Του Γ. Λακόπουλου
Αν ο Νότης Μηταράκης ήταν μορφή του παλιού ελληνικού κινηματογράφου θα ήταν ο Γιάννης Γκιωνάκης στα «Κίτρινα γάντια». Θυμάστε: «Πορτοκαλάδα από πορτοκάλι θέτε;», «Κάθονται οι άνθρωποι στα τραπέζια;» και τέτοια.
Μπήκε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη ως σαμαρικός- πριν ακόμη ο Μεσσήνιος με τον Κυριάκος γίνουν από δυο χωριά χωριάτες- δίπλα στον Βρούτση. Αλλά το «όμοιος ομοίω αεί πελάζει» δεν δούλεψε. Και ο Μηταράκης πέρα από κάτι μπαρούφες που ξεφούρνιζε, ήταν άεργος.
Όταν ο Μητσοτάκης ανακάλυψε ότι κακώς διέλυσε το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής – και ακόμη πιο κακώς έβαλε τον στρατηγό Στεφανή να κάνει μεταναστευτική πολιτική- ξανάστησε το υπουργείο.
Αλλά ενώ είχε έτοιμο υπουργό- τον Κουμουτσάκο που είχε ήδη τον τίτλο του αναπληρωτή- τον παράκαμψε εξευτελιστικά και του φόρεσε καπέλο τον Μηταράκη.
Ο λόγος ήταν πάλι ο Σαμαράς, αλλά από την ανάποδη: η απόσπασή του από τον κύκλο – όπως και με τον Κ. Βλάση από το τίποτε βρέθηκε υφυπουργός Εξωτερικών.
Από εκείνη τη στιγμή η έννοια της μεταναστευτικής πολιτικής χάθηκε και στη θέση της θα παρατηρήσουμε μια κακογραμμένη οπερέτα. Ο Μηταράκης άρχισε με ό,τι πιο φυσικό για το είδος του πολιτικού που εκπροσωπεί :με μια γκάφα, επιχειρώντας να εφαρμόσει νόμο που δεν υπάρχει.
Ήταν θέμα χρόνου να χάσει τα αυτά και τα πασχάλια. Η κλιμάκωση της κρίσης στη νησιά, -που δεν είναι άσχετη με την παρουσία του συγκεκριμένου πολιτικού στο συγκεκριμένο υπουργείο- τον αποκάλυψε: δεν καταλαβαίνει τι του γίνεται.
Πρώτα συντάχθηκε με την ιδέα για τα πλωτά φράγματα και ας μην ήταν δική του. Μετά κατάλαβε ότι το πρόβλημα του δεν είναι οι μετανάστες που θα έλθουν – και πρέπει να εμποδιστούν- αλλά αυτοί που ήδη βρίσκονται στα νησιά και πρέπει να αντιμετωπιστούν σαν άνθρωποι που βρίσκονται σε απελπισία.
Ο Μηταράκης δεν έχει λύσεις και είναι αμφίβολο αν αντιλαμβάνεται και το πρόβλημα. Αλλά βρήκε μια εξήγηση για την ένταση: τα επεισόδια υποκινούν οι «ύποπτες ΜΚΟ».
Δεν φταίει ότι σε έναν καταυλισμό που δημιουργήθηκε για δυο χιλιάδες ανθρώπους επί ΝΔ στοιβάζονται υπερδεκαπλάσιοι. Ούτε πως η κυβέρνηση αντί να τους εξασφαλίσει ανθρώπινες συνθήκες και προοπτική, τους ετοιμάζει στρατόπεδα εγκλεισμού και περισσότερη εξαθλίωση.
Ο Μηταράκης θα έπαιρνε το πρώτο βραβείο χειροτέρου πολιτικού, αν δεν υπήρχε ήδη κάποιος που μάλλον ορέγεται τη θέση του: ο -«εγώ προερχόμενος εξ Ηλείας» -βουλευτής Κώστας Τζαβάρας που ανακάλυψε ότι στη Μανωλάδα υπάρχει… γκέτο Πακιστανών.
Ο ίδιος ψηφίζεται από εκείνους που αντιμετωπίζουν τους κατοίκους του «γκέτο» με όρους δουλεμπορίου για να μαζεύουν τις φράουλες τους- και να κάνουνε τις δουλειές που σιχαίνονται οι ίδιοι.
Όταν δεν τους πληρώσουν τους βάζουν στο σημάδι με τα δίκανα. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων καταδίκασε τη χώρα ήδη για τη «ντροπή της Μανωλάδας», με τους ανθρώπους που ζουν και δουλεύουνε κάτω από μεσαιωνικές συνθήκες στα αιματοβαμμένα χωράφια της περιοχής.
Αλλά για τον Τζαβάρα η εικόνα είναι διαφορετική: «5.000 αλλοδαποί έχουν κάνει ένα ιδιότυπο γκέτο και ζουν παράλληλα σε μία δικιά τους κοινωνία ξεχωριστή και αυτόνομη, οι περισσότεροι είναι παράνομοι, δεν τολμάει όμως η πολιτεία να βάλει εκεί τους κανόνες… Είναι ιδιότυπη κατοχή των αλλοδαπών επί των ημεδαπών».
Θαυμάστε τους: ΝΔ του 21ου αιώνα, έργο Κυριάκου Μητσοτάκη. Όταν του τελειώσει ο Μηταράκης, έχει έτοιμο τον διάδοχο του.
