Του Χάρη Τσιόκα
Στην πολιτική αναμέτρηση, τα τελευταία χρόνια εισέρχεται και η σκληρή μάχη ”εικόνας” και ”ενημέρωσης” προκειμένου να “διαμορφώσει” η ”κοινή γνώμη” τις επιλογές της!
Είναι εμφανείς πλέον δύο τύποι προσέγγισης, με διαφορετικές επιδιώξεις διαχείρισης του ρόλου της πολιτικης και των πολιτικών προσώπων!
Ο κυρίαρχος τύπος σχετίζεται με την επιδιωξη «χειραγώγησης»-που επιδιώκουν διάφορα κερδοσκοπικά κέντρα. Είναι η προσπάθεια που εκδηλώνουν σ’ όλους τους τομείς, να παρουσιαστεί ότι η λύση των προβλημάτων περνά μέσα από την προώθηση και ανάδειξη μιας “νέας γενιάς πολιτικών προσώπων ” που θα υπηρετήσουν πιο τολμηρά την διαχείριση των επιλογών που εξυπηρετούν την αχαλίνωτη κερδοσκοπία στο όνομα του επιχειρείν!
Το επιχείρημα τους είναι απλοϊκό.. “φταίνε το κοινωνικό κράτος και οι κανόνες στην αγορά» που επιβαρύνουν με φόρους και εμποδίζουν- προσέξτε- την οικονομία(!!!), όχι την παραγωγική βάση και τη συνοχή!
Πρόκειται για μια πρακτική που δοκιμάστηκε σχεδόν σ΄ όλες στις φάσεις κρίσεων στην ιστορία από τις συντηρητικές δυνάμεις και είχε ως βασική επιδίωξη, την ανακατανομή μεριδίων αγοράς και πλούτου υπέρ των ολίγων, τη «πειθάρχηση» της πολιτικής στην οικονομική εξουσία και την υποκατάσταση των συλλογικών θεσμών διαβούλευσης και απόφασης.
Η λεγόμενη «νέα γενιά πολιτικού προσωπικού» επιλέγεται-προβαλεται (από ποιους;) και προωθείται με βάση την ικανότητα να διαχειρίζεται το πλαίσιο των επιδιώξεων που προαναφέρθηκαν. Χρήσιμο εργαλείο γίνεται το γεγονός ότι οι δημοκρατίες στην εποχή μας μεταλλάχθηκαν σε ”επικοινωνιακές”, χάρη στην απευθείας πρόσβαση που προσφέρουν στον πολίτη – τηλεθεατή.
Τα κόμματα μιας χρήσης, οι αλλαγές ονομάτων κομματικών σχηματισμών δίνουν την δυνατότητα στους “αξιωματούχους” να προχωρούν σε συμφωνιες με «προστασία ενημερωσης»! Και αυτό με τη σειρά του δίνει την δυνατότητα να ”βραχυκυκλώνονται ” επικοινωνιακά, τα δημοκρατικά αντιπροσωπευτικά σώματα…και οι πολιτικοί και τα κόμματα με γνώμη αυτόνομη!
Σε αυτό το περιβάλλον «αναπτύσσεται» και η θεωρία ”μη διαφοράς” στις πολιτικές επιδιώξεις των κομμάτων. Η πολιτική ζωή και δράση-όπλο της κοινωνίας- υποβαθμίζεται και αντικαθίσταται από τους τεχνοκράτες και “γνώστες” που καλούνται να υπηρετήσουν ”ηρωικά” μονόδρομους, αλλά χωρίς την κοινωνική και παραγωγική βάση!
Σ’ αυτό το γκρίζο περιβάλλον υπάρχει όμως και ένας άλλος τύπος ”παρουσίασης” της εξόδου. Αυτός που αναζητεί το νέο μέ την αλλαγή του περιεχομένου των ασκούμενων πολιτικών! Για δικαιότερη διαχείριση των επιπτώσεων και προσδοκιών με ανάπτυξη στην πραγματική οικονομία, σε αντιπαράθεση με τη απληστία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου!
Αναφέρομαι σε αυτή την αντιπαράθεση που δεν παρουσιάζεται από τα media, στην αντιπαράθεση που αξιολογεί το νέο όχι μόνο ηλικιακά-επιδερμικά, αλλά και με βάση την πρόταση για το εναλλακτικό αναπτυξιακό και κοινωνικό όφελος που δημιουργεί. Είναι ο δρόμος που η επιδίωξη για οικονομική μεγέθυνση συμπορεύεται με την κοινωνική ανάπτυξη τη δικαιοσύνη και τους ανθρώπους!
Είναι προφανές λοιπόν ότι, με αφορμή τις επιπτώσεις των εφαρμογών των μνημονίων το ”νέο” στην προοδευτική σκέψη δεν περιορίζεται:
– σ ένα ανταγωνισμό μιας καλύτερης υπουργικής διαχείρισης των υφιστάμενων μέτρων(συντηρητική ή δεξιά σοσιαλδημοκρατική εκδοχή),
-ούτε γίνεται αίτημα “επαναφοράς της ζωής” σε ένα καθεστώς προηγούμενης εποχής που έχει ήδη παρέλθει (αριστερά της οπισθοφυλακής).
Θυμίζω ότι η εναλλαγή “νέων προσώπων” στην ιστορία όταν στόχευε στην “καλύτερη” διαχείριση των πολιτικών και δομών που παράγουν ανισότητες ποτέ δεν αποτιμήθηκε ως ανανέωση. Καταγράφηκε ως συντηρητική παλινόρθωση.
Γι’ αυτό και η ΝΔ μαζί με τα παρακολουθήματά της αποφεύγουν να μπουν στο διάλογο για τα περιεχόμενα των νέων πολιτικών.
Για τις δυνάμεις όμως του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της αριστεράς και της οικολογίας η νέα επιλογή είναι εναλλακτική μέσα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι! Έχει περιεχόμενα με αξιόπιστες πολιτικές κοινωνικές και προγραμματικές συμμαχίες. Αλλά γι’ αυτό το περιεχόμενο της ανανέωσης, που συνδέει τα περιεχόμενα της πολιτικής με τα νέα και παλιά πρόσωπα, η επικοινωνιακή και χρηματιστηριακή «δημοκρατία» ούτε θέλει να ακούει, ούτε να …βλέπει !!!!
Γι’ αυτό η υπεράσπιση της ανανέωσης με περιεχόμενα πολιτικής για τους πολλούς, την παραγωγική βάση, τη συνοχή και τη δημοκρατία επαφίεται ….μόνο στους πολίτες και στους προοδευτικούς σχηματισμούς!