Του Γ. Λακόπουλου
Οι πιο εκλεπτυσμένες πένες -ιδίως όσες έχουν στο μελανοδοχείο τους χαρμάνι Σημιτισμού και Νεομητσοτακισμού ως υλικά κατασκευής χολής κατά του Τσίπρα-, προσπαθούν τις τελευταίες μέρες να βγάλουν τον Πρωθυπουργό έξω από το πλαίσιο της συζήτησης για την ανατριχιαστική υπόθεση Λιγνάδη.
Ουδεμία πρωτοτυπία για όσους διάλεξαν ρόλο γελωτοποιού του βασιλέως. Και ουδέν νεότερο. Όλοι γνωρίζουν ότι η μητέρα όλων των επικοινωνιακών μαχών για το επιτελείο που σκηνοθετεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είναι η προστασία του. Ακόμη και εκεί που ίδιος δεν μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του.
Στην διάθεσή τους δεν έχουν επιχειρήματα και καταφεύγουν στους συνήθεις αντιπερισπασμούς: και οι αλλοι βασανίζουν τους μαύρους, να μην… πολιτικοποιηθεί η υπόθεση, ο Τσίπρας κάπνιζε πούρο σε κότερο και άλλα τραγελαφικά Αλλάξαν μέτρα και σταθμά, καημό δεν άλλαξαν.
Γύρω από τον Λιγνάδη εκτυλίσσεται μια υπαρκτή σκανδαλώδης υπόθεση με βορβορώδες περιεχόμενο. Και για να μην κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε είναι η κορυφή ενός δύσοσμου παγόβουνου.
Σ’ αυτήν υπόθεση το όνομα του Πρωθυπουργού εμφανίζεται στα ΜΜΕ για έναν απλό λόγο: ο ερευνώμενος πλέον από τη Δικαιοσύνη -με βαρύ κατηγορητήριο απεχθούς περιεχόμενου- υπήρξε κρατικός λειτουργός, που διορίσθηκε από την κυβέρνησή του, με ρουσφετολογικό τρόπο.
Δεν νοείται να μην αναφέρεται αυτό το δεδομένο. Χωρίς φυσικά να επιβαρύνεται κανείς απο την κυβέρνηση για όσα καταλογίζονται στον σκηνοθερη. Για τον διορισμό του μιλάμε- χωρίς κανέναν υπαινιγμο. Αλίμονο. Μόνο απο το κυβερνητικο στρατοπεδο γίνεται συχνα πολιτική στόχευση αντιπάλων της με νυ ξεις.
Όπως δεν νοείται να αξιώνουν κάποιοι να μην γίνεται, ευκαιρίας δοθείσης, λόγος για το εξής: ότι -ο καταδικασθείς πρωτοδίκως για παιδεραστία και επωφεληθείς στη συνεχεία, «δυστυχώς» όπως είπε η εισαγγελέας της έδρας στο Εφετείο, από ρυθμίσεις παραγραφής στις ποινικούς Κώδικες- Νίκος Γεωργιάδης υπήρξε πρώην βουλευτής της ΝΔ και στενός σύμβουλος του σημερινού Πρωθυπουργού. Το αντίθετο θα ήταν απόκρυψη.
Αλλά η αναφορά δεν συνδέει ασφαλώς τον Μητσοτάκη με τις ιδιωτικές πράξεις του συνεργάτη του . Αν ψάχνει για λασπολόγους τέτοιου είδους ο Πρωθυπουργός, ας τους αναζητήσει ανάμεσα στους υποστηρικτές του
Δεν ενδιαφέρει κανέναν ποια προσωπική σχέση είχε ως πολίτης ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Λιγνάδη. Ούτε καν ως πολιτικός με τη γενική έννοια.
Θα ήταν όμως καλό, για τον ίδιο πρωτίστως, καθώς σήμερα κάνει μια δουλειά που τον υποχρεώνει να ζει σε γυάλινο πύργο, να το ξεκαθαρίσει, αντί να μιλούν άλλοι γι’ αυτόν. Σ’ αυτά θέματα δεν υπάρχουν εκπρόσωποι- είναι απολύτως προσωπικής φύσης.
Αλλά σε κάθε περίπτωση όμως πρώτος ο Αλέξης Τσίπρας αποσαφήνισε ότι ουδείς φέρει ευθύνη για ό,τι κάνουν οι φίλοι του. Πόσο μάλλον αν δεν υπήρχε καν φιλική σχέση. Δεν νοείται να τα βάζει και με τον Τσίπρα. Για να μην θυμηθουμεε την αντιπολίτευση πο έκανε ο ίδιος.
Δεν μιλάμε λοιπόν για το πρόσωπο του Κυριάκου, αλλά για τον ρόλο του Πρωθυπουργού. Και είναι εύλογη η απορία: η τοποθέτηση του Λιγνάδη στο Εθνικό ήταν ιδέα της Μενδώνη, ή τον επέβαλε ο ίδιος; Στα πλαίσια της διαφάνειας, πρέπει να το ξέρουμε. Χωρίς να σημαίνει τιποτε αλλο. Απλως ως μία ακόμη επιβεβαιωση για τις ρουσφετολογικές πρακτικές του
Εικρίνεται απλώς για ένα ακόμη ρουσφέτι. Θα ίσχυε το ίδιο για οποιονδήποτε διόριζε με αυτόν τον τρόπο. Τι δεν καταλαβαίνουν οι φίλοι του;
Το δεύτερο στοιχείο κριτικής στον Πρωθυπουργό είναι η κάλυψη που παρέχει στη Μενδώνη. Η ευθύνη της είναι αυτονόητη: στο χώρο της ξέσπασε αυτό που βλέπουμε. Η ίδια το ήξερε πριν την παρέμβαση της Δικαιοσύνης. Το ομολόγησε, λέγοντας ότι το… συζητούσε μαζί του και νιώθει «εξαπατημένη».
Αυτό είναι απόπειρα συγκάλυψης. Δουλειά της ήταν να τον θέσει αμέσως σε διαθεσιμότητα, μέχρι να ξεκαθαρίσουν το πράγματα.
Η θρασύτητα της δήλωσης «δεν έχω πολιτική ευθύνη γιατί δεν ήξερα»– και η χονδροειδής άρνηση να ζητήσει συγγνώμη, μεταθέτει στον Πρωθυπουργό την ευθύνη να αποκαταστήσει την πολιτική τάξη. Η αποπομπή ήταν το λιγότερο.
Αντί γι’ αυτό το μόνο βρήκε να της καταλογίσει ήταν ότι υπήρξε «επικοινωνιακά ατυχής η «παράπλευρη» εκτροπή της με τη διατύπωση «ο Λιγνάδης είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος». Και ταυτόχρονα να την επιβραβεύσει ως «καλή υπουργό με έργο».
Ούτε καλή υπουργός είναι, ούτε έργο έχει, ουτε καν το περιβάλλον της ειναι το καλυτερο για υπουργό. Βοά ο χώρος που καλύπτει το χαρτοφυλάκιό της. Οι πρώτοι που ζητούν την απομάκρυνσή της είναι οι άνθρωποι του Πολιτισμού-και στελέχη της ΝΔ. Για ποιον τα λένε;
Ο Πρωθυπουργός αρνούμενος να αναλάβει τη δική του ευθύνη απέναντι σε μια εξωκοινοβουλευτική υπουργό- που είναι από καιρό δακτυλοδεικτούμενη και πλέον θεωρείται αποσυνάγωγη- βάζει τον εαυτό του στο κάδρο της υπεκφυγής ανάληψης όσων του αναλογούν.
Τους λόγους τους ξέρει ο ίδιος. Αλλά είναι κωμικοτραγικό να προσπαθεί η συνήθης κομπανία των υποστηρικτών του να τον βγάλουν και από πάνω.
Κανείς δεν του καταλόγισε τίποτε περισσότερο από όσα του ανήκουν στο πολιτικό επίπεδο, λόγω της ιδιότητάς του. Πρώτος ο ίδιος θα είχε επωφεληθεί, αν είχε σταθεί στο ύψος της.
Δυστυχώς αντί γι’ αυτό τα σημάδια δείχνουν ότι την Πέμπτη στη Βουλή θα δούμε τον χειρότερο Μητσοτάκη όλων των εποχών, στη χειρότερη παράσταση που έδωσε ποτέ.΄Προανήγγειλε ηδη οτι στήνεται σκηνικό κατά της …αντιπολίτευσης. Με τη γνωστή λουμπεν ρητορεία το καφενείου.
Στη θέση του υπεύθυνου Πρωθυπουργού θα εμφανιστεί ένας υποστηρικτής της αξιοθρήνητης πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού. Στρεψοδίκης της σειράς, με ευτελή φραστικά υλικά και «αντεπίθεση» συμψηφισμών.
Κακό του κεφαλιού του. Αλλά κάποιος να τον προστατεύσει δεν υπάρχει;
