Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο Νίκος Ανδρουλάκης αφενός δεν έδειξε ότι ως επικεφαλής πολιτικού φορέα δεν είναι σε θέση να παράγει πολιτική με την προσωπική σφραγίδα του.
Ο νόμος πέρασε, αλλά το θέμα δεν έκλεισε. Μόνο Δημόσια ή και ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση; Κρατικά ιδρύματα απέναντι σε επιχειρηματικές μονάδες τα Πανεπιστήμια; Οι απαντήσεις είναι ορατές και τεκμηριωμένες.
Πρώτα, ο Καταστατικός χάρτης της χώρας. Αναθέτει αποκλειστικά στην Πολιτεία την ανώτατη εκπαίδευση: «Παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου».
Ο συντακτικός νομοθέτης δεν αφήνει περιθώριο για άλλες ερμηνείες: « H σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται».
Ο λόγος είναι προφανής: η διασφάλιση πρόσβασης σε ολους στα ΑΕΙ -με αποκλειστικά εκπαιδευτικές προϋποθέσεις.
Δεύτερο, ο συνδυασμός πολιτικής ανάλυσης και κοινής λογικής. Για το κράτος η τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι αποστολή. Για τον ιδιώτη κερδοσκοπική επιδίωξη.
Για τους ενδιαφερόμενους η φοίτηση στα δημόσια ΑΕΙ εξαρτάται μόνο από την αξιολόγησή τους. Στη ιδιωτικά πρωτίστως από το πορτοφόλι τους.
Ακόμη και μετά από ενδεχόμενη αναθεώρηση του αρθρου 16 το κράτος οφείλει να αντιμετωπίζει ως ανταγωνιστές του, όσους θα «πουλάνε» τριτοβάθμια εκπαίδευση- ανεκτό στην ελεύθερη οικονομια.
Τα περί «δικαιωμάτων» όσων θέλουν να σπουδάσουν σε ιδιωτικά ΑΕΙ είναι αέρας κοπανιστός. Δεν πρόκειται για προσωπικό δικαίωμα – αλλά για οικονομική δυνατότητα.
Η Ελληνικη Δημοκρατία απώλεσε το συνταγματικό της προνόμιο, είναι θέμα ευθύνης του κράτους να περιφρουρήσει την αποστολή του, αναβαθμίζοντας την δωρεάν προσφορά ανώτατης εκπαίδευσης σε όλους.
Γιατί σε αυτό το θέμα το ΠΑΣΟΚ –με ισχυρή παράδοση στην υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα των ΑΕΙ- εμφανίσθηκε σαν τον περιστρεφόμενο φούρνο του Χότζα, για να καταλήξει και στα κρατικά και στα «μη κερδοσκοπικά»; Απάντηση: είναι θέμα ηγεσίας.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης αφενός δεν έδειξε ότι ως επικεφαλής πολιτικού φορέα δεν είναι σε θέση να παράγει πολιτική με την προσωπική σφραγίδα του και αναζητά ή επιβάλλει ισορροπίες.
Εμφανίσθηκε θεωρητικά άοπλος, ανάμεσα στη Λερναία Ύδρα της νεομητσοτακικής εισπήδησης στο μαλακό υπογάστριο του κόμματός του και σε δυο βουλευτές του που ακολουθούν τη μεταμόρφωση του Βαγγέλη Βενιζέλου.
Παρένθεση. Προφανώς δεν έχει πέσει στα χέρια του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ένα απολαυστικό βιβλίο που τυπώθηκε το 2007 απο τις εκδόσεις «Πόλις», με τίτλο: «Ατζέντα 16- Για το ελληνικό Πανεπιστήμιά του 210υ αιώνα».
Το υπογράφει κάποιος Ευάγγελος Βενιζέλος, που ειχε αντιταχθεί στην επιδίωξη της κυβερνώσας, τότε, ΝΔ του Κ. Καραμανλή και του, υπό τον Γ. Παπανδρέου, ΠΑΣΟΚ να αναθεωρηθεί το άρθρο 16 και να μπει σε άλλη βάση αυτή τη συζήτηση. Κλείνει η παρένθεση.
Επειδή ο Ανδρουλάκης, είναι απλώς πρόεδρός του ΠΑΣΟΚ, και όχι ηγέτης του χώρου κινήθηκε, το τελευταίο διάστημα, σαν ανεμοδούρα και έγινε χλεύη του Πιερρακάκη.
Χωρίς να διακρίνει τη δυναμική του ακαδημαϊκού χώρου, να καταστεί ανεφάρμοστος ο νόμος, όπως συνέβη με την «Πανεπιστημιακή αστυνομία», κρατάει το ΠΑΣΟΚ μακριά από οσα θα επακολουθήσουν στα Πανεπιστήμια και το κίνημα νεολαίας.
Πρόκειται για πολιτική ανεπάρκεια, που θα αξιολογηθεί μετά τις Ευρωεκλογές.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
