Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο Μητσοτάκης δεν θα πληρώσει για τον Πάτση ειδικά. Θα πληρώσει για το σύνολο της διαφθοράς στην περιόδου που κυβερνάει: από την επιστροφή στην εποχή που οικονομικοί παράγοντες ορίζουν τον κανόνες της πολιτικής ζωής, ως τη μικροκλίμακα του κομματισμού σε κάθε κλάδο, κάθε πόλη, κάθε χώρο και κάθε γειτονιά.
«Ο πολιτικός μπορεί να αντέξει σε όλες τις επιθέσεις. Εκτός αν έχει πάρει λεφτά…».
Παλαιό πολιτικό αξίωμα
Το προηγούμενο ΠΑΣΟΚ, προεξάρχοντος του Βαγγέλη Βενιζέλου, απέδιδε την εκλογική συντριβή του, στην «υπόθεση Τσοχατζόπουλου». Δεν ήταν ακριβές.
Στην πραγματικότητα , με αφορμή αυτή την υπόθεση, πλήρωσε αναδρομικά το σύνολο της διαφθοράς που το κατέτρωγε από χρόνια- ιδίως στην περίοδο Σημίτη.
Οι παλαιοί οπαδοί του διαλεκτικού υλισμού, θα έλεγαν ότι ήταν «το ποιοτικό άλμα μετά από την ποσοτική συσσώρευση». Ενας απλός άνθρωπος: «η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι».
Αυτό ακριβώς συμβαίνει πλέον με τη ΝΔ: στο πρόσωπο του Πάτση πληρώνει ολόκληρο τον λογαριασμό της τριετίας.
Διαρκώς ως τώρα αθροίζονται υποθέσεις διαφθοράς ή συγκάλυψης – ακόμη και παλαιότερων- υποθέσεων διαφθοράς, με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τα σκάνδαλα Νοβάρτις και Ζήμενς.
Ο κατάλογος είναι μακρύς και αρχίζει από τις ιστορίες που θρυλούνται γύρω από το μέγαρο Μαξίμου- και την κυβερνώσα οικογένεια.
Οι απ΄ ευθείας αναθέσεις, η ευνοιοκρατία με την υπερσυσώρευση μετακλητών, οι χρυσοί μισθοί και τα χρυσά μπόνους στους ημέτερους, η αδιαφάνεια στα δημόσια έργα, τις κρατικές προμήθειες και τους εξοπλισμούς, η ασυδοσία στην πριμοδότηση αεριτζήδων στην Υγεία, και την Εκπαίδευση, η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και τα προνόμια σε «επενδυτές» χωρίς κεφάλαια.
Επίσης η εμπλοκή υπουργών όπως η Μενδώνη, η Κεραμέως, ο Πέτσας , ο Μηταράκης, ο Άδωνις και ο Πιερρακάκης, σε σκανδαλώδεις καταστάσεις , ανέβηκαν ως το λαιμό του μπουκαλιού.
Αργά ή γρήγορα θα άνοιγε η τάπα. Ιδίως από τη στιγμή που παγιώθηκε η γενική πεποίθηση της ατιμωρησίας και της πρωθυπουργικής κάλυψης-ακόμη και στο σκάνδαλο της ΕΥΠ.
Όλο αυτό το διάστημα φούντωνε η «βουή του κόσμου» και έγινε πάνδημη αίσθηση ότι «αυτοί κάνουν δουλειές». Ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει «αν δεν περάσει από τον Δημητριάδη», έλεγαν οι μυημένοι
Πλέον όλοι και περισσότεροι βλέπουν ότι τα λεφτά καταλήγουν σε «δικούς τους» και διακρίνουν την εξάπλωση της σήψης σε όλη την επικράτεια και σε κάθε περιοχή του δημοσίου τομέα.
Αυτά τα φαινόμενα δεν κρατάνε πολύ. Και όπως στην κακή χορογραφία η μομφή πάει στον χορογράφο, σ αυτά τα θέματα λένε ότι «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι».
Καθώς ο Μητσοτάκης ανεχόταν τους υπουργούς που έβαζαν λάθος υπογραφές σε λάθος υποθέσεις, η ευκολία στα «στραβά μάτια» που έκανε κάποιους πλούσιους, κατέβαινε επίπεδο. Από τους υπουργούς στους βουλευτές και από τους βουλευτές στα κομματικά στελέχη και τους κολλητούς του συστήματος.
Εν τω μεταξύ ήδη προ των εκλογών, δακτυλοδεικτούμενα τυχοδιωκτικά στοιχεία – της κοινωνίας, της πολιτικής και της ενημέρωσης- και ισχυροί του χρήματος που απομυζούν – ως «νταβατζήδες» που έλεγε ο Καραμανλής- το δημόσιο το κοινοτικό και το τραπεζικό χρήμα- συνασπίσθηκαν με τον Μητσοτάκη.
Τον αγιογράφησαν, τον στήριξαν, τον διευκόλυναν- με το αζημίωτο. Όσο το «επιτελικό κράτος» μεταβαλλόταν σε πρυτανείο τους, τόσο έβριζαν τον …Τσίπρα.
Επειδή δεν τον βαρύνει η παραμικρή υπόνοια σε ζητήματα ηθικής τάξης, τον λιθοβολούν για τις Πρέσπες, το Δημοψήφισμα, την δήθεν παρ ολίγον έξοδο από το ευρώ, το ανύπαρκτο 4ο Μνημόνιο, την – εκ μεταφοράς από τους Παπανδρέου, Σαμαρά και Βενιζέλο- μνημονιακή υποχρέωση επιβολής φορών στα μεσαία εισοδήματα , την «βίλα» στο Σούνιο…
Συν τις παλαβομάρες του Βαρουφάκη, τις μα…ίες Παππά ,το απύλωτο στόμα του Πολάκη ή την ανεπάρκεια του Φίλη και πάντα την αναγκαστική ανάρμοστη διακυβέρνηση κοινωνίας με τον Καμμένο.
Οι πολιτικές επιλογές του Τσίπρα, εξισώνονται με τις ηθικές εκτροπές και τα σκάνδαλα του συστήματος Μητσοτάκη και λειτουργούν ως ιμάντας εκτροπής της συζήτησης από τη ουσία της πολιτικής και τα κυβερνητικά όργια κατά της κοινωνίας και των θεσμών.
Έτσι εξυφάνθηκε το πέπλο με το οποίο σκέπαζαν τις «μπίζνες με το κράτος» που έκαναν με όλο και μεγαλύτερη ένταση και αδιαφάνεια, σε όλο και μεγαλύτερη έκταση και μίζες, με όλο και περισσότερους εμπλεκομένους.
Ο Πάτσης έκανε τη ζημιά που δεν είχε γίνει π.χ. με τον Μαραβέγια και άλλους για έναν συγκεκριμένο λόγο: ενώ ήταν βουλευτής- του Μητσοτάκειου Μητρώου Στελεχών- έπαιρνε ο ίδιος λεφτά από το κράτος με υπουργικές αποφάσεις. Συν ότι αύξανε τον πλουτισμό του με την αδίστακτη εκμετάλλευση των κόκκινων δάνειων, ως κοινό «κοράκι».
Σ’ αυτό το σημείο η λαϊκή οργή φτάνει στο σημείο βρασμού και στο συλλογικό υποσυνείδητο φουντώνει ο θυμός. Η προσπάθεια να προστατευθεί ο Πρωθυπουργός από το σκάνδαλο Πάτση, δεν έχει νόημα.
Δεν θα πληρώσει για τον Πάτση ειδικά. Θα πληρώσει για το σύνολο της διαφθοράς στην περιόδου που κυβερνάει: από την επιστροφή στην εποχή που οικονομικοί παράγοντες ορίζουν τον κανόνες της πολιτικής ζωής, ως τη μικροκλίμακα του κομματισμού σε κάθε κλάδο, κάθε πόλη, κάθε χώρο και κάθε γειτονιά.
Το ατυχές για όσους οργάνωσαν το «γιούργια στο νταβά με τα κουλούρια», είναι ότι ο μηχανισμός μιντιακής προστασίας δεν μπορεί πλέον να προσφέρει τις συνήθεις υπηρεσίες του. Όπως έλεγε ο Μενέλαος Γκίβαλος σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό: «Οι πολίτες είναι πιο έξυπνοι από εκείνους που εκείνους που προσπαθούν να τους παραπλανήσουν».
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
