Και τον Αναστάση Πεπονή!
Ανοιγμα την … “Ωρα αποφάσεων” δεν θα μπορούσε να είναι, αλλά όσα είπε στη Βουλή ο Νίκος Ξυδάκης για τον πρώην υπουργό Γιάννη Ραγκούση έχουν την αξία τους, αν μη τι άλλο, γιατί συνηθίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ να λενε: ‘Τιμούμε την μνήμη του Σάκη Πεπονή για το ΑΣΕΠ, τιμούμε την εργασία του Γιάννη Ραγκούση για τη Διαύγεια”.
Το απόσπασμα της ομιλίας του τα λέει όλα:
“Μια υπενθύμιση στους βουλευτές της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, του ΠΑΣΟΚ εν προκειμένω, οι οποίοι συμμετείχαν στην κυβέρνηση που νομοθέτησε το ν. 3839/2010 του Γιάννη Ραγκούση.
Με το νόμο εκείνο, ο Ραγκούσης πρώτος εισήγαγε τις Επιτροπές Αξιολόγησης που λειτούργησαν με κάποια προχωρημένα κριτήρια και έκριναν Γενικούς Διευθυντές. Ακολούθως, σε μια άλλη κυβέρνηση, του 2014, με υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης τον Κυριάκο Μητσοτάκη, οι ίδιοι -συγκυβερνώντες τότε- βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν ένα νόμο και κυρίως επιδοκίμασαν ή δεν αποδοκίμασαν μια πρακτική του τότε υπουργού, βάσει της οποίας διορίστηκαν Γενικοί Διευθυντές με μεταβατικές διατάξεις, χωρίς κανένα κριτήριο.
Ουσιαστικά αυτό που έκαναν τότε οι ίδιοι βουλευτές ονομάζεται «απονομοθέτηση»… Ακύρωσαν τη δουλειά που είχε γίνει και την ουσία του νόμου Ραγκούση. Στο ίδιο το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, ανάμεσα στους 13 που είχαν κριθεί το 2010, ορίστηκε Γενικός Διευθυντής ο 13ος, ο έχων τα λιγότερα μόρια, ενώ ο πρώτος στην κατάταξη έγινε απλός υπάλληλος. Αυτά τα κατέθεσε ο κ. Ραγκούσης τον Οκτώβριο 2014 περιγράφοντάς τα ως νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, η δε Ένωση Αποφοίτων της Δημόσιας Σχολής Εθνικής Διοίκησης περιέγραψε την περίοδο από το καλοκαίρι του 2014 ως το τέλος του έτους, «επαναφορά στο οθωμανικό δίκαιο».
Από το βήμα της Βουλής, όταν συνεζητείτο ο νόμος Βερναρδάκη, που τώρα περαιτέρω βελτιώνεται, είχα πει ότι σε αυτό το κράτος, σε αυτό τον ερειπιώνα που είναι μονίμως εχθρικός απέναντι στον πολίτη και φιλικός προς την παρασιτική ελίτ, τιμούμε την μνήμη του Σάκη Πεπονή για το ΑΣΕΠ, τιμούμε την εργασία του Γιάννη Ραγκούση για τη Διαύγεια και ουσιαστικά νομοθετούμε εκ νέου πράγματα που κατέρρευσαν το 2014 με ευθύνη του νυν αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Και δυο κουβέντες για την Μεταπολίτευση.
Μιλάμε συχνά για το πόσο καλή ή κακή ήταν η περίοδος της Μεταπολίτευσης. Οι περισσότεροι από εμάς είναι τέκνα της μεταπολίτευσης, άνθρωποι που ωρίμασαν τη δεκαετία του ‘70 και διήνυσαν την ευημερία. Ήταν όμως μια ευημερία με δανεικά. Μια ευημερία που μας οδήγησε σε πόνο, σε αυτό το ιστορικό μεταίχμιο που ζούμε. Ήταν η Μεταπολίτευση που εν μέρει δικαίωσε τους πόθους του λαού τη δεκαετία του ‘60, τη χαμένη Άνοιξη του ‘60, για δικαιοσύνη, ισοπολιτεία, προκοπή, μόρφωση, ήταν η Μεταπολίτευση που έφερε την ποθητή εθνική συμφιλίωση και αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης αλλά ήταν επίσης η Μεταπολίτευση του ήθους και του έθους του Βαρελάδικου, του Νίτρο, του Flash -και αυτά είναι μέσα στο λογαριασμό που πληρώνουμε σήμερα.
Μεταπολίτευση ήταν επίσης η φούσκα του χρηματιστηρίου. Ουδείς πλήρωσε για τα 120 δις € που μετακινήθηκαν από τις αποταμιεύσεις της μικρομεσαίας τάξης στις τσέπες και τις κάσες νυν χρεοκοπημένων επιχειρήσεων με πλούσιους επιχειρηματίες. Μεταπολίτευση είναι και η διαπλοκή και διαφθορά που βιώσαμε, αντικείμενα διεθνούς μελέτης και χλευασμού. Έχουμε όλοι ευθύνη για αυτά αλλά εκείνοι που κυβερνούσαν λίγη παραπάνω. Και θα έπρεπε να κάνουν μια αυτοκριτική, για να λυτρωθούν έναντι του μεγάλου κριτού.
Ας αναλογιστούμε όμως τι ευθύνες έχουμε όχι μόνο για τα 40 χρόνια που πέρασαν, αλλά κυρίως απέναντι στους νέους που υφίστανται το brain drain και τον τρίτο κύκλο μετανάστευσης μέσα σε ένα αιώνα. Ας δούμε αν έχουμε το διανοητικό ανάστημα και τα ψυχικά αποθέματα για αυτοκριτική και για να πάμε σε μια νέα εθνική σύνθεση. Όλα τα άλλα, οι κάλπικες δημαγωγίες και οι αλληλοκατηγορίες, ας κριθούν από αυτούς που μας ακούνε.
