Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο Αλέξης Τσίπρας διαθέτει ακόμη επαρκές πολιτικό κεφάλαιο, ενώ παραμένει και ο ίδιος ισχυρό πολιτικό μέγεθος στο δημόσιο βίο της χώρας.
-«Αναλαμβάνω προσωπικά τις ευθύνες για την εκλογική ήττα, αλλά δεν σκοπεύω να δραπετεύσω.
Το αποτέλεσμα δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα έκλεισε τον κύκλο του. Γι αυτό στις επικείμενες εκλογές θα πάρω μέρος με νέο σχηματισμό σύγκλισης των δυνάμεων Αριστεράς και Κεντροαριστεράς.
Με νέα ψηφοδέλτια, χωρίς πρόσωπα με ανάρμοστες συμπεριφορές και ασύμβατες αντιλήψεις και με πρόγραμμα ανάπτυξης και ευημερίας για όλους τους Ελληνες , υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και αναβάθμισης της θέσης της στην Ευρώπη και την περιοχή.
Αμέσως μετά τις εκλογές θα καλέσω τις δημοκρατικές δυνάμεις να οργανώσουμε ιδρυτική Διάσκεψη– τύπου Επινέ στη Γαλλία το 1971 – για την οριστική συγκρότηση προοδευτικού πολιτικού φορέα – στο ελληνικό και το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο». Υπογραφή : Αλέξης Τσίπρας.
Όνειρα μετεκλογικής νυκτός. Προφανώς τέτοια ανακοίνωση δεν θα υπάρξει – παρότι θα μπορούσε, αν δεν είναι μονόδρομος, εκεί που έφτασαν τα πράγματα. Αρκούν πολιτικό θάρρος, καθαροί στόχοι και αποφασιστικότητα.
Πρωτίστως όμως απαιτείται επίγνωση ότι η 21η Μαΐου είναι τομή και διαμορφώνει νέα δεδομένα: ο ΣΥΡΙΖΑ αποδοκιμάσθηκε σκληρά και αυτό οδηγεί σε εγκαθίδρυση καθεστωτικής Δεξιάς με τον Κυριάκο Μητσοτάκη κυρίαρχο – με λαϊκή επικύρωση.
Ωστόσο ο Αλέξης Τσίπρας αντί να στραφεί προς την κοινωνία, για να βρει τα αίτια της ήττας, εγκλωβίσθηκε στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, όπου εκκολάφθηκαν οι αίτιες του εκλογικού καταποντισμού του.
Προκαλεί εντύπωση στους πολιτικούς παρατηρητές ότι την επόμενη της συντριβής συνεδρίαζε για ώρες με τα φυσικά πρόσωπα που έχουν συμβάλει στη λαϊκή απονομιμοποίηση του ιδίου και της πολιτικής που εκπροσωπούσε.
Διαθέτει ακόμη επαρκές πολιτικό κεφάλαιο, ενώ παραμένει και ο ίδιος ισχυρό πολιτικό μέγεθος στο δημόσιο βίο της χώρας. Αλλά τα κομματικά όργανα παράγουν μόνο εσωστρέφεια και κινήσεις συσπείρωσης προς τα κάτω.
Το θέμα για τον Τσίπρα αυτή τη στιγμή, δεν είναι τι θα πουν το ΕΓ και η Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ότι δεν πήρε , όπως επιδίωξε, λαϊκή εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση.
Αυτή την εντολή θα την έπαιρνε ο ίδιος, όχι τα «όργανα». Δηλαδή ο παλαιός ΣΥΡΙΖΑ του 3% που εκπροσωπείται σ αυτά, – αφού τα 111.000 νέα μέλη δεν ψήφισαν για την εκλογή τους.
Στην πρώτη μετεκλογική συνεδρίαση επιβεβαιώθηκε η αλλεργία στην ανάληψη ευθυνών και την αυτοκριτική. Ακόμη και η «αποτυχία της στρατηγικής της απλής αναλογικής», αναφέρθηκε σαν να αφορά κάποιους άλλους.
Ενώ στην πολιτική σκηνή διαμορφώνονται όροι παντοκρατορίας της Δεξιάς με λαϊκή ετυμηγορία, για το κόμμα που απώλεσε το 45% της επιρροής του, προέχει, σύμφωνα με όσα είπε ο επικεφαλής του, «να προστατέψουμε τη πρωταγωνιστική παρουσία της Αριστεράς στη πολιτική ζωή του τόπου».
Ακούγεται σαν κάποιος, αφού πέρασε τη θηλιά στο λαιμό του και κλότσησε την καρέκλα, ζητάει να επιστρέψει στη ζωή, για να ρίξει και μια σφαίρα στο κεφάλι του.
Αν «ως Αριστερά» εννοείται ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχε καμία «πρωταγωνιστική παρουσία». Πρωταγωνιστής υπήρξε προσωπικά ο Τσίπρας, με την εμπιστοσύνη που του έδωσαν, εγκαταλείποντας το ΠΑΣΟΚ, οι πολίτες που τοποθετούνται στη Δημοκρατική Παράταξη- και τώρα άρχισαν να την αποσύρουν. Όχι αδικαιολόγητα: οι παλαιοί Συριζαίοι τους έβλεπαν σαν κορόιδα: να ψηφίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως κεντροαριστεροί και να κυβερνούν οι ίδιοι ως «Αριστεροί», διατηρώντας και τα κομματικά πόστα.
