Του Ανδρεα Δεληγιάννη
Η σπουδή της κυβέρνησης να διευκολύνει με ειδικό νομοθέτημα την αποφυλάκιση ενός καταδικασμένου για ποινικά εγκλήματα την εκθέτει πολλαπλώς – ιδίως όταν δεν έχει προωθήσει ακόμη στη Βουλή άλλα σημαντικά νομοθετήματα.
Εκ παραλλήλου και αυτή η υπόθεση έδειξε ότι υπάρχει μέγιστο πρόβλημα ενδοκυβερνητικού συντονισμού, ώστε να προωθεί ο υπουργός Δικαιοσύνης νομοθέτημα που κόβει τα ποδιά του υπουργού Εξωτερικών. Για την ακρίβεια η εισαγωγή του νόμου που διευκολύνει την αποφυλάκιση του Ξηρού από τον Ν. Παρασκευόπουλο τις παραμονές της επίσκεψης του Νίκου Κότσια στην Αμερική πρέπει να διδάσκεται ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Έστρεψε την επίσκεψη εναντίον του.
Κατά τα λοιπά ορθώς η κυβέρνηση δυσφορεί για την απρόσκοπτη αμερικανική παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας. Κάνει λάθος με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αλλά αυτό αφορά τους πολίτες της.
Οι Αμερικανοί οι Βρετανοί και οι οποίοι άλλοι, έχουν δικαίωμα να λένε τη γνώμη τους, να διαφωνούν ή να καταγγέλλουν. Αλλά η απροσχημάτιστη επέμβαση με διαβήματα και άλλες εχθρικές ενέργειες συνιστά πρόκληση.
Η Ουάσινγκτον επιστρέφει στον ον παλιό κακό εαυτό της – αν τον ξεπέρασε ποτέ- και υποδεικνύει στην κυβέρνηση μιας κυρίαρχης χώρας τι νόμους θα ψηφίζει η Βουλή της και πως θα εφαρμόζει τη νομοθεσία της. Απαράδεκτο.
Ωστόσο αν η κυβέρνηση Τσίπρα είχε μελετήσει προσεκτικά τους προκατόχους της θα μπορούσε να αποφύγει αυτήν περιπλοκή που την έφερε σε σύγκρουση με τις ΗΠΑ σε μια περίοδο που είχε ανάγκη την υποστήριξή τους.
Οι αμερικανικές συμπεριφορές σ αυτές τις περιπτώσεις διαχρονικά δεν αλλάζουν. Αυτό που αλλάζει είναι οι χειρισμοί των ελληνικών κυβερνήσεων.
Πχ επί Σημίτη ο Οτσαλάν παρεδόθη στους Τούρκους – καθώς αυτή ήταν η αμερικανική βούληση. Τι κέρδισε η τότε κυβέρνηση; Απολύτως τίποτε. Έχασε όμως την αξιοπρέπειά της: διωκόμενος παρεδόθη στους διώκτες του.
Αντίθετα ο Ανδρέας Παπανδρέου στη δεκαετία του 1980 όταν οι Αμερικανοί του ζήτησαν τον Παλαιστίνιο Ρασίντ να παραδώσει αρνήθηκε αλλά έξυπνα: τον κράτησε στις ελληνικές φυλακές, για την ποινή που του επέβαλε η ελληνική Δικαιοσύνη.
Με άλλα λόγια δεν είναι ανάγκη ούτε να υποτάσσεται μια κυβέρνηση στα αμερικανικά κελεύσματα, ούτε να συγκρούεται αψήφιστα. Υπάρχουν τρόποι να επιβάλει ότι ο ελληνικός νόμος προηγείται . Αρκεί οι άνθρωποι που χειρίζονται αυτά τα θέματα να καταλαβαίνουν πως λειτουργούν οι διεθνείς σχέσεις.
Ανδρέας Δεληγιάννης