Του Νίκου Λακόπουλου
Ο κόσμος δεν πληρώνει την ΔΕΗ επειδή δεν υπάρχουν εισπράκτορες; Τότε το πρόβλημα θα λυθεί αν η χώρα αποχτήσει ένα καλό -και …ιδιωτικό- μηχανισμό. Κάπως έτσι σκέφτονται στην κυβέρνηση. Αν ο ένας χρωστάει στον άλλο 100 δισ. όχι μόνο δεν πατσίζουμε, αλλά το κράτος υπολογίζει πως θα εισπράξει 200 δισ.. Κι αν δεν μπορεί ένας πολίτης- περίπου δύο εκατομμύρια είναι αυτοί- να πληρώσει τα πρόστιμά του, τότε τα τριπλασιάζουμε ώστε να μη μπορεί πλέον να τα πληρώσει.
Φυσικά τα χρήματα που χρωστάνε οι ιδιώτες στο κράτος δεν είναι χρήματα- πραγματικά- που κάποτε έδωσε στους πολίτες, αλλά ένα φανταστικό -ελληνικό- χρήμα που προκύπτει από πρόστιμα, εισφορές, νόμους επί νόμων, τόκους και ποινές. Το βασικό αξίωμα της ελληνικής διοίκησης είναι πως αν κάποιος δεν μπορεί να πληρώσει τότε τιμωρείται με νέα πρόστιμα και ποινές. Υπολογίζεται ότι περίπου τέσσερα εκατομμύρια Έλληνες είναι παράνομοι και υπόδικοι, αλλά η κυβέρνηση δεν μπορεί να εφαρμόσει όσα ψήφισε αφού δεν χωράνε οι φυλακές κι έτσι αλλάζει κάθε τόσο την τιμή της δικαιοσύνης και τις ποινές για το ότι τελικά είσαι απλώς άνεργος, νέος ή φτωχός.
Ειδικά οι νέες γενιές γεννήθηκαν παράνομοι, άνεργοι και χρεωμένες. Η τελική ποινή τους θα ανακοινωθεί από την αργόσυρτη ελληνική Δικαιοσύνη, όπου αν δεν απεργούν οι δικηγόροι, θα απεργούν οι συμβολαιογράφοι, οι δικαστικοί υπάλληλοι, οι ίδιοι οι δικαστές. Ο Διοικητής της ΔΕΗ -που δεν πρέπει να αποκρατικοιηθεί γιατί είναι ιερή- εν προκειμένω είναι δικαστής, εισαγγελέας, φιλόσοφος και τιμωρός:
«Η είσπραξη των ληξιπροθέσμων είναι ένας διαρκής αγώνας, θεωρούμε ότι αυτές οι πολιτικές των διευκολύνσεων, έχουν φτάσει περίπου στα όριά τους. Έτσι λοιπόν έχουμε αποφασίσει να προχωρήσουμε σε πιο αποφασιστικές μεθόδους. Θα προσλάβουμε εταιρεία η οποία έχει μεγαλύτερη εξειδίκευση στο θέμα της συλλογής οφειλομένων και με διεθνή εμπειρία, όπου έχουν συστήματα δικά τους, που αναλύουν την πελατεία με βάση ιστορικά στοιχεία, έχουν λογισμικά με τα οποία αναλύουν την κατάσταση του κάθε πελάτη, με πολύ πιο -θα πω την έκφραση- σοφιστικέ μεθόδους”.
Η ΔΕΗ “θα βελτιώσει τη ρευστότητά της πουλώντας το εν λόγω χρηματοοικονομικό προϊόν σε ενδιαφερόμενους επενδυτές” είπε ο κ. Παναγιωτάκης, αλλά πήρε πίσω όσα έλεγε για εισπρακτικές εταιρείες- που θα έχουν ρόλο …συμβούλου. Άρα έχουμε ένα νέο μοντέλο με κρατικές εταιρείες που θα αναθέτουν σε ιδιωτικές τις εισπράξεις τους κι έτσι θα μπορούν οι διευθυντές τους να δίνουν αναδρομικές αυξήσεις στους …εαυτούς τους. Δηλαδή, η ΔΕΗ θα πρέπει να είναι κρατικά ελεγχόμενη και μονοπωλιακή, αλλά οι εισπράκτορες ιδιωτικές εταιρίες- αφού η ίδια έχει “κοινωνικό πρόσωπο”- που δεν τις επιτρέπει “σοφιστικέ” μεθόδους.
