Του Μελέτη Ρεντούμη
Ολόκληρη η διεθνής κοινότητα, παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα αυτό το διάστημα, την στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας, την εισβολή επί της ουσίας στην Συρία, με στόχο να πάρει τον έλεγχο συγκεκριμένων περιοχών στα βορειοανατολικά της χώρας και να θωρακίσει τα σύνορά της.
Όπως και να το δει κανείς και ανεξάρτητα αν η Συρία πλήττεται εδώ και 9 χρόνια από έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, πρόκειται για μία εχθρική πράξη καταπάτησης ξένου εδάφους μία τρίτης χώρας, ενάντια στο διεθνές δίκαιο.
Σε αυτό το σημείο, αξίζει κανείς να σταθεί στις αποφάσεις της διεθνούς κοινότητας, που φαίνεται διχασμένη ή αμήχανη απέναντι στις τουρκικές επιδιώξεις και προκλήσεις στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου.
Οι ΗΠΑ που είναι η μόνη παγκόσμια δύναμη που θα μπορούσε να συγκρατήσει ή να δώσει κάποιο τελεσίγραφο στην Τουρκία για τέτοιου είδους στρατιωτικές επιχειρήσεις δεν το έκανε, χαρακτηρίζοντας μετά από αρκετές παλινωδίες την στάση της Τουρκίας ως μία κακή ιδέα που δεν υποστηρίζει, ενώ σε μία άλλη σπασμωδική δήλωση, ο ίδιος ο Πρόεδρος Τραμπ έσπευσε να απειλήσει την γείτονα χώρα, ότι αν υπερβεί τα όρια που εκείνος θέτει, τότε ενδέχεται να καταστρέψει την οικονομία της.
Επίσης η ΕΕ με τα 28 μέλη της ακόμα, δεν έχει ενιαία στάση, άσχετα αν ο βασικός πυρήνας των χωρών που την αποτελούν, όπως η Γερμανία και η Γαλλία τάχθηκαν κατά της επίθεσης, χωρίς όμως να μιλήσουν για κάτι πιο συγκεκριμένο ή να επιμείνουν σε κυρώσεις οι οποίες οφείλουν να πάρουν μορφή και περιεχόμενο ως μοχλός πίεσης προς την Τουρκία.
Εκτός αυτού το ΝΑΤΟ, που είναι το καθαρά στρατιωτικό σκέλος της Δύσης, έμεινε σε μία διακριτική ουδετερότητα, καθώς ανέφερε πως δεν έχει ρόλο και δεν μπορεί να παρέμβει σε διεθνή πολιτικά ζητήματα, γεγονός που το αδρανοποιεί στρατιωτικά για οποιαδήποτε μορφή κυρώσεων προς την Άγκυρα.
Σε κάθε περίπτωση, η Τουρκία με τον Ερντογάν στην ηγεσία, θέλοντας να δηλώσει παρούσα σε όλες τις γεωπολιτικές εξελίξεις, παρουσιάζεται έτοιμη για όλα, σκληρή και διατεθειμένη να αντιπαρατεθεί στρατιωτικά ακόμα και με ισχυρότερες θεωρητικά δυνάμεις, με στόχο να δημιουργήσει τετελεσμένα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, ώστε με το πρόσχημα των ειρηνευτικών επιχειρήσεων και των εκκαθαρίσεων εναντίον των Κούρδων που τους θεωρεί τρομοκράτες, να θέσει τις βάσεις για μόνιμη παρουσία στην περιοχή, αλλά και να παίξει καταλυτικό ρόλο στην επόμενη μέρα της εδαφικής διανομής της Συρίας, όπως αυτή καθοριστεί από μία τελική ειρηνευτική συμφωνία με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.
Η Τουρκία και η πολιτική της, έχουν ανησυχήσει σφόδρα και την ελληνική κυβέρνηση, καθώς η προκλητικότητα αυτή, μετά την Συρία μπορεί να εξαχθεί με πολύ πιο έντονο βαθμό στο Αιγαίο αλλά και στην Κύπρο, καθώς πλέον η πολεμική μηχανή της Τουρκίας, θα έχει επιστρέψει από το πεδίο της μάχης έτοιμη, οργανωμένη και μάχιμη για οποιοδήποτε σενάριο πολέμου προκύψει, έχοντας στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων της, ενώ το πρόβλημα του μεταναστευτικού πλανάται ακόμη πιο έντονο όχι μόνο απέναντι στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη και μάλιστα υπό τον φόβο προέλασης τζιχαντιστών.
Βέβαια η συμπεριφορά της Τουρκίας, δεν είναι επεκτατική μόνο για να παίξει τον ρόλο της αναβίωσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, έχοντας λύσει τα προβλήματά της, αλλά ακριβώς επειδή διαθέτει αρκετές εσωτερικές αδυναμίες, έλλειψη συνεκτικών κοινωνικών δεσμών με την μισή κοινωνία διαιρεμένη και αποκλεισμένη και τους Κούρδους στο έδαφός της να αποτελούν σχεδόν το 20% του πληθυσμού, αντιλαμβάνεται πως αν δεν κινηθεί πρώτη και επιθετικά, μπορεί να βρεθεί εκείνη στο τέλος να απωλέσει εδάφη, έναντι ενός μελλοντικού ανεξάρτητου κουρδικού κράτους.
Με βάση τα παραπάνω συνάγουμε ότι οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές και σίγουρα οι ισορροπίες δεν έχουν διαμορφωθεί στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, ενώ ελπίδα όλων είναι να επικρατήσει σύνεση και διπλωματία, για την αποφυγή οποιασδήποτε περαιτέρω αιματοχυσίας με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός