Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Από τα συμφραζόμενα προκύπτει πως ούτε ο Φλωρίδης διαθέτει το βασικότερο πολιτικό προνόμιο ενός υπουργού: Νομοθετική πρωτοβουλία.
Η πονηρία της πρακτικής Μητσοτάκη να φορτώνει σε κάποιους που δεν προέρχονται από τη ΝΔ αμφιλεγόμενες δραστηριότητες, μετέτρεψε μια ομάδα πρώην «σημιτικών» του ΠΑΣΟΚ στην καλύτερη αποθήκη «χρήσιμων» υπουργών.
Ο Χρυσοχοΐδης ανέλαβε να κατεδαφίσει το ΕΣΥ, ο Πιερακάκης να στήσει ιδιωτικά πανεπιστήμια χωρίς συνταγματική αλλαγή, η Μενδώνη να φέρει τον πολιτισμό και τις συναφείς μπίζνες στα μέτρα της οικογένειας, ο Τσακλόγλου να πολτοποιήσει τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Στη νέα κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός, εξαιρώντας εμφατικά τη Διαμαντόπουλου – ως αξεπέραστης τοξικότητας – έκανε βουτιά σε αυτή την επετηρίδα και έφερε στο οβάλ τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου τον Γιώργο Φλωρίδη. Καιρός του ήταν, καθώς από χρόνια ανέπτυσσε στο διαδίκτυο βιτριολική δραστηριότητα τρολ, κατά του Τσίπρα.
Από τη γενιά των Πασόκων που σταδιοδρόμησαν σε Νομαρχιακές Επιτροπές της επαρχίας στα πρώτα χρόνια της Αλλαγής και ανέδειξαν ο Μένος Κουτσόγιωργας και ο Άκης Τσοχατζόπουλος, δια της μεταφοράς τους στο κράτος, ο πρώην νομάρχης Κιλκίς μπήκε στη Βουλή, πέρασε από τρία υφυπουργεία και έκανε οκτώ μήνες υπουργός στον ουρανοξύστη της Κατεχάκη.
Το 2010 αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ και από τη Βουλή και πέρασε στην πολιτική έρημο. Πήγε να στήσει πολιτική κίνηση, ακολούθησε τη Διαμαντόπουλου στο πρόπλασμα κόμματος με Ραγκούση και υπέστη τη δοκιμασία της…μη εκλόγιμης πρώτης θέσης στο ψηφοδέλτιο επικράτειας του ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, στο οποίο επέστρεψε το 2015. Έκτοτε, ασπάσθηκε όπως και άλλοι τον νεομητσοτακισμό και δικαιώθηκε: Υπουργός Δικαιοσύνης, για να ολοκληρώσει, ως δικηγόρος, ό,τι δεν μπορούσε ο ιατρός προκάτοχός του.
Το πρώτο νομοθέτημα που υπογράφει ως υπουργός του Μητσοτάκη, προκάλεσε ανάμεικτες αντιδράσεις. Καταγράφηκε στα θετικά η άρση ασυλία των τραπεζικών στελεχών, αν και όχι αναδρομικά, αλλά κίνησε υπόνοιες η διευκόλυνση της φυλάκισης δημοσιογράφων.
Το στίγμα του στην κυβερνητική αρχιτεκτονική φάνηκε με την αξιοποίησή του για να διασωθεί ο Μητσοτάκης μετά την οπισθοχώρησή του στον γάμο των ομοφύλων ζευγαριών, που διαβάζεται και ως θρίαμβος του Βορίδη επί του Πατέλη. Ή του Σαμαρά επί του πρωθυπουργού.
«Σε ό,τι με αφορά, στο Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή τέτοιο θέμα προς επεξεργασία» δήλωσε. Ούτε ξέρει ποτέ θα υπάρξει. Κάποιος δεν λέει την αλήθεια. Προς τι οι προχωρημένες ενδοκυβερνητικές διεργασίες χωρίς αντίστοιχο σχεδιασμό στο αρμόδιο υπουργείο; Από τα συμφραζόμενα προκύπτει πως ούτε ο Φλωρίδης διαθέτει το βασικότερο πολιτικό προνόμιο ενός υπουργού: Νομοθετική πρωτοβουλία. Περιμένει, όπως και οι άλλοι χαρτοφυλακιούχοι, να τους αποσταλούν με κούριερ τι ακριβώς θα εισηγηθούν.
Η αντιστροφή της νομοθετικής διαδικασίας – αντί να εισηγείται ο υπουργός, απλώς προσυπογράφει αποφάσεις των μετακλητών του Μεγάρου Μαξίμου – υποδηλώνει την εργαλειοποίηση ενός ακόμα πολιτικού, που πέρασε τη διαχωριστική γραμμή, όταν απέτυχε στον κομματικό χώρο που τον εξέθρεψε.
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