Στο μεταξύ η αριστερή (;) κυβέρνηση επεξεργάζεται την έννοια του “ταξικού προστίμου” -ίσως επειδή αντιλαμβάνεται ότι οι νόμοι που επιβάλλουν οικονομικές ποινές τελικά φτιάχτηκαν για να τιμωρήσουν τους φτωχούς. Το πρώτο μέρος που πήρε η νέα κυβέρνηση και ο κ. Σπρίντζης αφορούσε την αύξηση της τιμής των εισιτηρίων στα λεωφορεία. Αλλά ποιος χρησιμοποιεί μέσα μαζικής μεταφοράς: οι αλλοδαποί, οι νέοι και οι φτωχοί. Η βελτίωση των εισπρακτικών μεθόδων είναι κι εδώ βαθύτατα ταξική και δεν αφορά ούτε την Ολιγαρχία, ούτε την Διαπλοκή. Είτε μιλάει ο Σπίρτζης, είτε μιλάει ο Παναγιωτάκης, λες κι ακούγεται πίσω ο Δράκουλας του Φιλευθερισμού Μίλτον Φρίντμαν στον οποίο ανήκει η δήλωση:
-“Τέρμα τα δωρεάν γεύματα!”
Η αριστερή(;) και -κατ΄ανάγκην- μνημονιακή κυβέρνηση υπόσχεται πως θα εφαρμοστεί- επιτέλους- ο νόμος και θα πληρώνουν πλέον εισιτήριο και οι πλούσιοι. Γιατί ποιος χρωστάει στην ΔΕΗ; Τα περισσότερα το ίδιο το δημόσιο. Τα άλλα κλειστές επιχειρήσεις, φτωχοί με κομμένο ρεύμα, ταπεινοί και καταφρονεμένοι- που ξαφνικά γίνονται “μπαταχτζήδες” από χρήσιμα εργαλεία ενός προεκλογικού αγώνα που βασίστηκε στο “δεν πληρώνω- δεν πληρώνω” που τώρα αντικαταστάθηκε από το “κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου”.
Η φορολογία για τους φτωχούς είναι διπλή και τριπλή αν κάνουν το λάθος να αγοράσουν μακαρόνια, θέλουν πιουν ένα ποτό ή είναι καπνιστές. Οι Έλληνες καπνιστές είναι ο συνήθης στόχος των κυβερνήσεων όταν θέλουν να επιβάλλουν φόρους -για λόγους …υγείας. Τώρα αποκαλύπτεται πως δύο εκατομμύρια κάτοχοι αυτοκινήτων- όχι απαραίτητα Πόρσε- δεν έχουν πληρώσει τα ασφαλιστικά τέλη κυκλοφορίας κι αφού δεν μπορούν να τα πληρώσουν θα τριπλασιάζονται ώστε να είναι σίγουρο ότι δεν θα πληρωθούν.
Οι αστοί δεν έχουν πρόβλημα όσα πρόστιμα κι αυξήσεις αν πληρώσουν. Οι φτωχοί δεν θα μπορούν να αγοράσουν πλέον τα “είδη πολυτελείας”. ‘Ο νόμος απαγορεύει εξ ίσου στους πλούσιους και τους φτωχούς να κοιμούνται κάτω από τις γέφυρες και να κλέβουν ψωμί” έλεγε ο Ανατόλ Φραντς ώσπου ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ που θα τιμωρεί με μεγαλύτερα πρόστιμα όσους πλούσιους κλέβουν ψωμί, έχουν ανασφάλιστα οχήματα ή δεν πληρώνουν την ΔΕΗ.
Φυσικά η υπερφορολόγηση δεν θίγει τις μεγάλες κερδοφόρες επιχειρήσεις όσο τις μικρές που το κόστος λειτουργίας τους ισούται πλέον με το 130% των εσόδων τους. Αυτές ωθούνται στην παρανομία και την φοροαποφυγή, αφού έτσι κι αλλιώς όταν ανοίξεις επιχείρηση στην Ελλάδα είσαι υπόδικος -και εκκρεμεί η δίκη σου. Η φορολογία ως γνωστόν δεν αφορά τα κέρδη -που μπορεί να μην υπάρχουν- αλλά τις εισπράξεις και το κράτος είναι ένας αφανής εταίρος χωρίς να εισφέρει τίποτα και έχοντας μόνο κέρδη -με ποινή την φυλάκισης του παράνομου “επιτηδευματία” .
