Του Γ. Λακόπουλου
Αν η Γιάννα Αγγελοπούλου ήταν ηθοποιός του παλιού διεθνούς κινηματογράφου η φράση που θα την αντιπροσώπευε θα ήταν η ατάκα του Χάμφρει Μπόγκαρτ από την θρυλική “Καζανμπλάνκα”: “εμείς θα έχουμε πάντα το Παρίσι”. Στην περίπτωση της ισχύει ως “εμείς θα έχουμε πάντα το Harvard Kennedy School”.
Ενώ το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών -επί ΣΥΡΙΖΑ -αμφισβήτησε την αξία που είχε για τη χώρα η κατοχή του τίτλου της πρέσβειρας που της απονεμήθηκε το 1997, πριν στεγνώσει το μελάνι από την αξιοπρεπή επιστολή της παραίτησής της, εμφανίσθηκε στη διεθνή σκηνή με μια κίνηση που είχε πέρα από περιεχόμενο και ιδιαίτερο συμβολισμό: ο πρώην Γ.Γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι- Μουν, είναι το νέο μέλος του Προγράμματος Angelopoulos Global Public Leaders.
Με άλλα λόγια, μπορεί να την ταλαιπώρησε το “σύστημα Κοτζιά” με το διπλωματικό διαβατήριο, που δεν διαθέτει πλέον, αλλά αυτό δεν της στέρησε την ευχέρεια να είναι συνομιλήτρια κορυφαίων διεθνώς παραγόντων. Όπως ο πρώην επικεφαλής της παγκόσμιας διπλωματίας που διαχειρίστηκε μεγάλες κρίσεις και καθιερώθηκε στη συνείδηση της διεθνούς κοινής γνώμης ως πρόσωπο με ιστορικό διαμέτρημα.
Ότι ο Μπαν Κι Μουν θα είναι πλέον, ως Angelopoulos Fellow, μέλος της ακαδημαϊκής και επιστημονικής ζωής του Harvard Kennedy School είναι σαν διπλωματικό παράσημο στο πέτο της γυναίκας που …δεν έκανε για διπλωμάτης για το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών. Η εκδίκηση δεν είναι πάντα κρύο πιάτο.
Ήδη από το 2011 το Πρόγραμμα Angelopoulos Global Public Leaders, που ίδρυσε η οικογένεια Αγγελοπούλου στο Χάρβαρντ, υποστηρίζει δημοκρατικά εκλεγμένους πολιτικούς ηγέτες που έχουν κλείσει τον κύκλο τους στην ενεργό πολιτική, ώστε να προσφέρουν τη γνώση και την πείρα του διδάσκοντας στη Σχολή Διακυβέρνησης John F. Kennedy του Χάρβαρντ.
Μεταξύ των άλλων έχουν πάρει μέρος ο πρώην πρόεδρος του Μεξικού Φελίπε Κελντερόν, η πρώην πρόεδρος της Φινλανδίας Τάρια Χαλόνεν, ο πρώην υπουρ
γός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, ο πρώην πρόεδρος της Γκάνας και της Αφρικανικής Ένωσης Τζον Κούφουορ και άλλοι- πάντα με τη συνδρομή του πρώην προεδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον.
Μετά την ανακοίνωση της συμμετοχή του ο Μπαν Κι Μουν δήλωσε: “Το Angelopoulos Fellowship θα αποτελέσει μια μοναδική ευκαιρία να μοιραστώ την εμπειρία μου στον διεθνή χώρο, να έρθω σε επαφή με ακαδημαϊκούς και φοιτητές από την κοινότητα του Χάρβαρντ, και να συνεχίσω το έργο μου σε σημαντικά θέματα διεθνούς πολιτικής που αποτελούν και το πάθος μου”.
Για τη Γιάννα Αγγελοπούλου η επικέντρωση του ενδιαφέροντος της στις υπερατλαντικές της δραστηριότητες στα πλαίσια του Χάρβαρντ, του Ιδρύματος Κλίντον -το ετήσιο συνέδριο του οποίου θα έφερνε στην Αθήνα το 2015, αν δεν το ακύρωνε η αύρα της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα- και του Angelopoulos Global Public Leaders Program, αποτελεί ένδειξη ότι … δεν τα παρατάει.
