει μεγάλες μάζες του χώρου που είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον να πάνε να ψηφίσουν -ιδιαίτερα στον δεύτερο γύρο. H συμμετοχή θα είναι μικρότερη από όση φαινόταν τον Σεπτέμβριο. Μια δημοσκόπηση του ΠΑΜΑΚ που δημοσιεύτηκε στο Protagon λίγο πριν τις εκλογές είχε το εξής καταπληκτικό εύρημα: όσοι ενδιαφέρονται για τις εκλογές “αρκετά” προέρχονται κατά 36% από τον ΣΥΡΙΖΑ, κατά 18% από τη …Νέα Δημοκρατία και μόλις κατά 27% από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Το ποσοστά των ψηφοφόρων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ πέφτουν σ΄αυτούς που ενδιαφέρονται “πολύ” κι ανεβαίνουν στο 53% όσων προέρχονται από την Δημοκρατική Συμπαράταξη. Που σημαίνει πως οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ- βλέποντας ίσως στο νέο φορέα την διάλυση του κόμματός τους- δεν θα συμμετέχουν σε μεγάλο ποσοστό στις εκλογές.
Πιθανότατα όμως το μέλλον του νέου φορέα να κρίνεται από άλλο εύρημα της δημοσκόπησης: από όσους δηλώνουν βέβαιη συμμετοχή στις εκλογές το 58% έχει περάσει την ηλικία των 55 και μόλις 16% όσων ψηφίσουν -με βεβαιότητα- είναι κάτω από 34 χρονών!
Που σημαίνει πώς ο “νέος” φορέας χωρίς να ξεκαθαρίζει την ταυτότητά του έχει χάσει το παιχνίδι της ανανέωσης και είναι μια υπόθεση για τα ΚΑΠΗ. Αν και ξεκίνησε με προοπτικές να αγγίζει όσους τοποθετούν τον εαυτό τους στην Κεντροαριστερά πάει στις κάλπες με το 80% να μην ενδιαφέρονται γι΄αυτόν καθόλου.