Σε ποια άλλη χώρα ένας καστανάς χρωστάει 70.000 ευρώ στο παλιό ΤΕΒΕ; Ο συνδυασμός ενοικίων και φορολογίας έχει μετατρέψει από καιρό τον “μικρομεσαίο” σε ένα είδος δουλοπάροικου- που αντίθετα με τον άνεργο- δουλεύει όλη μέρα, αλλά όχι μόνο δεν έχει χρήματα, αλλά επιπλέον χρωστάει.
Μια κυβέρνηση φιλολαϊκή θα όφειλε να εξασφαλίσει βασικά αγαθά στη ζωή των φτωχών, νερό, φαγητό, το δικαίωμα στην υγεία και την παιδεία, το να μπορεί κάποιος νέος να βγει από το σπίτι του και να έχει ένα στοιχειώδες είδος διασκέδασης. Η νέα κυβέρνηση έδειξε μια εικόνα του τι σημαίνει πάταξη της φοροδιαφυγής με την εικόνα των εφοριακών στην λαϊκή αγορά να τιμωρούν με πρόστιμο 2.500 ευρώ μια γυναίκα που παρανομούσε προκειμένου να βγάλει ένα μεροκάματο.
Κι όμως. Αν αυτή η μια άλλη-όχι αριστερή, αλλά ικανή και αποτελεσματική- επέτρεπε σε 600.000 να λειτουργήσουν -με μικρότερη φορολογία και κυνηγητό ποινών και προστίμων- και να απασχολήσουν κατά μέσο όρο 2-3 εργαζόμενους επιπλέον θα είχε λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας. Αν όλα όσα προσφέρει ως επιδόματα των 70-200 ευρώ κι όλα όσα πληρώνει για την ανεργία τα επένδυε στην εργασία η χώρα αυτή που έχει πλούτο, αλλά είναι νεόπτωχη θα ευημερούσε. Αλλά τότε δεν θα είχαν έργο οι εισπρακτικές εταιρείες και οι τόσοι πάνσοφοι- σοφιστικέ- υπουργοί που εμφανίζουν ως πλούτο τους περίφημους “ληξιπρόθεσμους οφειλέτες” πολλοί από τους οποίους είναι μακαρίτες ή εταιρείες που έχουν κλείσει.
Φυσικά όλα αυτά δεν είναι άσχετα από το γεγονός ότι πολλοί υπουργοί -και πρωθυπουργοί- είναι απόφοιτοι του …Χάρβαρντ, όπως και τα αριστερά δεξιά και αριστερά golden boys. Μάταια ένα αγγλικό περιοδικό κάποτε δημοσίευσε ένα άρθρο -με παραδείγματα- για τα δεινά που έφεραν παγκοσμίως οι …απόφοιτοι του Χάρβαρντ. Κατά κανόνα μπορούν -αυτοί και άλλοι απόφοιτοι υπερπανεπιστημίων- να διοικήσουν ένα κράτος, αλλά όχι μία ΕΒΓΑ.
“Ας μην δίνει μαθήματα σε ένα πεδίο, αυτό της ηθικής, που της είναι παντελώς ξένο» θα πει ο κ. Σταθάκης. «Κανένας δεν έδωσε δωράκι στον εαυτό του. Ο κ. Νίκας, εργαζόμενος του ΔΕΣΦΑ για πάνω από 30 χρόνια, ήδη Διευθυντής της εταιρίας, αναβαθμίστηκε σε Γενικό Διευθυντή, όταν ανέλαβε 
Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος, όπως ορίζει το καταστατικό και ο Οργανισμός της εταιρίας. Δεύτερον. Υποχρεωτικά συνταξιοδοτήθηκε με το εφάπαξ που αυξήθηκε κατά 27.000 ευρώ (μικτά) και όχι 100.000 ευρώ, που λέει η Ν.Δ”.
