Του Νίκου Λακόπουλου
Καθώς τo 2022 φεύγει πρώτη φορά περάσαμε τόσο “ευτυχισμένα Χριστούγεννα” με τα μέσα ενημέρωσης να εκβιάζουν μια ευτυχία που δεν υπάρχει, χαρά με το ζόρι και αισιοδοξία που κρύβει την απόγνωση.
Η α΄λήθεια είναι πως η χρονιά που φεύγει αφήνει πίσω φόβο, απογοήτευση, οργή και η μόνη χαρά είναι πως αυτή η χρονιά επιτέλους φεύγει. Μαζί της τελειώνει κι αυτή η κακοστημένη παράσταση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, της “Φωτεινής Ελλάδας” που βυθίστηκε στο σκοτάδι με φόντο την απάθεια των πολιτών και την αδιαφορία για όσα συμβαίνουν στην πολιτική ζωή.
Ένα από αυτά που αποκάλυψε το 2022 είναι βέβαια οι υποκλοπές που απασχολούν φυσικά τους πολίτες, αλλά δεν έχουν χρόνο να το εκδηλώσουν εντυπωσιασμένοι από το “καλάθι του νοικοκυριού”.
Φαίνεται πως η “ευτυχία” απειλείται από το ενδεχόμενο να αλλάξει η κυβέρνηση τη νέα χρονιά και να τα χάσουμε όλα! Το ενδεχόμενο αυτό δεν αποτελεί απλώς το τέλος του Κυριάκου Μητσοτάκη: το δίλλημα για τον σημερινό πρωθυπουργό είναι ανάμεσα στην Αυτοδυναμία και το Ειδικό Δικαστήριο.
Όταν αποκαλύφθηκε πως η ΕΥΠ παρακολουθούσε τον Νίκο Ανδρουλάκη η κυβέρνηση αρχικά το αρνήθηκε και τελικά το παραδέχτηκε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός που ΄όμως δεν το ήξερε -αν και ήταν προιστάμενος της υπηρεσίας.
Ακολούθησαν λίστες παρακολουθούμενων από την ΕΥΠ ανάμεσα στους οποίους ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων -ο «519c στόχος»- και δεν συνέβη τίποτε αφού τα μέσα ενημέρωσης εξαφάνισαν την είδηση και ο ίδιος ο στρατηγός δεν είπε λέξη.
Ένας στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού επικοινώνησε ωστόσο με τη διοίκηση δυο παρόχων επικοινωνιών καλώντας τους να μην διευκολύνουν τον έλεγχο που ζητά η ΑΔΑΕ, με την αιτιολογία πως οι έλεγχοι «θα είναι παράνομοι με βάση το νέο νόμο».
Το ίδιο είχε κάνει και ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου με την Cosmote, κάνοντας λόγο για «γνώμη» και εξαπολύοντας επίθεση σε εκδότες και δημοσιογράφους -που απειλεί με φορολογικό έλεγχο!- επειδή δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους!
Εκλογές-δημοψήφισμα για το καθεστώς Μητσοτάκη
Η Βουλή έχει φιμωθεί, οι επιτροπές συνέρχονται, αλλά δεν εξετάζουν μάρτυρες που δεν θέλει η κυβέρνηση. Η Δικαιοσύνη «κλώθει», η αντιπολίτευση καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι παραβιάζει το Σύνταγμα και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν αισθάνεται ότι έχει κάποιο ρόλο στην προστασία του πολιτεύματος.
Η κυβέρνηση έχει καταστρέψει φακέλους, έχει μεταθέσει πρόσωπα και έχει κάνει νομοθετικές αλλαγές για την ΕΥΠ με στόχο να περιορίσει τον ρόλο της ανεξάρτητης αρχής, να προστατεύσει πρόσωπα από ποινικές ευθύνες και να διασφαλίσει πως δεν θα μπορεί να γίνει γνωστό ποιους και γιατί παρακολουθούσε.
Ένας αρχιεισαγγελέας -με γιο μετακλητό σε υπουργό- αντί να προχωρά την υπόθεση κρίνει αν είναι “άξιοι κάποιοι να φέρουν τον τίτλο εκδότη” και απειλεί πως «ένας εκτεταμένος φορολογικός έλεγχος σε αυτούς τους ολίγους θα αποκαλύψει πολλά και ενδιαφέροντα σχετικά με τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες».
Δηλαδή γνωρίζει κάτι και δεν κάνει τίποτε ή θέλει να τους εκδικηθεί επειδή “δεν είναι δυνατόν να χλευάζουν και να απαξιώνουν δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς συγκρίνοντας αυτούς με δικαστές και εισαγγελείς χωρών του εξωτερικού’;
Η ελληνική Δικαιοσύνη θα κριθεί στις εκλογές
H Δικαιοσύνη στην Ελλάδα κατηγορείται από συνταγματολόγους, βουλευτές και έναν πρώην πρόεδρο Δημοκρατίας ότι δεν έχει θάρρος, ότι καθυστερεί ή κλώθει και ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου βρίσκει πως “μια μερίδα του Τύπου, εκμεταλλευόμενη έναν ουσιαστικά πλήρως αναποτελεσματικό νόμο περί Τύπου, στρέφεται και βυσσοδομεί” εναντίον της.
