Του Γ. Λακόπουλου
Οι κακές σχέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη με την Ντόρα Μπακογιάννη είναι γνωστέςστους παροικούντες. Η ενδοοικογενειακή πλευρά δεν ενδιαφέρει. Αλλά στο πεδίο της πολιτικής αυτό που συμβαίνει είναι ο πολιτικός αφανισμού της Ντόρας από τον αδελφό της, σε τρεις φάσεις.
Η πρώτη ήταν όταν της στέρησε το δικαίωμα της δεύτερης ευκαιρίας θέτοντας ο ίδιος υποψηφιότητα για την ηγεσία της ΝΔ -για την οποία η Μπακογιάννη προετοιμάζονταν για δύο δεκαετίες. Ότι ο παραγκωνισμός της έγινε σε σύμπραξη με τον οικογενειακό εχθρό Αντώνη Σαμαρά επιβάρυνε τα πράγματα.
Από την πλευρά των ψυχρών υπολογισμών ο Κυριάκος δικαιώθηκε: έγινε πράγματι αρχηγός της ΝΔ ενώ η Ντόρα είχε αποτύχει -και σε λιγότερο από τρία χρόνια έγινε και Πρωθυπουργός. Και τα σκυλιά δεμένα.
Αλλά με αυτούς του ρόλους -του αρχηγού του κόμματος και του Πρωθυπουργού- «κακομεταχειρίσθηκε» την Μπακογιάννη. Όχι σαν αδελφή του, αλλά σαν πολιτικό μεγάλου εκτοπίσματος και κομματικό στέλεχος πρώτης γραμμής.
Ως Πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε υπουργό τον αδελφό του. Ο Κώστας Καραμανλής τον πρώτο ξάδελφό του. Ο Ανδρέας Παπανδρέου τον γιο του, όπως προδικτατορικά και ο Γεώργιος Παπανδρέου. Ο Κώστας Μητσοτάκης την κόρη του.
Ο Κυριάκος έβγαλε κόκκινη κάρτα στην οικογενειοκρατία -από την οποία προέρχεται- αλλά μόνο σε ό,τι αφορά τη Ντόρα. Ο ένας πρωτανιψιός του πήρε το κομματικό χρίσμα για τον Δήμο Αθηναίων και ο άλλος βρίσκεται δίπλα του στο Μέγαρο Μαξίμου. Δεν έκανε την αδελφή του υπουργό παρότι αυτό την αδικεί ως πολιτικό, δεν τη πρότεινε για επίτροπο, ούτε για πρόεδρο της Βουλής.
Κάποιοι διέκριναν αξιοποίηση του κομματικού ρόλου του σε ενδοοικογενειακές διαφορές. Αλλά από την άλλη θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για επιτυχείς χειρισμούς ενός σχετικά νέου πολιτικού που καινοτομεί χωρίς προσωπικούς συναισθηματισμούς και οικογενειακές προτιμήσεις.
Δύσκολα θα το δει έτσι η κοινή γνώμη όταν το τρίτο χτύπημα στη Ντόρα δεν προέχεται κανέναν θεσμικό περιορισμό ούτε επιβάλλεται από κάποιον κώδικα αξιοκρατίας ή διάθεση αντι-νεποτισμού. Δεν της έδωσε τον κοινοβουλευτικό ρόλο που αν μη τι άλλο τον δικαιούται- εκ της πείρας του παρελθόντος της: την προεδρία της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής.
Διόλου εύλογο. Όπως έγραψε στο News247.gr ο Βασίλης Σκουρής η Ντόρα « κατά κοινή παραδοχή αποτελεί ένα πολύ μεγάλο πολιτικό μέγεθος, τόσο για τη “γαλάζια” παράταξη, όσον -πλέον- και για τη χώρα» και ως εκ τούτου «θα μπορούσε να ήταν μια άριστη Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας, που θα διασφάλιζε, μάλιστα, ευρύτερες συναινέσεις, ακόμα (πιθανότατα) και ως προς την εκλογή της». Με άλλα λόγια, δεν την αξιοποιεί ούτε εκεί που δεν θα του έλεγε κανείς το παραμικρό.
Μετά από 30 χρόνια στο κοινοβούλιο με πλήθος ρόλων και διακρίσεων η Μπακογιάννη θα παραμείνει απλή βουλευτής Χανίων, επειδή έχει δεσμό αίματος με τον Πρωθυπουργό.
Οι υποστηρικτές του τον επαινούν γι’ αυτό. Οι υπόλοιποι βλέπουν εν ψυχρώ πολιτική αδελφοκτονία. Αυτή τη φορά το χτύπημα του Κάιν στον Άβελ μπορεί να αποβεί θανατηφόρο για την πολιτική της υπόσταση. Γιατί να μένει στην πολιτική όταν δεν έχει στον ήλιο μοίρα με το κόμμα της στην κυβέρνηση;
ΥΓ. Ότι αυτά μπορεί να ορίζουν τη σχέση του Πρωθυπουργού με τον πρώτο δήμαρχο της χώρας είναι ένα συναρπαστικό σενάριο που παραπέμπει στον Ορέστη και τους Ατρείδες… Να περιμένουμε καινούργιους «φόνους» δηλαδή.
