Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ως γιος του Κώστα Μητσοτάκη -τον οποίο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τον είχε εξαιρέσει από τη γένεση της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας – για να μην την υπονομεύσει- ο Κυριάκος παίρνει εκδίκηση.
Οι όροι «εσωτερικού» και «εξωτερικού» είχαν επικρατήσει στη Μεταπολίτευση ως προσδιορισμοί των δύο ΚΚΕ, που προέκυψαν μετά τη διάσπαση του 1968.
Καθώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης σχεδιάζει να κηδέψει τη Μεταπολίτευση και ό,τι τη συνοδεύει, ο όρος επιστρέφει για να χαρακτηρίσει αντιστοίχως τους δυο ηττημένους από τον ίδιο: τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Καραμανλισμό.
Το εσωκομματικό τοπίο μετά την 21η Μαΐου απεικονίζει τι πρόκειται να συμβεί αν επικυρωθεί το αποτέλεσμα στις 25 Ιουνίου: Ύμνος και θρήνος για τους χαμένους ανθυπολοχαγούς του Καραμανλισμού. Οσοι απέμειναν, δεν θα μπορούν πλέον να δηλώνουν την αναφορά τους στον ιδρυτή της ΝΔ. Γιατί δεν θα υπάρχει καν ΝΔ.
Ως γιος του Κώστα Μητσοτάκη -τον οποίο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τον είχε εξαιρέσει από τη γένεση της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας -για να μην την υπονομεύσει- ο Κυριάκος παίρνει εκδίκηση: το πρώτο που θα διαλύσει αν διασφαλίσει την κυριαρχία του στις 25 Ιουνίου θα είναι το δημιούργημα του Καραμανλή.
Ηδη η ΝΔ όπως την ξέραμε, ως φορέα της συντηρητικής παράταξης και πολιτικό εκπρόσωπο της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς στην Ελλάδα, δεν χωράει στους οικογενειακούς σχεδιασμούς του – στους οποίους προέχει η «ιστορική αποκατάσταση» του… Κώστα Μητσοτάκη.
Η ΝΔ άλλαξε οκτώ αρχηγούς μετά τον ιδρυτή της. Αλλά ο τελευταίος είχε εξ αρχής ως επιδίωξη να την εξαφανίσει- ευχή και κατάρα από τον πατέρα του. Μετά από τρία γιουρούσια της οικογένειας Μητσοτάκη για την κατάληψή της, το τρίτο είναι και το μοιραίο για το κόμμα των Καραμανλήδων. Να ζήσουμε να το θυμόμαστε.
Ο νεότερος Μητσοτάκης θα βάλει στη θέση του ένα απολύτως οικογενειακό σχήμα με την προσωπική σφραγίδα και αφού φορτώσει στη ΝΔ όλες τις κακοδαιμονίες του χώρου, θα γράψει εξ αρχής την ιστορία του. Με ανιστόρητες αναφορές, όμως είναι η αναδρομική σύνδεση με τον Βενιζέλο, του οποίου οι πολιτικοί πρόγονοι της ΝΔ ήταν αντίπαλοι.
Λεπτομέρειες. Από τη στιγμή που ο Μητσοτάκης έμεινε ατουφέκιστος να εδραιωθεί ως αφεντικό , θεωρεί ότι όλα θα προσαρμοστούν στις επιλογές του. Στο εξής το σύνθημα «εθνάρχης είναι ο Καραμανλής» δεν θα ξανακουστεί. Εθνάρχης είναι ο… Κώστας Μητσοτάκης.
Από τη στιγμή που αποσύρθηκε ο αυθεντικός πολιτικός επίγονος του Καραμανλή – ενώ ο γιος του Αχιλλέα συνέχισε να σέρνεται στην αυλή του Μητσοτακέικου, ως φορέας του ονόματος – δεν υπάρχει εμπόδιο. Αλλά ο Κώστας Καραμανλής, με την εμπειρία του 2015-16, δεν είχε λόγο να παραμείνει στα χαρακώματα. Το κόμμα που αποκόλλησε από την Πασοκική περιφρόνηση το 1997 -και δεν τον βοήθησε να κινήσει τα πράγματα στην κατεύθυνση που ήθελε- υποτάχθηκε στη μόνη οικογένεια με την οποία όφειλε να κρατάει αποστάσεις.
Ακόμη και όταν σημερινός εκπρόσωπός της, άρχισε να το εκτρέπει από τις ιδρυτικές ράγες του, δίνοντας ρόλους σε ακροδεξιούς, τυχοδιώκτες, τοποτηρητές των νταβατζήδων και αποσυνάγωγους άλλων πολιτικών χώρων.
Ο στίχος του Ελύτη «εγώ φεύγω, εσείς να δούμε τώρα» υπάρχει στην ουσία της απουσίας του από την επόμενη Βουλή.
Ο Μητσοτάκης προέκυψε ως μάστιγα για τον Καραμανλισμό. Σε μια στιγμή που οι Καραμανλικοί, εκπροσωπούμενοι στην πίστα από τον Μεϊμαράκη και με τον Σαμαρά σε συνέργεια με τον γιο αυτού που ανέτρεψε, δεν είχαν δυνάμεις να τον αντιμετωπίσουν.
Στην ουσία προδόθηκαν από μέσα. Ακόμη δεν έχει γραφεί η ιστορία πώς παραδόθηκε η σκυτάλη στον μόνο που δεν είχε πιθανότητες να την πάρει. Ακόμη και η αδελφή του το πίστευε.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επικράτησε -κάνοντας συμφωνίες στο παρασκήνιο που δεν θα έκαναν ποτέ οι Καραμανλήδες, ο Ράλλης, ή ο Αβέρωφ- έγινε Πρωθυπουργός, άλωσε την καραμανλική πτέρυγα για να αποδυναμώσει τον Καραμανλισμό και τώρα δεν θα αφήσει τίποτε που να θυμίζει ότι υπήρξε ο Καραμανλής και το κόμμα του.
Ακόμη και αν δεν μπορεί να κατεδαφίσει το μύθο του ιδρυτή, θα επιχειρήσει ένα είδος ιστορικού ρεβανσισμού απέναντι στον νεώτερο Καραμανλή διαμορφώνοντας σχήμα του Χαρ. Τρικούπης- Θόδωρος Δηλιγιάννης.
Ακριβώς το ίδιο που προσπάθησε να διαμορφώσει στο απέναντι μπαλκόνι ο Κ. Σημίτης στη σχέση του με τον Ανδρέα Παπανδρέου – τον Γιώργο δεν τον πήρε ποτέ στα σοβαρά.
Φάνηκε από την ώρα που αρνήθηκε να ανανεώσει την -επιτυχημένη και αποδεκτή και από το άλλο μεγάλο κόμμα -θητεία του Προκόπη Παυλόπουλου, κατά τρόπο που παρέπεμπε στην καταψήφισή του από τον ίδιο- με την ανοχή του Σαμαρά- με επιχειρήματα που στόχευαν τον Κώστα Καραμανλή.
Στο θεμελιακό κόμμα της Μεταπολίτευσης, που ανέδειξε σπουδαίους πολιτικούς- λιγοστεύουν οι Καραμανλικοί που έχουν απομείνει στις γραμμές του: οι πρόθυμοι να συνυπάρξουν με τον Μητσοτάκη, από την οικογένεια Καραμανλή κάποιος που ως επίγονος μοιάζει περισσότερο με τον Νικήτα Βενιζέλο και ο Σαμαράς!
Αλλά οι ανθυπολοχαγοί δεν γράφουν ιστορία παρά μόνο όταν οδηγούνται στο βωμό για τη θυσία. Ηδη μετά τις εκλογές του Μαΐου είναι ηττημένοι νικητές. Δεν αλλάζει τίποτε στην προδιαγραμμένη από την οικογένεια Μητσοτάκη τύχη τους, ώστε να αφανιστεί το οικόσημο.
Εκτός αν στις 25 Ιουνίου οι «Καραμανλικοί της βάσης» κάνουν την επανάστασή τους και βάλουν τέλος στον ταπεινωτικό εξανδραποδισμό τους από την οικογένεια Μητσοτάκη. Όπως έγινε στη Βουλή, πριν από τρεις δεκαετίες.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
