Του Γ. Λακόπουλου
Ο δημοσιογράφος Μαν. Κοττάκης είναι ένας από αυτούς που εξομολογούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Π.χ. ο σημερινός πρωθυπουργός του αποκάλυψε στις αρχές του 2019 το πιο ισχυρό τεκμήριο του ενδιαφέροντος του για τους ανθρώπους του μόχθου:
“Ενώ στην Πειραιώς μπορούσε να βάλει το γραφείο του να βλέπει προς την Ακρόπολη, ο έβαλε να βλέπει προς τα δυτικά προάστια“. Δεν είναι πλάκα, ο ίδιος τα είπε.
Τωρα ο Κοττάκης έγραψε- στην «Εστία» που διευθύνει -και στη «Δημοκρατία» που αρθρογραφεί, δυο κείμενα που δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητα. Αν είναι πράγματι εξομολογητικά του ανδρός-του Κυριάκου δηλαδή-, όπως δείχνουν, έπρεπε ήδη να μας πιάσει ανατριχίλα.
Στην «Εστία» ο αρθρογράφος γράφει τα εξής:
« Το γεγονός ότι -ο Πρωθυπουργός- αναζήτησε στα αρχεία του υπουργείου Εξωτερικών το τηλεγράφημα που έστειλαν ομογενείς από το Τάρπον Σπρινκς στον Βενιζέλο, το 1923, προκειμένου να του ευχηθούν καλή δύναμη στις διαπραγματεύσεις για τη Συνθήκη της Λοζάνης, δείχνει πώς αντιλαμβάνεται το διακύβευμα και ετοιμάζεται.
Αναζητά και αυτός ευχές για δύναμη. Το γεγονός ότι δέχεται διαπραγματεύσεις -αρκεί να μην είναι, κατά δήλωσή του, «εκβιαζόμενος»- επίσης δείχνει ότι ετοιμάζεται. Πρέπει να ετοιμαζόμαστε όλοι. Και να θυμόμαστε πώς διαπραγματεύτηκε στη Λοζάνη απέναντι στη Δύση ο εκπρόσωπος της ηττημένης Ελλάδας, ο λέων Βενιζέλος: Ως νικητής».
Το συμπέρασμα που προκύπτει πίσω από τις γραμμές του άρθρου; Ο Πρωθυπουργός ίσως πιστεύει ότι είναι ώρα να παίξει… ιστορικό ρόλο στην περιοχή. Σαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο- είναι και μακροσυγγενής του. Ίσως αυτό εξηγεί τις ιδέες για αποστολή στρατού στη Λιβύη και ελληνικών «Πάτριοτ» στη Σαουδική Αραβία!
Με το δεύτερο άρθρο μαθαίνουμε ότι σε σχέση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο Μητσοτάκης έκανε την επιλογή του με κριτήριο ότι «δεν αναζητά συνδιαχειριστή στα εξωτερικά». Προφανώς τα καταφέρνει όλα μόνος του. Ή, αν είναι να το παίξει Βενιζέλος, θέλει όλη τη δόξα για τον εαυτό του.
Είναι απίστευτο: ο Πρωθυπουργός εκλαμβάνει ως… συνδιαχειριστή τον αρχηγό του κράτους, που κατά τα άρθρο 33 του Συντάγματος ορκίζεται «να υπερασπίζει την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Xώρας“.
Και κατά το άρθρο 36, με τη σύμφωνη κυβερνητική γνώμη « εκπροσωπεί διεθνώς το Κράτος, κηρύσσει πόλεμο, συ-νομολογεί συνθήκες ειρήνης, συμμαχίας, οικονομικής συνεργασίας και συμμετοχής σε διεθνείς οργανισμούς ή ενώσεις». Νέα ήθη.
Ο συνδυασμός των δυο άρθρων του Κοττάκη- που δείχνουν έγκυρη μεταφορά των διαθέσεων του Πρωθυπουργού- οδηγεί σε ανατριχιαστικά ερωτήματα. Ο Μητσοτάκης σκέφτεται να διαπραγματευτεί με τον Ερντογάν και θεωρεί ότι είναι ικανός να διαπραγματευτεί σαν τον Εθνάρχη Βενιζέλο;
Επιπλέον θέλει να το κάνει χωρίς ρωτήσει κανέναν; Ούτε τον αρχηγό του κράτους, ούτε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τη Βουλή;
Δεν ξέρουμε τι ακριβώς έχει κατά νου να κάνει για να δοξαστεί, αλλά καλό είναι να θυμίσουμε έναν άλλο Πρωθυπουργό, με τον οποίο έχει ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά: τον Γ. Παπανδρέου.
Αυτό που έπεσε και τον πλάκωσε, μαζί με τη χώρα και το κόμμα του, όμως, ήταν ότι πήρε αποφάσεις για τις οποίες δεν είχε λαϊκή εντολή.
Στις εκλογές του 2009 οι πολίτες τον εξουσιοδότησαν να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Όχι να «σώσει» τη Ελλάδα -όπως προκλητικά ισχυρίζεται εκ των υστέρων- οδηγώντας τη σε διεθνή οικονομικό έλεγχο σαν να ήταν τριτοκοσμική χώρα. Αν ήθελε να φέρει το ΔΝΤ, όφειλε να ζητήσει νέα εντολή. Δεν είναι τσιφλίκι του…
Ακριβώς τα ίδια ισχύουν και για τον Κυριάκο Μητσοτάκη- και κάθε πρωθυπουργό. Οι πολίτες στις 7 Ιουλίου τον εξουσιοδότησαν να εφαρμόσει το πρόγραμμα του. Τίποτε άλλο.
Σ’ αυτό δεν περιλαμβάνεται καμία διαπραγμάτευση με την Τουρκία για οτιδήποτε, πέραν αυτών που ισχύουν από το 1974 στην πάγια εξωτερική πολιτική της χώρας. Το στρώσιμο για αλλαγή που έκαναν οι κυβερνήσεις Σημίτη, πρέπει να παραμείνει στρώσιμο. Ή να τεθεί στην κρίση της λαϊκής ετυμηγορίας.
Ο επικεφαλής της σημερινής πλειοψηφίας στη Βουλή, δεν έχει εντολή να συζητήσει ούτε για συνδιαχείριση στο Αιγαίο, ούτε για αλλαγή του καθεστώτος ανάμεσα στις δυο χώρες που παρέλαβε. Έχει εντολή να υπερασπιστεί τα ελληνικά συμφέροντα όπως τα βρήκε, όχι όπως τα αξιολογεί ο ίδιος και οι… σύμμαχοι.
Αν κρίνει ότι πρέπει να αλλάξει η ελληνική πολιτική οφείλει να προσφύγει εκ νέου στις κάλπες, με αυτό το ζητούμενο. Αυθαίρετες αλλαγές εθνικών δογμάτων οδηγούν σε καταστροφές.
Η ενδεχόμενη…. Μεγάλη Ιδέα του Πρωθυπουργού -για τον εαυτό του- καλό θα είναι να παραμείνει στις σκέψεις του και να μην μεταφερθεί στην εξωτερική πολιτική της χώρας.
Το μείγμα «έχω μια χώρα να κυβερνήσω», «δεν θέλω συνδιαχείριση στα εξωτερικά» και «ουκ εά με καθεύδειν το του Βενιζέλου τρόπαιον» θα μας τινάξει στον αέρα.
Η χώρα υπήρξε πριν τον Μητσοτάκη και πρέπει να υπάρχει και μετά από αυτόν.
