Κ. Μπακογιάννης: Xορηγοί της πόλης ή του δημάρχου;

Toυ Γ. Λακόπουλου

Η δουλειά ενός τοπικού άρχοντα, όπως περιγραφικά  αποκαλείται ένας δήμαρχος, έχει βασικές  πλευρές: να μαζεύει τα σκουπίδια, να φωτίζει τις γειτονιές, να  σημαιοστολίζει στις εθνικές γιορτές και να  δημιουργεί εορταστική ατμόσφαιρά στη Χριστουγεννιάτικη περίοδο. Τώρα αν στήνει και κανέναν «δρώμενο»- όπως παλιά έκαναν αντιπυρηνικές αδελφοποιήσεις- δεν πειράζει.

 Η νέα δημοτική αρχή της Αθήνας κάπου έχασε τη σειρά των προτεραιοτήτων.  Ίσως γιατί για τον Κώστα Μπακογιάννη η δημαρχία δεν είναι παρά το επόμενο στάδιο προπόνησης– μετά το Καρπενήσι και το  περιφερειαρχιλίκι- για ψηλότερα: την ηγεσία της ΝΔ και την πρωθυπουργία.

 Κυνηγάει το όνειρο που δεν βγήκε στη μητέρα του – ρίχνοντάς ματιές ζηλοτυπίας στον μπάρμπα του- που τους πήρε το ψωμί μέσα από τα χέρια.

Αν δει κανείς τι ακριβώς  έγινε με τον χριστουγεννιάτικο στολισμό της πόλης, που ξεσήκωσε τόσοι θόρυβο με τις ανάρμοστες επιλογές όσων των ανάλαβαν, θα διαπιστώσει ότι ο δήμαρχος  έκανε μια κίνησή που δεν είναι άσχετη με τις φιλοδοξίες του.

Επιφανειακά ελάφρυνε το δημοτικό ταμείο από τα έξοδα του στολισμού και  τον επέκτεινε πέρα από τους κεντρικούς δρόμους και πλατείες που φωτίζονταν ως τώρα.  Πώς; Κάλεσε ιδιώτες  να τον αναλάβουν. Όχι απλώς να το χρηματοδοτήσουν. Να το υλοποιήσουν κατά την κρίση, την αισθητική και τις- διαφημιστικές- επιδιώξεις τους.

 Το τελευταίο κυρίως: αν δει κανείς το χρωματικό ντεκόρ που επέλεξε η Coca-cola θα καταλάβει. Γι’ αυτό η δημαρχιακή πρόσκληση βρήκε δυο δεκάδες πρόθυμους . Του χρόνου θα είναι περισσότεροι.

Όμως ο συγκεκριμένος δήμαρχος δεν ήλθε για να κάνει αυτοδιοίκηση και να κρεμάει λαμπιόνια στους δρόμους. Ήλθε για να κάνει πολιτική. Και στην πολιτική τίποτε δεν γίνεται τυχαία.  Ειδικά  σε μια περίοδο που η πολιτική γίνεται πολύ πιο απαιτητική στο κομμάτι της επιβολής κάποιου μέσα από σχήματα και συμβολισμούς που λαμπυρίζουν- αλλά έχουν και κόστος, το οποίο κάποιος πρέπει να αναλαμβάνει κάθε φορά.

Αυτό ακριβώς οργάνωσε πίσω από τον χριστουγεννιάτικο στολισμό της Αθήνα ο Μπακογιάννης.  Χρίζοντας μεγάλες επιχειρήσεις ως χορηγούς της πόλης «του», τις στρατολόγησε ταυτόχρονα και ως χορηγούς της μέλλουσας σταδιοδρομίας του.

Ήλθε πιο κοντά με όσους έχουν το χρήμα και το χρησιμοποιούν για εταιρική προβολή που πάει πέρα από διαφημιστικά σποτ στην τηλεόραση και ολοσέλιδες καταχωρήσεις στις εφημερίδες.  Για την ακρίβεια μετέτρεψε  την πρωτεύουσα σε ταμπλό ανάδειξης της παρουσίας του.

Η ιδιωτικοποίηση του χριστουγεννιάτικου στολισμού μπορεί να έχει και ένα ιδεολογικό μήνυμα συμβατό με το κόμμα που κυβερνάει και θέλει να κατακτήσει ο δήμαρχος. Αλλά κυρίως έχει και μια πρακτική πλευρά για τις μελλοντικές επικοινωνιακές ανάγκες του ίδιου.

Το πρόβλημα είναι ο κίνδυνος να εξελιχθεί στην περίπτωσή του η παράδοσή  ως το τελευταίο επεισόδιο της: την εκδίωξη των καλικαντζάρων και την αποκαθήλωση των στολισμών.