Νομικός, αναγνωρισμένη παγκοσμίως ως πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, πρώην βουλευτής παραμένει στη διεθνή σκηνή… έστω και ως πρώην Πρέσβειρα εκ Προσωπικοτήτων της Ελλάδας.
Είναι μέλος του Πρυτανικού Συμβουλίου της Σχολής Διακυβέρνησης Κένεντι και μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Κέντρου Επιχειρηματικότητας και Διακυβέρνησης στη Σχολή Κένεντι, του Mossavar-Rahmani Center for Business and Government και βεβαίως μέλος του Clinton Global Initiative University και επικεφαλής του προγράμματος υποτροφιών της Angelopoulos Fellowship Program, που έχει προσφέρει ήδη τη στήριξή του σε περισσότερους από εκατό Έλληνες φοιτητές για να ενισχύσουν τις γνώσεις τους στις ΗΠΑ και να επιστρέψουν στην Ελλάδα σε καινοτόμες δραστηριότητες.
“Όσα προβλήματα και αν αντιμετωπίζει μια χώρα, αυτά μπορούν να επιλυθούν με την ενεργοποίηση των νέων, ως υπεύθυνων πολιτών” είχε πει γι αυτό το πρόγραμμα ο Μπιλ Κλίντον.
Για την Αγγελοπούλου είναι κάτι σαν προσωπικό στοίχημα συμβολής στην αναστήλωση τη χώρας και αντιμετωπίζει τους υποτρόφους της σαν οικογένειά της.
” Έχω τρία παιδιά, αλλά τώρα θα έχω 103. Οι υπότροφοι του Προγράμματος δεν θα φύγουν από την χώρα μας για να εργαστούν στο εξωτερικό. Δεν συμμετέχουν στο brain drain. Δεν εγκαταλείπουν την Ελλάδα, παρόλα τα προβλήματα που αυτή αντιμετωπίζει. Και εγώ δεν τους εγκαταλείπω και θα συνεχίσω να τους στηρίζω”.
Κατά τα λοιπά το υπουργείο Εξωτερικών δεν είχε υπόψη του τι ακριβώς έκανε ως μέλος του διπλωματικού σώματος. Ούτε ο Τσίπρας ήξερε ποιος του άνοιγε- επειδή ήταν Πρωθυπουργός της Ελλάδας- πόρτες που δεν θα μπορούσε να χτυπήσει ποτέ. Πρόκειται για κάτι περισσότερο από το “ουδείς προφήτης στην πατρίδα του”.
Δεν ξέρουμε αν η Γιάννα υποδεχόμενη τον Μπαν Κι-Μουν στο πρόγραμμά της ήθελε να στείλει κάποιο μνήμα στους φωστήρες της Αθήνας που την ανάγκασαν να εγκαταλείψει τη πρεσβευτική ιδιότητα, αλλά η δήλωσή της είναι χαρακτηριστική:
“Πρόκειται για ένα ακόμη βήμα στην μεταφορά πείρας και διάθεσης συμμετοχής στα διεθνή δρώμενα από σημαντικές προσωπικότητες. Για μένα προσωπικά, το Angelopoulos Global Public leaders είναι μια πρόσθετη διάσταση σ’ αυτό που θεωρώ καθήκον προσφοράς”.
Όποιος θέλει να καταλάβει καταλαβαίνει. Όσοι έχουν επαφή μαζί της λένε ότι η Αγγελοπούλου δεν έδωσε περισσότερη σημασία-ούτε κράτησε κακία – σε όσους δεν κατάλαβαν γιατί ήταν χρήσιμη για τη χώρα η ιδιότητα της πρέσβειρας που της απένειμε η Πολιτεία, ή την αντιμετώπισαν με αχαριστία. Αλλά μάλλον θα τους κάνει να μετανιώσουν.