Άρα, αν δεν είναι 100.000, αλλά 27.000, είμαστε εντάξει. Αλλά μπορούν να πάρουν όλοι όσοι εργάσθηκαν πάνω από 30 χρόνια αυτό το εφάπαξ ή η ιδεολογία του Σταθάκη είναι ελαστική; Aυτή η …τιμολογημένη ηθική παραβλέπει ο τότε υπουργός Ενέργειας παρενέβη σε μια ανεξάρτητη εταιρεία -χωρίς γνωμοδότηση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας- για να ζητήσει την παραίτηση δύο μελών του Εποπτικού Συμβουλίου του ΔΕΣΦΑ προκειμένου να εκλεγεί κάποιος που θα έφευγε σε λίγους μήνες -αναβαθμισμένος.
Παλιά πρακτική, που δεν αλλάζει κάτι ανήθικο, αν αυτό είναι νόμιμο, αφού αν κάτι δεν μας εξυπηρετεί μπορούμε να αλλάξουμε το νόμο. Κι έτσι τον Δεκέμβριο του 2015 η συγκυβέρνηση πέρασε -ως ρύθμιση σε νομοσχέδιο για τα κόκκινα δάνεια!- την άρση του πλαφόν για τις αμοιβές διοικητών ΔΕΚΟ και Ανεξάρτητων Αρχών. Κι έτσι όλα είναι νόμιμα. Ο πρόεδρος του ΑΔΜΗΕ και ο διευθύνων σύμβουλος αύξησαν τις απολαβές τους στα 20.000 ευρώ μηνιαίως, παίρνοντας και ως αναδρομικά 256.000 ευρώ για τη… μείωση που είχαν υποστεί.
Το ότι αυτή η κυβέρνηση βγήκε με μια ρητορική κατά των ιδιωτικοποιήσεων- και των golden boys- είναι μια -ιδεολογική- λεπτομέρεια. Το ότι η επιλογή του κ. Νίκα έγινε ενώ ήταν σε εξέλιξη η διαδικασία ιδιωτικοποίησης της επιχείρησης είναι μια λεπτομέρεια. Προφανώς σε μια ιδιωτική εταιρεία τέτοια κόλπα θα ήταν αδιανόητα, αλλά υπάρχει κι αυτό το μοντέλο. Οι κρατικές επιχειρήσεις κομματικού δικαίου όπου όλοι είναι ίσοι, αλλά κάποιοι είναι πιο ίσοι, ειδικά αν είναι οι “εργαζόμενοι πάνω από τριάντα χρόνια” είναι και εκλεκτοί του κόμματος. Που εμφανίζει την εκλογική διαχείριση της ηθικής ανωτερότητας της Αριστεράς ως πλεονέκτημα. Αλλά ως κυβέρνηση πολύ μέλι και ηθική και τηγανίτα τίποτα.
Η κυβέρνηση αυτή δεν βγήκε γιατί δεν είχαμε εισπρακτικούς μηχανισμούς και φοροεισπράκτορες, αλλά γιατί δεν είχαμε να πληρώσουμε τους αβάσταχτους φόρους. Δηλαδή βγήκε για να μειώσει τους φτωχούς κι όχι να τους αυξήσει. Η ποινικοποίηση της φτώχειας δεν ήταν στο πρόγραμμα όταν ο Αλέξης Τσίπρας, ως διαδηλωτής, έσκιζε τα ρούχα του στα διόδια ή δήλωνε πως δεν θα πληρώσει ΕΝΦΙΑ και κατακεραύνωνε τα -δεξιά- golden boys. Ούτε όταν πρόσφατα δήλωνε:
«Θέλω να πω ξεκάθαρα πως δεν πρέπει να υπάρξει και δεν θα υπάρξει ανοχή σε φαινόμενα, λιγοστά αλλά πρέπει να τα ξεδιαλύνουμε, που ακυρώνουν το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς. Κανένας πονηρούλης δεν θα αφήσουμε να χρησιμοποιεί κανένα νομιμοφανές μέσο για ίδιον όφελος. Αυτά έχουν τελειώσει. Και θέλω να ζητήσω τόσο απ’ τους υπουργούς όσο και απ’ τα αρμόδια όργανα του κόμματος να μην επιδείξουν καμία επιείκεια, καμία ανοχή. Και προσέξτε, δεν αναφέρομαι σε πεπραγμένα αλλά και μόνο στη σκέψη, και μόνο που σκέφτηκαν κάποιοι να προσβάλουν τους ηθικούς κώδικες της αριστεράς δεν τους επιτρέπει να έχουν τον τιμητικό τίτλου του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ. Τελεία και παύλα».
,