Γράφει ο Δήμος Βερύκιος
Στον «αέρα» το χρονοδιάγραμμα παράδοσης των Rafale. Μισή εγγύηση δίνουν οι Γάλλοι και καθόλου Ελληνική Προστιθέμενη Αξία.
«Ναι» στα γαλλικά μαχητικά Rafale, αλλά όχι «γουρούνι» στο σακί !
Τρία μείζονα ζητήματα προκύπτουν – σύμφωνα με το ρεπορτάζ του iEidiseis – σχετικά με την σύμβαση αγοράς των 18 Rafale, ύψους 2,38 δισ., που έρχεται σήμερα στην Βουλή προς συζήτηση στην Επιτροπή Εξοπλισμών.
1) Το ύψος της εγγυητικής επιστολής που υποχρεούται να καταθέσει η γαλλική πλευρά είναι κατά πολύ μικρότερο από εκείνο που ορίζει ο Νόμος περί εξοπλισμών! Περιορίζεται στο ήμισυ…
2) Οι παραδόσεις των αεροσκαφών είναι στον «αέρα». Δεν προσδιορίζεται με σαφήνεια ο χρόνος παράδοσης στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία!
3) Απουσία ελληνικής προστιθέμενης αξίας! Σ ένα τόσο μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμα δεν προβλέπεται ανάθεση υποκατασκευαστικού έργου στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία!
Στα παραπάνω ακανθώδη θέματα καθώς και σε πλείστα άλλα επιμέρους αδιευκρίνιστα σημεία της σύμβασης καλούνται να δώσουν εξηγήσεις οι αξιωματούχοι του υπουργείου Άμυνας που ενεπλάκησαν στην σύνταξη της σύμβασης.
Καμία κοινοβουλευτική δύναμη δεν έχει φέρει αντίρρηση ως προς την προμήθεια των Rafale. Απεναντίας το μείζον θέμα που έχει τεθεί από συμπολίτευση και αντιπολίτευση είναι η άμεση διάθεση τους στην ελληνική Πολεμική Αεροπορία κάτι που ωστόσο φαίνεται ότι παραμένει αδιευκρίνιστο στην υπό έγκριση Σύμβαση.
Το τελευταίο τετράμηνο η ελληνική πλευρά καλλιεργούσε την προσδοκία ότι η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία θα διαθέτει 6 Rafale στο τέλος του 2021, στο τέλος του 2022 να διαθέτει 12 και η παράδοση να έχει ολοκληρωθεί το καλοκαίρι του 2023.
Ωστόσο η παραπάνω προσδοκία δεν αποτυπώνεται στην σύμβαση σε αυστηρό χρονοδιάγραμμα παράδοσης.
Όπως επίσης είναι αξιοπρόσεκτο ότι στην συγκεκριμένη υπό έγκριση σύμβαση δεν προβλέπεται ΕΠΑ (Ελληνική Προστιθέμενη Αξία) όπως από την δεκαετία του ´80 επέβαλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε όλες τις αμυντικές προμήθειες για την ενίσχυση της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας και έκτοτε τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια.
Αξιοπερίεργο και το γεγονός ότι η εγγυητική επιστολή που καλείται να καταθέσει η Γαλλική πλευρά είναι πάρα πολύ μικρή.
1,3 δις για «air TAXI» των Ικάρων
Παρόμοια ανοιχτά ζητήματα φαίνεται ότι προκύπτουν και με το πρότζεκτ ύψους 1,3 δισ. που αφορά την ανάθεση σε ιδιωτική εταιρία του Ισραήλ του Αεροπορικού Κέντρου Εκπαίδευσης στην Καλαμάτα. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για «Καλαμάτα – Γκέιτ».
Το iEidiseis αναζήτησε απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα που αφορούν την εκπαίδευση των Ικάρων της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας η οποία σαφώς και δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι υπόθεση ιδιωτικής εταιρίας και μάλιστα αλλοδαπής.
Ερωτήματα όπως:
- Ποιος θα έχει τον αεροπορικό έλεγχο της εκπαίδευσης;
- Ποιοι θα εκπαιδεύουν;
- Πόσους θα εκπαιδεύουν;
- Ποιοι θα εκπαιδεύονται;
- Τι εκπαίδευση θα παρέχουν;
- Σε πόσο χρόνο θα τελειώνει η εκπαίδευση;
- Τι προσωπικό, μέσα, χρήματα θα διαθέτουν οι συμμετέχοντες;
- Πόσο θα κοστίζει η εκπαίδευση εδάφους, αέρος;
- Τι θα συμβαίνει σε περίπτωση ατυχήματος; Ποιος θα πληρώνει π.χ. καταστροφή αεροσκάφους και εάν το σφάλμα θα είναι του Έλληνα Ικάρου ή εάν η αιτία θανάτου του Ικάρου είναι το αεροπλάνο της εταιρείας;
- Τα ατυχήματα ή συμβάντα, πως θα επιλύονται; Πώς θα καταχωρούνται; Πώς θα χρεώνονται; Πώς θα πληρώνονται;
- Σε περίπτωση απώλειας ζωής οι συγγενείς θα στρέφονται δικαστικά εναντίον της εταιρείας;
Στα παραπάνω καίρια ερωτήματα το iEidiseis έλαβε μια, και μόνο, λακωνική απάντηση: «Η ισραηλινή εταιρεία απλώς και μόνο θα διαθέτει τα πτητικά μέσα και όλα τα υπόλοιπα θα βρίσκονται υπό τον απόλυτο έλεγχο της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας».
Δηλαδή θα διαθέσει η Ελλάδα 1,3 δις σε ισραηλινή εταιρία ώστε για δέκα χρόνια να της επινοικιάζει ιταλικά αεροσκάφη για να εκπαιδεύει τους Ικάρους; Λιγότερο θα κόστιζε η αγορά των εκπαιδευτικών αεροσκαφών απευθείας από την Ιταλία ή την Τσεχία..
Το ζητούμενο είναι η περαίωση της εκπαίδευσης να γίνεται μέσα σε συγκεκριμένα χρονικά όρια τα οποία θα πρέπει να προσδιορίζονται με ακρίβεια στην σύμβαση.
Πάντως όταν είχε ξεκινήσει η συζήτηση εντός της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας για ίδρυση εκπαιδευτικού κέντρου είχαν κατά νου συμφωνία μεταξύ Πολεμικών Αεροποριών φίλιων κρατών.
Η ελληνική πολεμική αεροπορία θα έβαζε τις εγκαταστάσεις της αεροπορικής βάσης στην Καλαμάτα και τον άριστο εκπαιδευτικό τόπο, οι υπόλοιπες πολεμικές αεροπορίες που θα συμμετείχαν στο πρότζεκτ θα έβαζαν αεροπλάνα, μέσα εδάφους, χρήματα και προσωπικό.
Όλοι μαζί θα εκπαίδευαν τους Ικάρους των χωρών που θα συμμετείχαν στο πρόγραμμα με εκπαιδευτές απ´ όλες τις χώρες. Και εάν υπήρχε περίσσευμα έργου και κοινή θέληση θα μπορούσαν να εκπαιδεύουν και Ικάρους άλλων χωρών για ύπαρξη οικονομικών ωφελημάτων.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR