Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Σε αυτό το σεμινάριο, η Γιάννα Αγγελοπούλου και το επιτελείο της να εξηγήσουν γιατί εκείνον τον Αύγουστο η χώρα πέρασε απέναντι.
Πρόσφατα ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, τίμησε την Εθνική Ομάδα ποδοσφαίρου του 2004, που κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, βραβεύοντας «συγκινημένος» τον προπονητή της, Ότο Ρεχάγκελ.
Καλή πρωτοβουλία. Μόνο που, το 2004, το σημαντικότερο ελληνικό επίτευγμα ήταν άλλο: Ο θρίαμβος της διοργάνωσης το Ολυμπιακών Αγώνων. Η σημαντικότερη στιγμή του νεοελληνικού κράτους, αν εξαιρεθούν οι πόλεμοι και η Μεταπολίτευση.
Δεν είναι γνωστό αν η κυβέρνηση σχεδιάζει να τιμήσει αυτόν παγκόσμιο ελληνικό άθλο, με αφορμή την 20η επέτειό του. Το έκανε, όμως, ηδη ο πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, Τόμας Μπαχ, στο Φόρουμ των Δελφών: Ο διάδοχος του Ζακ Ρογκ και του Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ αποθέωσε «με ευγνωμοσύνη» την Ελλάδα ως διαχρονικό σύμβολο των Ολυμπιακών Αγώνων.
Επειδή τίποτε δεν έγινε τυχαία εκείνο το καλοκαίρι των θαυμάτων, ο Τόμας Μπαχ μίλησε για τη Γιάννα Αγγελοπούλου ως δημιουργό του επιτεύγματος: Πήρε τη διοργάνωση στα πρόθυρα της κατάρρευσης και δημιούργησε «αξέχαστους, ονειρεμένους Αγώνες», εξασφαλίζοντας στην Ελλάδα ενθουσιώδη διεθνή αναγνώριση.
Η Αγγελοπούλου μετείχε στο πάνελ και υπενθύμισε ότι οι Αγώνες πέτυχαν γιατί «έγιναν εθνική υπόθεση, στοίχημα κάθε Ελληνίδας και κάθε Έλληνα». Πρόσθεσε, όμως, ότι πλην της αναγνώρισης και των υποδομών άφησαν και άυλη υπεραξία: «Ένα manual οργανωτικής αριστείας, καλής λειτουργίας, συνεργασίας μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού φορέα, το οποίο δεν πρέπει να μείνει αναξιοποίητο».
Έμεινε όμως. Η Ολυμπιακή Κληρονομιά εγκαταλείφθηκε, οι εγκαταστάσεις ρήμαξαν, οι άνθρωποι που δημιουργήσαν το θαύμα, παραμερίσθηκαν.
Ένας κύκλος πολιτικών, οικονομικών και μιντιακών παραγόντων – για να περιορίσουν την αίγλη της Γιάννας – φοβούμενοι ότι θα τη βρουν μπροστά τους ως ανταγωνίστρια στον πολιτικό στίβο, υποβάθμισαν την επιτυχία και επιχείρησαν να υποδείξουν τους Αγώνες, ακόμη και ως… μήτρα της οικονομικης κρίσης.
Παρότι πέρασαν χρόνια, η κυρία έκανε χαλκομανία τους παλιούς επικριτές με στοιχεία: Η επιτροπή «Αθήνα 2004» διοργάνωσε τους καλύτερους Αγώνες με το μικρότερο κόστος, επιστρέφοντας στο κράτος πλεόνασμα. Μελέτες απέδειξαν ότι το ολυμπιακό αποτύπωμα ήταν θετικό για οικονομία και την ελληνική κοινωνία – φυσικά και για το διεθνές κύρος της χώρας.
Σήμερα η ίδια πιστεύει ότι «υπάρχουν ακόμη περιθώρια για τη αξιοποίηση της Ολυμπιακής Κληρονομιάς». Αν ληφθεί υπόψη ο τρόπος λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, είναι μάλλον αισιόδοξη.
Ωστόσο, υπάρχει ενας τομέας που προσφέρεται πάντα για επωφελή η ανάδειξη της μεθόδου δουλειάς, που έκανε τους ελληνικούς Αγώνες παγκόσμιο υπόδειγμα – πέρα από την αρτιότητα του αθλητικού γεγονότος. Η οργάνωση του Δημοσίου, η συνεργασία με την αυτοδιοίκηση και τον ιδιωτικό τομέα και η εμπιστοσύνη στην κοινωνία.
Η επέτειος είναι ευκαιρία να αναδείξει η Πολιτεία το μάνατζμεντ της Επιτροπής «Αθήνα 2004». Να επικαιροποιήσει τις επιμέρους πτυχές του επιτεύγματος. Να φέρει στο προσκήνιο τους τους ανθρώπους της ολυμπιακής προετοιμασίας. Για παράδειγμα: Ας οργανώσει η Βουλή ένα ταχύρρυθμο σεμινάριο για στελεχη του πολιτικού συστήματος, του κράτους, των θεσμών και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας με θέμα «Γιατί τότε πέτυχαμε;».
Τι έκανε τους Ελληνες υπερβούν τις εγγενείς συλλογικές αδυναμίες τους και να εκπλήξουν την υφήλιο, που στις 13 Αύγουστου του 2004 υποκλίθηκε στο μεγαλείο που ανέδειξε η Τελετή Έναρξης στην Καλογρέζα;
Πώς κατάφερε η Ελλάδα να γοητεύσει ως χώρα-μοντέλο και η Αθήνα ως ιδανική πόλη; Πού πήγε εκείνη η Ελλάδα – οι άνθρωποι, οι γνώσεις, οι πρακτικές, το πάθος, η λάμψη του εθελοντισμού, η πειθαρχία και συντονισμένη δράση – και πώς μπορεί να επαναλάβει το θαύμα της ;
Σε αυτό το σεμινάριο, η Γιάννα Αγγελοπούλου και το επιτελείο της να παρουσιάσουν πώς, ακριβώς πριν από είκοσι χρόνια, διεκπεραίωσαν την πολυπλοκότερη διοργάνωση του πλανήτη. Και να εξηγήσουν γιατί εκείνον τον Αύγουστο η χώρα πέρασε απέναντι.
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