Φαίνεται πως μια μερίδα του Τύπου “υβρίζουν και συκοφαντούν”, δίνουν οδηγίες και πιέζουν μέσω των εντύπων που διευθύνουν τους αρμόδιους δικαστές για τη διενέργεια συγκεκριμένων ανακριτικών πράξεων και έκδοση αρεστών σε αυτούς αποφάσεων.
Φαίνεται πως τους επισκέπτονται στα γραφεία τους -αν είναι δυνατόν- και να τους πιέζουν και τους απειλούν. Πώς “ζουν σε ένα άρρωστο περιβάλλον”. Πώς η ελευθερία του Τύπου τελικά είναι εμπόδιο για την Δικαιοσύνη.
Μέσα σε αυτό το κλίμα η πολιτική γίνεται υπόθεση παρασκηνίου όπου το τι θα ψηφίσουν οι πολίτες στις εκλογές είναι απλώς μία παράμετρος για να προκύψει μια κυβέρνηση που προετοιμάζεται ήδη στα παρασκήνια από αόρατους χειραγωγούς που βλέπουν στην πολιτική αστάθεια ένα δικό τους ρόλο.
Η επόμενη κυβέρνηση θα είναι προϊόν συνεργασιών με βασικό ζητούμενο αν αυτές θα περιλαμβάνουν ή όχι τον Κυριάκο Μητσοτάκη -που έχει προαναγγείλει μια κυβέρνηση αυτοδύναμη με τη βοήθεια άλλων δυνάμεων -που μπορεί να πάρει την μορφή «αποστασίας».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι όχι μόνο η αστάθεια, αλλά και μια μορφή πολιτικής ανωμαλίας. Κυρίως γιατί περιφρονώντας την πραγματική λαϊκή εντολή επισείει την αναλογική εκπροσώπηση των ψηφοφόρων στη Βουλή ως κίνδυνο.
Ο Μητσοτάκης και η πολιτική αστάθεια
Η «σταθερότητα» του Μητσοτάκη περνάει από την διάλυση ενός ή δύο κομμάτων για να πετύχει την αυτοδυναμία και οδηγεί σε κυβερνήσεις του παρασκηνίου αδύναμες και ανίκανες να διαχειριστούν τις θύελλες που έρχονται.
Οι εκλογές αυτές είναι κρίσιμες και οι μέρες παράξενες, αφού το εκλογικό αποτέλεσμα θα είναι η αρχή πολιτικών εξελίξεων: είναι πολύ πιθανό να μην χρειαστούν δεύτερες ή τρίτες, αλλά και… τέταρτες εκλογές.
Η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ είναι μονόδρομος για την ελληνική δημοκρατία σε μια προγραμματική σύγκλιση που θα περιλαμβάνει μέτρα για την λειτουργία των μέσων ενημέρωσης και την Δικαιοσύνη.
Αν αυτό δεν συμβεί το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανένα ρόλο στο πολιτικό σύστημα και θα χρεωθεί πως ενώ υπήρχε πλειοψηφία δημοκρατικών δυνάμεων παρέδωσε την εξουσία στον Μητσοτάκη -που έχει χαρακτηρίσει επικίνδυνο για την Δημοκρατία.
Έτσι στις εκλογές δεν θα κριθεί το τέλος του Μητσοτάκη -που η επιβίωσή του περνάει από την κατασπάραξη του ΠΑΣΟΚ, αλλά και το μέλλον του Νίκου Ανδρουλάκη.
Αναπόφευκτα στις εκλογές θα κριθεί αν η ενότητα της δημοκρατικής παράταξης μπορεί να επιτευχθεί ως κυβέρνηση συνεργασίας ή αν θα πρέπει να υπάρξει μέσα σε ένα κόμμα προοδευτικής συμμαχίας.
Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η Νέα Δημοκρατία θα αντιμετωπίσουν προβλήματα συνοχής στο μέλλον, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αποτελεί έναν πόλο πολιτικής σταθερότητας, αφού έχασε μεν τις εκλογές, αλλά με ένα ποσοστό που αποτελεί εφαλτήριο για μια μελλοντική νίκη.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει πρώτο κόμμα -που δεν είναι και άπιαστο όνειρο- θα βρεθεί πολύ κοντά στην αυτοδυναμία με ένα εκλογικό σύστημα που δεν ψήφισε.
Αν δεν έρθει και ο Μητσοτάκης ως πρώτο κόμμα βρει έναν τρόπο να σχηματίσει κυβέρνηση -με στελέχη άλλων κομμάτων όπως έχει προαναγγείλει, αυτή η κυβέρνηση θα είναι ασταθής και θα οδηγήσει σε νέες εκλογές.
