Του Χάρη Τσιόκα
Διαμορφώνεται ένας νέος, πολυπολικός κόσμος.
Με κυρίαρχη την αντίθεση ανάμεσα στην αμερικανική Δύση και τους BRICS.
Βιώνουμε ένα νέο περιβάλλον, με πολλαπλές προκλήσεις και ηθικά διλήμματα, για τις νέες κοινωνικοοικονομικές και γεωστρατηγικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς.
Η κλιματική αλλαγή, η 4η βιομηχανική επανάσταση, οι εκτυπωτές τριών διαστάσεων, η βιοτεχνολογία, ο πόλεμος των άστρων, η βιοηθική, η ρομποτική, ο ρόλος των δυνάμεων της επισφαλούς εργασίας (precariato) έρχονται να προστεθούν καθοριστικά στους συντελεστές που διαμορφώνουν τις σύγχρονες αντιθέσεις.
Αναμφισβήτητα, η παγκόσμια οικονομία περνά από την περίοδο έντασης εργασίας στην περίοδο έντασης γνώσης και κεφαλαίου.
Στις ενδοκαπιταλιστικες αντιθέσεις πρέπει να προσθέσουμε την σκληρή πλέον αναμέτρηση ανάμεσα στις «κλειστές» οικονομίες και τις ανοιχτές χρηματιστηριακές …
Με αφορμή την πλημμυρίδα των κατακτήσεων της επιστήμης και της τεχνολογίας και των ανταγωνισμών, εκ των πραγμάτων αμφισβητείται η ανθρώπινη αυταξία.
Σ’ αυτό το σύγχρονα ρευστό περιβάλλον η κατάσταση επιδεινώνεται και από ένα ακόμη έλλειμμα. Ενώ η αγορά έχει παγκοσμιοποιηθεί, δεν υπάρχει παγκόσμιος θεσμός να διαμορφώνει το πλαίσιο κανόνων λειτουργίας της.
Τα προηγούμενα θέτουν ένα αμείλικτο ερώτημα:
Στις πυκνές διεργασίες κρίσης, ανακατατάξεων και νέων αντιθέσεων του καπιταλισμού ο προοδευτικός χώρος , δηλαδή η κυβερνώσα Αριστερά, η σοσιαλδημοκρατία , θα παραμένουν αμήχανα διαμαρτυρόμενοι ή ενσωματωσιμοι στη διαχείριση η θα αντιπαραθέσουν μια νέα κοινωνική προγραμματική και πολιτική ενότητα (alternative);
Τα προηγούμενα εκ των πραγμάτων θέτουν ένα κρίσιμο ερώτημα στο ευρύτερο γεωγραφικό περιβάλλον που βιώνουμε.
Μπορεί να συμμετέχει η σημερινή Ευρώπη σ’ αυτές τις εξελίξεις;
Η Ευρώπη χωρίς πολιτική ενοποίηση μπορεί να συμμετέχει ή θα υποβαθμιστεί με ό,τι αυτό συνεπάγεται στον παγκόσμιο οικονομικό καταμερισμό;
Ο Ευρωσκεπτικισμός δυναμώνει …και η στροφή των κοινωνιών σε επιλογές αμυντικής περιχαράκωσης δυναμώνουν….,γεγονός που αξιοποιεί η Ακροδεξιά. Η διάσπαση όμως, ο πολύτεμαχισμός της σε Ευρώπη πολλαπλών ταχυτήτων και ανισοτήτων την καθιστά θύμα του νέου γεωστρατηγικού ανταγωνισμού .
Αλήθεια ποιος πληρώνει το μάρμαρο της εισβολής και του πολεμου στην Ουκρανία ,τη Γάζα ,αν οχι οι λαοί της Ευρώπης κτλ;…
Ποιες δυνάμεις , ποια συμφέροντα τους προκάλεσαν …που ήταν και είναι η Ευρώπη;
Ζητούμενο γίνεται οχι η διάλυση της Ευρώπης …αλλά η αλλαγη των εσωτερικών πολιτικών συσχετισμών προκειμένου να διαμορφωθουν συγκλίσεις για μια Ευρώπη με κοινή αμυντική και εξωτερική πολιτικη ,με σχέδιο πράσινης μετάβασης για όλους ,με οικονομική πολιτικη που ανατρέπει την Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων ….
Χρειαζόμαστε την Ευρώπη των λαών και των δικαιωμάτων. Την Ευρώπη της αλληλεγγύης, της κοινωνικής συνοχής και της ασφάλειας. Την Ευρώπη της εργασίας και της ευημερίας των πολλών. Την Ευρώπη της περιφερειακής ανάπτυξης και της ψηφιακής σύγκλισης προς όφελος όλων των λαών της. Την Ευρώπη ως παράγοντα ειρήνης και σταθερότητας στον κόσμο.
Γι’ αυτο στην Ευρώπη, οι δυνάμεις του προοδευτικού χώρου οφείλουν να συναντηθούν υπό το πρίσμα μιας εναλλακτικής πρότασης με κέντρο τον άνθρωπο, την πραγματική οικονομία και τη δημοκρατία.
Σοσιαλιστές, αριστεροί, οικολόγοι έχουν λόγους να διαμορφώσουν μια εναλλακτική πρόταση απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τις δυνάμεις που ευνοούν τον εκφασισμό των κοινωνιών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία τα τελευταία χρόνια είχε αναδειχθεί σε μια αξιόπιστη και διακριτά αναγνωρίσιμη δύναμη στον Ευρωπαϊκό χώρο .
Με τη συμβολή του Αλέξη Τσίπρα όπως παλαιότερα και ο Α. Παπανδρέου είχε λειτουργήσει ως αποδεκτός καταλύτης για τη συνάντηση των προοδευτικών δυναμεων στην Ευρώπη και αυτο πρέπει να συνεχιστεί .
Γίνεται λοιπόν κρίσιμο στις ευρωεκλογές που ακολουθούν να χαραχθεί κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο μονομέτωπου αγώνα για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Η ψήφος των πολιτών στις εκλογές πρέπει να εξελιχθεί σε μήνυμα προς τις ηγεσίες των δυνάμεων του προοδευτικού τόξου .Μηνυμα συμβολής τους σ’ αυτή την κατεύθυνση .
Η αλλαγή των συνθηκών διαμορφώνει περιβάλλον κοινωνικής ρευστότητας. Και αυτό εκδηλώνεται με την αποχή και τη ρευστοποίηση του κοινωνικοπολιτικού σκηνικού.
Κανείς δεν μπορεί να περιμένει ότι το αυριανό status θα είναι ίδιο με το χθες. Και προφανώς είναι λάθος να αναμένεται ότι η κοινωνική ανασφάλεια, αποστασιοποιούμενη από τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες επιλογές, θα έχει σίγουρα προοδευτικό προσανατολισμό.
Βρισκόμαστε σε φάση έντονων κοινωνικών διεργασιών.
Υπάρχει όμως μια λανθασμένη εντύπωση που φαίνεται να διαχέεται σ’ ένα τμήμα του προοδευτικού χώρου. Και αυτή σχετίζεται με την άποψη ότι οι εκλογικές απώλειες που θα έχει η Ν.Δ. λόγω της κοινωνικοοικονομικής κρίσης θα κατευθυνθούν μονοσήμαντα στον προοδευτικο χώρο
Για να ξεπερασθεί η αποχή και η ιδιώτευση χρειάζεται Κοινωνικοπολιτική Προοδευτικη πλειοψηφία με προγραμματικη ενότητα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία τα τελευταία χρόνια μετεξελίχθηκε σ’ ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα.
Γίνεται επιβεβλημένο όσο ποτέ άλλοτε να διατηρηθεί αυτό και να επικεντρωθεί η συμβολή όλων στη διαμόρφωση των όρων της πολιτικής και προγραμματικής ενότητας.
Με ένα μοντέλο λειτουργίας πολιτικού φορέα που απορρίπτει τον άνευ όρων «εξουσιοδοτισμό». Απαιτούνται λειτουργίες που ενισχύουν τη διαλεκτική σχέση με την κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία που θέλει να εκφράζει.
Η κοινωνία δεν πείθεται με αντιπαραθέσεις αντικυβερνητισμου. Μπορεί όμως να πεισθεί απο ενναλακτικα προγράμματα διακυβερνησης που θα στηρίζονται σε συγκεκριμένη κοινωνικη Συμμαχια
Και αυτό αποκτά ισχυρά κοινωνικά θεμέλια όταν με το μοντέλο κόμματος και λειτουργίας διευρύνεται η πολύπλευρη πρόσβαση συμμετοχής, συναπόφασης, ελέγχου και δράσης.
Όταν η απεύθυνση γίνεται ξεκάθαρη στις δυνάμεις της εργασίας, της παραγωγής ,των μεσαίων στρωμάτων, του πρωτογενούς τομέα, του πρεκαριάτου, της επιστήμης, της τεχνολογίας,του πολιτισμού και της νεολαίας. Δυνάμεις που χαρακτηρίζουν την πλειοψηφία που έχει λόγους να αγωνιστεί για μια αλλη Ευρώπη ,για την πολιτική αλλαγή.
Οι ευρωεκλογές μπορούν και πρέπει να γίνουν η σπίθα ώστε η πολιτική να επιστρέψει στα χέρια των πολιτών.
Γιατί: «…Όποιος είναι ενάντια στην πολιτική, είναι υπέρ της πολιτικής που του επιβάλλεται…» διατύπωνε, όχι άστοχα, ο Μπέρτολντ Μπρεχτ.
Πρώην Βουλευτής – Μέλος της Κ Ε Σύριζα – ΠΣ