Του Γ. Λακόπουλου
Η ομιλία του Πρωθυπουργού στην πρώτη συνεδρίαση του νέου Υπουργικού Συμβουλίου, έκανε μπαμ από μακριά ότι ήταν ομιλία αρχείου. Με την έννοια ότι περιείχε ευχολόγια που έχουν ειπωθεί ξανά -και από τον ίδιο -από την ίδια θέση, στο ίδιο ακροατήριο. Απλώς ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε σ’ αυτό το copy-paste κείμενο το δικό του ύφος εκφοράς λόγου- σχεδόν ανδρεοπαπανδρεϊκό. Ή επιτηδευμένα ανδρεοπαπανδρεικό. Π.χ. σε όσους κάτι λένε οι τρεις κύκλοι της ενδοκυβερνητικής οργάνωσης, ας ανατρέξουν στα ‘ 80ς.
Αν πάρουμε τοις μετρητοίς όσα είπε ο Πρωθυπουργός, όλα θα αλλάξουν. Η διοίκηση θα μεταρρυθμιστεί αξιοκρατικά και θα δουλεύει ρόλοι. Στην παιδεία έρχεται η νιοστή μεταρρύθμιση- η μεταρρύθμιση Φίλη- Πελεγκρίνη. Στα νοσοκομεία, που δεν έχουν γάζες, θα συνεχιστεί η … αναβάθμιση του ΕΣΥ. Οι βρύσες των τραπεζών θα τρέξουν ρευστότητα. Οι άνεργοι θα λιγοστέψουν. Όσο για το Μνημόνιο έχει και τα καλά του: τα δύσκολα θέματα θα αντισταθμιστούν και τα ανοικτά θα κλείσουν υπέρ των κυβερνητικών θέσεων. Ηχείστε σάλπιγγες…
Προφανώς δικαιούται ένας πρωθυπουργός να βλέπει με αισιοδοξία το μέλλον στην πρώτη συνεδρίαση του νέου -τρόπος του λέγειν- Υπουργικού Συμβουλίου και να επιχειρεί να τη μεταδώσει στους υπουργούς του, που τον χειροκρότησαν. Από τον καιρό του Γ. Παπανδρέου είχαμε να το δούμε. Τους μίλησε, άλλωστε, σαν να μην τους έχει ξαναδεί. Π.χ. στους επομένους έξι μήνες θα αξιολογηθούν για το έργο τους. Μα οι περισσότεροι δεν έχουν ήδη αξιολογηθεί από το έργο τους στους προηγούμενους έξι μήνες;
Εν πάση περιπτώσει για αρχή μια χαρά ομιλία ήταν. Εθιμοτυπική. Απλώς της έλλειψε το ουσιώδες για την περίσταση: ανάπτυξη. Ακόμη και όπου διέλαθε ως λέξη στον πρωθυπουργικό λόγο, ήταν χωρίς περιεχόμενο. Προφανώς, δεν μπορεί να πεις κάτι για το οποίο δεν έχεις τι να πεις. Π.χ. ούτε καν για την συμμετοχή στο Σχέδιο Γιούνκερ δεν υπάρχουν συγκεκριμένες ελληνικές προτάσεις. Απλώς κάποιοι υπουργοί ζητάνε …προκαταβολές από το ‘πακέτο Γιούνκερ’-τρομάρας τους.
Η ανάπτυξη έρχεται με έναν τρόπο μόνο: επενδύσεις. Ξένες επενδύσεις. Κάποιοι απέξω να βάλουν λεφτά για να ανοίξουν θέσεις εργασίας και να παραχθούν προϊόντα. Άκουσε κάνεις κάτι συγκεκριμένο από τον Πρωθυπουργό στην αφετηρία της κυβέρνησης – πλην της θεωρίας-πανάκειας για ‘απομείωση του χρέους’; Έχει κανείς υπόψη του πιθανούς επενδυτές στην ουρά; Τουλάχιστον ο Σαμαράς κερνούσε και κανέναν περαστικό καφέ το μέγαρο Μαξίμου.
Ως τώρα οι επενδυτές ζητούσαν ως προϋποθέσεις -που έλειπαν και λείπουν- πάγιο φορολογικό σύστημα, αποτελεσματική δημόσια διοίκηση και Δικαιοσύνη, υποδομές εν λειτουργία. Α, και να μην βάζουν τον υπουργό συνεταίρο. Τώρα εκτός από αυτά ζητούν ένα μεταρρυθμιστικό σοκ που θα τους πείσει ότι η Ελλάδα που ήξεραν αλλάζει. Αυτό το σοκ δεν προέκυψε από την ομιλία του Πρωθυπουργού. Ή μάλλον το σοκ ήταν ότι δεν υπήρξε σοκ.