Ο ισχυρισμός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «ως βασικός κορμός των προοδευτικών δυνάμεων ….έρχεται από μακριά και θα πάει μακριά…», παραπέμπει σ αυτόν που έχει πέσει από τον 30ο όροφο και καθώς περνάει από τον 15ο λέει: «ως εδώ καλά πάμε»
Ως κόμμα εξουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ , ούτε από μακριά έρχεται, ούτε μακριά μπορεί να πάει. Ο Τσίπρας ως πολιτικός ηγέτης μπορεί, αλλά όχι με αυτή την ηγετική ομάδα. Από την οποία, ουδείς θέλει να δει την αλήθεια όπως την επισήμανε ο Γιώργος Τσίπρας: «μας φτύνουν, δεν βρέχει».
Το 20% περιέχει τις αιτίες της ήττας: πρόγραμμα που δημιουργούσε αβεβαιότητες, έλλειψη κυβερνώσας ομάδας, κακή διαχείριση της απλής αναλογικής με προσκλητήρια συγκυβέρνησης στον Ανδρουλάκη και νωρίτερα τον Βαρουφάκη, προκλήσεις από προσωπικές συμπεριφορές και αλλά που δεν ήταν δυνατό να καλύψει η όντως εντυπωσιακή προεκλογική παρουσία του Τσίπρα.
Ποιον να πείσει όταν πίσω του, ο ένας ασχολείται με τοπικά νομίσματα, ο άλλος προαναγγέλλει φόρους, ο τρίτος υπόσχεται τιμωρίες, και ο τέταρτος υπηρετεί μειοψηφίες αντιλήψεις με στρατηγική δευτέρου κόμματος, με επιδίωξη την… αλλαγή ηγεσίας
Χωρίς συναίσθηση προτεραιοτήτων σε προεκλογική περίοδο , τα λίγα νέα πρόσωπα ενταφιάσθηκαν πολιτικά και επικοινωνιακά– για να κρατούν τους πρώτους ρόλους οι παλαιοί.
Ποιος θα λογοδοτήσει , γιατί το μεγαλύτερο όνομα διεθνούς Έλληνα που μετείχε στις εκλογές – ο Όθων Ηλιόπουλος– από επιτυχία του Τσίπρα που τον έφερε, εγκαταλείφθηκε επικοινωνιακά, για να εμφανίζονται στα κανάλια οι παρτενέρ του Αδωνι σε καυγάδες; Ποιος ενδιαφέρθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ για την προβολή του Γρήγορη Γεροτζιάφα ή της Διάνας Βουτυράκου;
Το πρόβλημα είναι ότι και μετά τις εκλογές αυτά τα φαινόμενα παραμένουν ως συστατικά στοιχεία του κόμματος και κανείς δεν τα αποδοκιμάζει, έστω εκ ων υστέρων.
Ουδείς δείχνει με το δάκτυλο ως αιτίες των δεινών, όσους ακόμη και την ημέρα των εκλογών απειλούσαν, «λίγες είναι οι ώρες σας». Ή όσους πρόβαλαν ως θέση του κόμματος ότι η εκλογή στη Βουλή, εξαλείφει μια δικαστική απόφαση.
Προφανώς ο Αλέξης Τσίπρας τιμά την προσωπική ιστορία του σ΄ αυτό το κόμμα, επιμένοντας στη διατήρησή του. Αλλά ας γράψει ένα βιβλίο γι αυτό. Επιστροφή στην πρωθυπουργία ως επικεφαλής του δεν προβλέπεται.
Απαιτούνται δραστικές αποφάσεις για να αποτραπεί η «προοπτική ενός ηγεμόνα πρωθυπουργού», όπως είπε. Και για να επιστρέψει σε τροχιά εξουσίας αυτό που είπε ο Στ. Τζουμάκας– αρμοδίως, ως επικεφαλής του Τομέα Ανάλυσης και Στρατηγικής:
-«Επανεξέταση βασικών πολιτικών αντιλήψεων και επιλογών, καταστατικές αλλαγές, διορθωτική πορεία, απορρίπτοντας μειοψηφικές πολιτικές συσχετισμών, πολιτικές πλειοψηφίας και νίκης».
Πιο απλά κάποιος πρέπει να αναλάβει να διορθώσει τη ζημιά. Αν όχι με νέο κόμμα, τουλάχιστον με νέα ηγετική ομάδα, με νέο προσανατολισμό.
Κάνει μπαμ από μακριά, ότι η κομματική γραφειοκρατία της Κουμουνδούρου δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο προσκλητήριο Τσίπρα για αναχαίτιση του Μητσοτάκη.
Όπως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα κατάφερε έχοντας στο προσκήνιο αυτούς που ηττήθηκαν το 2019, πολύ περισσότερο δεν μπορεί και στις εκλογές του Ιουνίου, έχοντας στις γραμμές του όσους συνέβαλαν στη συντριβή των εκλογών του Μαΐου.
Ας μην υπάρχουν αυταπάτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα με «βαρίδια» και ενσωματωμένη οπισθοδρόμηση στη στελέχωσή του και ο Τσίπρας ως πολιτικός με προσωπικό εκτόπισμα αντικειμενικά είναι ασύμβατα μεγέθη και, κατά τους νόμους της πολιτικής, αναγκαστικά ο ένας θα εξαφανίσει τον άλλον. Όχι στο μέλλον, αλλά στις επόμενες εκλογές.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR