Του Νίκου Λακόπουλου
Με τους οικονομολόγους να συναγωνίζονται στο αν η επερχόμενη ύφεση θα είναι 3, 10 ή 15% την σκυτάλη πήραν οι …αστρολόγοι. Το βέβαιο είναι πως βγαίνοντας από την καραντίνα θα βρεθούμε σε ένα άλλο κόσμο -μάλλον κατεστραμμένο -σε μεγάλο βαθμό- κόσμο.
Θα είναι ένας κόσμος “μεταπολεμικός”, πιο πολύ ψηφιακός, λιγότερο δημοκρατικός και πιο φτωχός. Για την ακρίβεια οι φτωχοί θα βγουν φτωχότεροι, οι άνεργοι θα είναι εκατοντάδες χιλιάδες στην Ελλάδα και πολλές επιχειρήσεις δεν θα ξανανοίξουν.
Ωστόσο οι προβλέψεις για ένα δυσοίωνο μέλλον είναι προορισμένες να πέσουν όλες έξω, αφού γίνονται με τα σημερινά δεδομένα που θα αλλάξουν πολύ σύντομα και τα πράγματα θα είναι καλύτερα ή χειρότερα. ‘Αποφεύγω να κάνω προβλέψεις, ειδικά για το μέλλον” έχει πει ο επίκαιρος Κέυνς.
Ο μεταπολεμικός κόσμος θα έχει ταυτόχρονα στοιχεία καταστροφής και αναδημιουργίας όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και στην πολιτική, την ιδεολογία, τις σχέσεις κράτους-πολίτη. Ή καλύτερα κράτους – υπηκόων, όπου πλέον όχι μόνο τα δικαιώματα και οι ελευθερίες του, αλλά η υγεία του και η ίδια η ζωή βρίσκονται στα χέρια του πρώτου που πλέον μπορεί να γίνεται πιο αυταρχικό αν πρέπει να “σώσει ζωές”- βάζοντας την υγεία πάνω από την ελευθερία.
Το νέο κράτος -που έτσι κι αλλιώς είχε εξουσίες πάνω στο σώμα- των πολιτών θα είναι ένα κράτος – γιατρός που με την συναίνεση και των πιο νεοφιλελεύθερων μπορεί να παρεμβαίνει -για το καλό τους- όχι μόνο στη ζωή των τρομαγμένων υπηκόων, αλλά και στην οικονομία, αλλάζοντας τον ταξικό χάρτη, προχωρώντας πιθανόν σε κρατικοποιήσεις με στόχο να βοηθήσει την χειρουργημένη αγορά.
Η κοινωνία πια είναι διασωληνωμένη, ο ηγέτης, μονάρχης -σωτήρας, ακόμα και Μεσσίας ή έστω Μωυσής -όπως περιγράφουν τον …Μητσοτάκη οι αγιογράφοι του που έχουν στόχο -και πάλι- τον Σύριζα (!) γιατί το νέο κράτος για να είναι αποτελεσματικό θα πρέπει να ελέγχει μια κοινωνία χωρίς αντιπολίτευση.
Μπροστά στον κίνδυνο -που αξιοποιεί η κυβέρνηση- κάθε κριτική, αντίρρηση ή αντιπολίτευση είναι επικίνδυνη και ο φοβισμένος πολίτης συσπειρώνεται -κυριολεκτικά σαν πρόβατο- γύρω από τον ηγέτη που έχει αυξημένες εξουσίες που θα ζήλευε μια δικτατορία.
Δεν είναι μόνο η εκβιασμένη δημοφιλία των ηγετών, αλλά και το ότι ο πρώην πολίτης που βρίσκεται μπροστά στο θάνατο ζητά …περισσότερα μέτρα.
Προφανώς στο παιχνίδι που παίζεται αυτές τις μέρες στην Ελλάδα η πανδημία τοκίζεται πολιτικά και άνθρωποι που δεν θα πρόσεχε κανείς αποχτάνε διαστάσεις σούπερμαν κυρίως γιατί εμφανίζονται ως δυναμικοί σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε απόλυτη αδυναμία.
“Έπειτα από μία δεκαετία χαμένων αναζητήσεων στον κόσμο των εθνικών και κομματικών ψευδαισθήσεων, είναι καιρός να βρούμε τον δρόμο μας” γράφει ο Φιλελεύθερος. ” Οι Εβραίοι χρειάστηκε να περάσουν την Ερυθρά θάλασσα για να ξεφύγουν από τους Αιγύπτιους. Ο Κυριάκος καλείται ως νέος Μωυσής να βρει λύσεις εκεί που οι άλλοι βρίσκουν αδιέξοδα και να οδηγήσει έτσι έναν τυραννισμένο λαό στην γη της επαγγελίας. Έναν λαό όμως που είναι πλέον έτοιμος για την «Έξοδο». (!)
Φαίνεται πως ο τυραννισμένος -από ποιους;- λαός είναι “ώριμος” να δεχθεί λύσεις που θα προσφέρει -χωρίς αντιρρήσεις- ο Μωυσής! Τα κόμματα είναι φορείς “ψευδαισθήσεων” και μάλλον σύμμαχοι των …”Αιγύπτιων”, αλλά η Γη της Επαγγελίας εξακολουθεί να μας περιμένει -χάρη στον ηγέτη κι όχι τις “εθνικές και κομματικές ψευδαισθήσεις”.
Η αντιπολίτευση σπεύδει να πλειοδοτήσει για να μην κατηγορηθεί για …αντιπολίτευση και οι άλλοι πολιτικοί ηγέτες το πολύ – πολύ να διεκδικούν πλέον μια θέση υπουργού στην κυβέρνηση του …Μωυσή -που ξαφνικά βρέθηκε με λυμένα χέρια και χωρίς αντιπολίτευση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει μια δέσμη μέτρων και αναρωτιέται γιατί ο Μητσοτάκης όπως είναι το επίγειο όνομα του Μωυσή δεν τα υλοποιεί αμέσως. Φαίνεται πως η κυβέρνηση δεν θέλει να αποφύγει την καταστροφή, αλλά την επιδιώκει, ώστε να εμφανισθεί ο Σωτήρας πάνω από τα ερείπια ως ανα-δημιουργός μιας νέας χώρας.
Ο νέος Βενιζέλος -όπως είναι στα …ρεπό του Μωυσή- ο Κυριάκος Μητσοτάκης ακολουθεί τα βήματα του μεγάλου ηγέτη -που ουσιαστικά είναι ο δημιουργός του νεοελληνικού κράτους, ως εκπρόσωπος ενός καθεστώτος και τάξεων που ο ίδιος δημιούργησε.
Φαίνεται πως ο γιατρός -της Οικονομίας εν προκειμένω- θα υπάρξει, σχεδόν ως Σωτήρας-Θεός, όταν η κατάσταση του ασθενούς χειροτερεύσει. Τότε πάνω από μια διασωληνωμένη οικονομία θα εμφανισθεί ο Μωυσής για να ανοικοδομήσει την χώρα ως δημιουργός ακόμα και νέων τάξεων, στρωμάτων, τζακιών- αλλάζοντας όχι τον πολιτικό, αλλά τον ταξικό χάρτη της χώρας.
Μέχρι τότε φοράτε μάσκες, πλένετε τα χέρια σας και περιμένετε το “σοκ ρευστότητας” που θα έλθει αφού πολλές επιχειρήσεις έχουν πεθάνει -ως προϋπόθεση για να γεννηθούν νέες με τα πακέτα Μητσοτάκη.
Ναι, μπορεί οι μάσκες δεν ωφελούν -θα το μάθουμε σήμερα, αλλά δεν βλάπτουν κιόλας. Το βέβαιο είναι πως όταν βγούμε από το σπίτι θα είμαστε όλοι πιο συντηρητικοί, πιο “δεξιοί”, πιο φτωχοί, αλλά ευτυχισμένοι που επιζήσαμε από έναν πιθανόν διογκωμένο κίνδυνο. Ευτυχούντες που μας κυβερνά ο Μητσοτάκης κι όχι ο Τσίπρας.
