Του Γ. Λακόπουλου
Κάποιοι στρέφονται σε όσους έχουν ανεχθεί από μέσα όσα συμβαίνουν στο πάλαι ποτέ κόμμα τους τα τελευταία χρόνια: Κ. Σημίτης, Κ. Λαλιώτης, Κ. Σκανδαλίδης, Μιλτ. Παπαϊωάννου, Θαν. Τσούρας κ.α.. Ή σε παλιά μέλη της Κεντρικής Επιτροπής και των λοιπών οργάνων του ΠΑΣΟΚ. Ακόμη και σε ιδρυτικά στελέχη που έφυγαν από χρόνια, σαν τον Στεφ. Τζουμάκα. Ή σε νεότερους που εκδιώχθηκαν άδοξα σαν τον Βαγγέλη Βενιζέλο.
Αρκετοί κοιτάζουν προς την πλευρά του Ν. Ανδρουλάκη, τον οποίο εμπιστεύθηκαν σχεδόν ένας στους δυο από όσους πολίτες μένουν ακόμη σ’ αυτόν το χώρο.
Υπάρχουν και αυτοί που ελπίζουν σε δημόσια πρόσωπα -πολιτικούς, δημοσιογράφους κλπ- που σέβονται τις βασικές αρχές άσκησης της πολιτικής και πιστεύουν στα κόμματα ως θεμέλια της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και ανώτερες μορφές οργάνωσης του λαού.
Άδικος κόπος. Κανείς από καμία από αυτές τις κατηγορίες δεν αισθάνεται την υποχρέωση να μιλήσει για το φαινόμενο «Φώφη Γεννηματά». Ούτε καν μετά την τελευταία ομιλία της στα βουβά πρόσωπα του κομματικού οργάνου που η ίδια κατασκεύασε.
Αν συμφωνούν με όσα ακούστηκαν από την κυρία, τότε το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου καλώς αφανίσθηκε. Και ακόμη καλύτερα εξευτελίζεται διαρκώς από μια κληρονόμο που ορίσθηκε πριν από τέσσερα χρόνια να το ανασυντάξει, παραπλάνησε την εναπομείνασα βάση του και πάντως απέτυχε..
Παλαιοί πολιτικοί με δράση στο ΠΑΣΟΚ διακρίνουν σε όσα κάνει και όσα λέει η Γεννηματά εσχάτως δυο όψεις: Στη μια γελοιοποιούν την έννοια της πολιτικής και απαξιώνουν τα κόμματα, καθώς η δημόσια παρουσία της από μόνη της οδηγεί σε έκπτωση την πολιτική. Στην άλλη προσβάλλουν όσους συνδέθηκαν με το ΠΑΣΟΚ με οποιοδήποτε τρόπο από το 1974.
Χαρακτηρίζουν τη συμπεριφορά της αντιδημοκρατική, αλαζονική και με μικρομεγαλισμό. Ως τώρα προσέφερε απροκάλυπτα υπηρεσίες στον Νεομητσοτακισμό σε θέματα όπως οι Πρέσπες και ο εκλογικός νόμος. Τώρα πλέον κινείται στην περιοχή του παράλογου.
Αφού διέλυσε -χωρίς να έχει τέτοια εντολή- το ΠΑΣΟΚ μαζί με τα όργανά του και την προοπτική του, αφού το εξευτέλισε λέγοντας ότι το κάνει για να… κρυφτεί από την Εφορία, τώρα το «βαλσαμώνει», ως περιουσιακό στοιχείο του ΙΧ κόμματος που συνέστησε η ίδια. Για να το βάλει στην προθήκη του “μαγαζιού” της ως μουσειακό είδος που της ανήκει!
Πρώτα αρνείται το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα. Μετά λέει ότι υπάρχει, αλλά μέσα στο δικό της κόμμα. Στη συνέχεια διευκρινίζει ότι υπάρχει, αλλά είναι νεκρό. Και μετά το βάζει να κάνει συνέδριο χωρίς προσυνεδριακές διαδικασίες.
Δέχεται να κάνει συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, αλλά με τους… δικούς της συνέδρους. Να μην εκλέξει όργανα, αλλά να οριστεί ότι η ίδια ως πρόεδρος Κινάλ -της- θα είναι και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Ενδεχομένως και πρόεδρος του Πανηλειακού, ή του Συλλόγου Προστασίας της Αλεπούς. Όταν είσαι Κινάλ, είσαι τα πάντα στον κόσμο της.
Όπως λένε παλαιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, η Φώφη Γεννηματά έγινε αρχηγός κατ’ άσκηση κληρονομικού δικαιώματος μέσα στα ερείπια που άφησαν ο Παπανδρέου με τον Βενιζέλο. Ενοχλούνται επειδή το αντικατέστησε με ένα προσωπικό σχήμα που μοιάζει με θυγατρικό σύλλογο της ΝΔ και έχουν δίκιο: το Κινάλ κανονικό κόμμα δεν είναι χωρίς ιδεολογία, χωρίς πολιτική ταυτότητα και χωρίς αρχές.
Και τώρα εξοργίζονται βλέποντάς ότι οδηγεί στον απόλυτο εξευτελισμό το Κίνημα- στο οποίο δεν είχε καμία δραστηριότητα στη νεότητά της όπως ισχυρίζεται.
Όσοι θέλουν να την ακολουθούν ακόμη με γεια τους και με χαρά τους. Αλλά όσοι βρέθηκαν για δεκαετίες στο ΠΑΣΟΚ, στις δύσκολες και στις εύκολες εποχές, στους αγώνες και στα αξιώματα θα συνεχίζουν να σιωπούν μπροστά σ’ αυτό το όργιο διασυρμού της πολιτικής; Η «σιωπή των αμνών» που επιλέγουν τους κονταίνει- εκτός αν πάντα τόσο λίγοι ήταν…
Θα αφήσουν στον Π. Γερουλάνο και τον Στ. Μαλέλη την προστασία -από τον μεταθανάτιο εξευτελισμό -του κόμματος του Ανδρέα Παπανδρέου που άλλαξε την πορεία της χώρας; Αν δεν μιλήσουν τώρα όσοι έδρασαν ή σταδιοδρόμησαν με το ΠΑΣΟΚ, είναι κατώτεροι όσων είχαν την τύχη να ζήσουν στις γραμμές του…
