Του Νίκου Λακόπουλου
Μου το θύμισε ο Άλεξ Μαχαίρας που βρίσκεται πίσω από τα πιο όμορφα αφισάκια το Decadence -το 90-91- όταν ήταν 17-18 χρονών. Καλοκαίρι του ΄88 ο Άλεξ είχε την πληροφορία ότι θα γινόταν στην Ρόδο το πρώτο ή ένα από τα πρώτα rave festival στην Ευρώπη.
Ήταν τόσο πρώιμο που δύσκολα μάζεψε τριάντα άτομα- ανάμεσα στα οποία ο Άλεξ, ο Κότι Κ. και γω. Έπρεπε να ανοίξω το λεξικό να δω τι σημαίνει rave.
O αρχισυντάκτης του Ταχυδρόμου -με τον οποίο συνεργαζόμουνα τότε- όταν το είπα, μου απάντησε ‘Άστα αυτά, δεν πρόκειται να πληρώσει το περιοδικό της διακοπές σου”.
Τελικά πήγα έκανα το θέμα, το παρέδωσα και σταμάτησα τη συνεργασία με το περιοδικό, όταν έξι μήνες βλέπω στο περίπτερο το Τime κα το Νewsweek -μια βδομάδα- μετά με το ίδιο εξώφυλλο:
“Έρχονται οι Ρέιβερς!”
Τηλεφώνησα στον Αρχισυντάκτη. “Αν δεν ήσουν επαρχιώτης δημοσιογράφος θα είχαμε προλάβει το Τime και το Νewsweek” του είπα με άνετη οργή, αφού είχα φύγει ήδη από το περιοδικό.
Ο Ταχυδρόμος βγήκε αμέσως με ένα πολυσέλιδο αφιέρωμα με τα κείμενά μου κι αναδημοσιεύσεις από ξένα περιοδικά που πιστοποιούσαν ότι αυτά που έγραφα έξι μήνες πριν ήταν αλήθεια. Έρχονταν οι Ρέιβερς.
Σε κάνα πατάρι, κάπου θάναι αυτό το αφιέρωμα με φωτό από το κλαμπ στη Ρόδο- μπορεί να λεγόταν NRG- που έκανε το “φεστιβάλ” των τριάντα ατόμων. Ο Άλεξ που μου το θύμισε υποστηρίζει – και ξέρει καλύτερα- πως ανάμεσα σ΄αυτούς που μίλησα ήταν και οι μετέπειτα δημιουργοί των Prodigy και των Οrbital.
Kάποια στιγμή θα ψάξω να βρω αυτό το αφιέρωμα -με περιέργεια να δω …τι έγραφα, τριάντα χρόνια πριν. Ίσως αυτή να ήταν η χρονική απόσταση ανάμεσα σε μένα και την δημοσιογραφική μου άποψη και τον ελληνικό τύπο- που αν και με δέχτηκε περίπου σαράντα χρόνια ΄πριν -΄όταν ήμουνα δεκοχτώ- δεκαεννιά χρονών- πολύ νωρίς με απέβαλλε σαν ξένο -ενοχλητικό- σώμα.
Οι Ρέιβερς, όπως και οι Μπλόγκερς -όπως έγραφε ο Κώστας Καλλέργης- για το εφημεριδάκι που ετοιμάζαμε για τον Επενδυτή, αλλά δεν βγήκε ποτέ, ήρθαν. Άλλοι δεν τους πήραν καν χαμπάρι κι άλλοι ανακαλύψαν και τις …Μαμάδες των Ρέιβερς- ίσως ο δαιμόνιος διευθυντής του Σκάι. Οι εφημερίδες αυτές -και τα περιοδικά όμως έφυγαν -για πάντα. Και γω είμαι ακόμα εδώ και σας ιστορώ, σφαγμένος από καιρό στο γραφείο μου.
