Toυ Γ. Λακόπουλου
Αλλος αέρας στο Παρίσι , άλλος στο Αρκαλοχώρι.
Άλλη αντιμετώπιση στο μέγαρο των Ηλυσίων, άλλη στη λεβεντογέννα Κρήτη.
Και μεταξύ μας: ανώτεροι άνθρωποι οι Μακρόν. Αλλά και αυτός δεν πήγε με άδεια χέρια.
Ψώνια πέντε δις ευρώ από το μαγαζί τους είναι λεφτά.
Αλλά η απόσταση ανάμεσα στο «Ο πρόεδρος λείπει ταξίδι για δουλειές», μέχρι το «Ο πρόεδρος έχει νεύρα», είναι μια πτήση δρόμος.
Οι σεισμόπληκτοι Αρκαλοχωρίτες ή δεν εκτίμησαν ότι πήγε γραμμή από το Λούβρο στο χωριό τους, ή το είδαν ότι τα λεφτά που πήρε ο Μακρόν θα τους λείψουν.
Του έλεγαν κάτι ακαταλαβίστικα: κοιμούνται ι στο πάτωμα ενός εκθεσιακού κέντρου, με ένα σωρό ελλείψεις κλπ.
Δεν μπόρεσε να κρύψει τον εκνευρισμό του. Τους γύρισε την πλάτη και τους πέρασε την ευθύνη που δεν άντεξαν τα σπίτια τους στο σεισμό: θα ξαναχτιστούν αλλά «σωστά».
Προ ημερών στη Βουλή έριχνε, εμμέσως ,ευθύνες στους πυρόπληκτους, επειδή δεν έχουν ασφαλίσει τις περιουσίες τους.
Είναι η δεύτερη φορά σε λίγες μέρες που τον παίρνει η τηλεόραση, χωρίς να έχει προβάρει τις ατάκες του.
Η πρώτη στη Θεσσαλία, με τον ηλικιωμένο που του έλεγε για τη σύνταξή του και αμήχανος του έκανε πλακίτσα για το ασορτί γαλάζιο ντύσιμό του.
Μέσα Σεπτεμβρίου πήγαν κάτι μαθητές στο μέγαρο Μαξίμου και τους ευχήθηκε «καλό καλοκαίρι».
Συμπέρασμα: πεταμένα λεφτά οι Γκρίνμπεργκ που τον ψιμυθιώνουν.
Τον «κατεβάζουν στο λαό», αλλά με τους απλούς ανθρώπους δεν τόχει.
Δείχνει άβολα στο φούρνο, στην ουρά , στον Τερκενλή με τα τσουρέκια , στο δρόμο με τη «Σχεδία», στο «καφέ» με τον εσπρέσο στο πόδι , στον κάμπο με τον Ντάλτον.
Ειδικά όταν καταλαβαίνει ότι «δεν τον σέβονται και τον αγαπούν», όσο έλεγε ο Βορίδης, για την Ικαρία. Η πως όσα του συμβαίνουν τελευταία , δεν είναι ακριβώς «εκδηλώσεις αγάπης».
Αν δούμε τη σκηνοθεσία της δημόσιας παρουσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη ως το πιο ακριβοπληρωμένο «πρότζεκτ» πολιτικού μάρκετινγκ που υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα, δυο πράγματα συμβαίνουν και αποτυγχάνει:
Ή είναι κακός στο ρόλο του ή η απόσταση από αυτούς που τον φέρνουν σε επαφή είναι μεγάλη.
Κατανοητό. Ακόμη και στην καραντίνα ο ίδιος περνούσε «ποιοτικό χρόνο στο σπίτι»-σύμφωνα με οικογενειακές μαρτυρίες -ενώ οι άλλοι ήταν έτοιμοι να αυτοκτονήσουν.
Δεν είναι ένας από αυτούς. Τη μέρα που αγωνιούσαν αν μπήκαν τα παιδιά τους στο Πανεπιστήμιο, έφευγε για να γράψει την κόρη του στο Γέηλ.
Τον εκνευρίζουν όταν του χαλάνε την παρισινή αύρα, με τις γκρίνιες για τα σπίτια που δεν φρόντισαν να είναι αντισεισμικά.
Τελικά η πιο δύσκολη δουλειά στον κόσμο είναι «ίματζ μέηκερ» του Μητσοτάκη.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR