Tου Γ. Λακόπουλου
Κακές υπηρεσίες προσέφεραν στον Πρωθυπουργό όσοι του εισηγήθηκαν να περικόψει, δια νόμου, τις αποδοχές των πολιτικών αξιωματούχων: από υπουργούς και βουλευτές μέχρι διοικητές ΔΕΚΟ.
Αυτές οι αποδοχές δεν είναι ιδιαίτερα υψηλές και το δημόσιο επωφελείται ιδιαίτερα από τις περικοπές, αλλά η κίνηση προβάλλεται από την κυβερνητική προπαγάνδα για το συμβολισμό της. Ακριβώς εκεί βρίσκεται η ουσία της: συμβολίζει το λαϊκισμό.
Θα γίνει καλυτέρα αντιληπτό σε αντιπαραβολή με μια άλλη υπόθεση που βρίσκεται στο προσκήνιο αυτές τις ημέρες: την υπόθεση Γκλεν Κιμ.
Όλοι εστίασαν στο ποσό των 125.000 μηνιαίως που φέρεται να λαμβάνει ο σύμβουλος της ελληνικής κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση. Κανείς δεν εξέτασε τις λεπτομέρειες.
Π.χ. ότι δεν πρόκειται για αμοιβή ενός ανθρώπου, αλλά ολόκληρης ομάδας. Ότι τα ποσά στη διεθνή αγορά για συμβουλευτικές υπηρεσίες αυτού του επίπεδου τόσο υψηλά κινούνται. Και ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν προσλαμβάνεις σύμβουλο με …μειοδοτικό διαγωνισμό.
Ουδείς έλαβε υπόψη ότι στις Βρυξέλλες όλοι γνωρίζουν ότι η διαπραγμάτευση ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την Ελλάδα χάρη στις ιδέες του Κιμ. Ιδιαίτερα σε ότι αφορά την περίπτωση του Ταμείου για τη διαχείριση της ελληνικής περιουσίας, συνεισέφερε ένα σύστημα που ακύρωσε τις επιδιώξεις των δανειστών και επέτρεψε στον Έλληνα Πρωθυπουργό να υπογράψει τη συμφωνία.
Κανείς δεν είπε ότι ξέρει καλά την Ελλάδα, την γύρισε με ποδήλατο, γνωρίζει άριστα την ελληνική ιστορία. Όπως κανείς φυσικά δεν σκέφθηκε ποιοι δεν τον θέλουν στα πόδια τους τώρα που θα αρχίσει η αξιοποίηση της περιουσίας του κράτους. Πάντως, δεν μπορεί να είναι κάποιος από την αντιπολίτευση.
Επικοινωνιακά ισοδύναμα.
Ο Πρωθυπουργός, ενώ τα γνωρίζει αυτά, αντέγραψε τη λογική όσων κρέμασαν τον Κορεάτη σύμβουλό του στα μανταλάκια. Και κρέμασε δίπλα το νομοσχέδιο με τις περικοπές των αμοιβών του πολιτικού συστήματος.
Οι δικοί του μάλιστα το έκαναν ακόμη πιο εύπεπτο προβάλλοντας ότι πρόκειται για -δημοσιονομικό και επικοινωνιακό- ισοδύναμο που θα αποτρέψει περικοπές στη φορολογία των αγροτών. Ο λαϊκισμός στις πιο περίτεχνες εκδηλώσεις του.
Πριν από όλα ποιος είπε ότι πρέπει να βρεθούν ισοδύναμα για τους αγρότες; Ή πρέπει να φορολογηθούν, ή όχι. Αν πρέπει με ποια λογική θα τους απαλλάξουμε δια των ισοδυνάμων,όταν μάλιστα η περικοπή των αποδόσεων των πολιτικών προβάλλεται ως μέρος της …ίσης φορολογικής μεταχείρισης για όλους;
Αυτή καθ’ αυτή η περικοπή στις αποδοχές ενός διοικητή ΔΕΚΟ ποσό συμβατή είναι με την ανάγκη να διοικηθούν οι δημόσιες υπηρεσίες από τους καλύτερους και όχι από τόση φθηνότερους; Ποιος μάνατζερ από την αγορά θα αφήσει τη δουλειά του για να αναλάβει έναν δημόσιο οργανισμό όταν δεν αμείβεται ανάλογα;
Στο τέλος, αν και συμβαίνει ήδη, σ’ αυτές τις θέσεις θα μείνουν οι ανεπάγγελτοι, οι κομματικοί και όσοι έχουν άλλους τρόπους να εξασφαλίζουν την αμοιβή τους ή παίρνουν τη θέση για να κάνουν πολιτική καριέρα στη συνέχεια.
Φθηνότεροι ή καλύτεροι;
Το ζητούμενο με τους υπουργούς και τους βουλευτές είναι οι αποδοχές τους; Προσπάθησε κανείς να αντιμετωπίζει τα προκλητικά προνόμια που δίνουν στον εαυτό τους…ισοβίως -όπως π.χ. η διάθεση φρουράς- ακόμη και όταν δε έχουν κανένα αξίωμα; Υπολόγισε ο Πρωθυπουργός πόσο κοστίζει η αστυνομική συνοδεία -που δεν είναι αναγκαία- σε νυν και πρώην;
Προσπάθησε κανείς να συνδέσει την υπουργική και βουλευτική ιδιότητα με την διαφάνεια; Επιπλέον πρόβλημα είναι η αμοιβή του βουλευτή ή η ποιότητα του; Ένα σύστημα που θα κοστίζει λιγότερο θα παράξει άχρηστους και χειρότερους από κάποιους που βρίσκονται σήμερα στα έδρανα.
Το θέμα με τους πολιτικούς είναι να προασπίζονται το δημόσιο συμφέρον -όχι να παίρνουν μικρότερο 15νθήμερο. Και το θέμα με τις διοικήσεις των ΔΕΚΟ είναι να τις κάνουν κερδοφόρες και ας παίρνουν τοτε υψηλές αμοιβές. Τα υπόλοιπα είναι ισοπεδωτικά, αντιπαραγωγικά και στο τέλος ανοιχτά στη διαφθορά και την υποβάθμιση.
Το πολιτικό σύστημα δεν χρειάζεται τους φθηνότερους. Χρειάζεται τους καλύτερους, τους πιο έντιμους, τους πιο παραγωγικούς και αυτοι κοστίζουν. Το φθηνό κρέας είναι για τα σκυλιά. Η στρατολόγηση αξιωματούχων που δεν κοστίζουν, είναι στενή συγγενής της ανικανότητας και της διαφθοράς.
Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε λάθος προσχωρώντας με ευκολία σ’ αυτή την πρακτική. Οι εξαγγελίες του για οικονομίες στο πολιτικό προσωπικό, δεν οδηγούν μόνο σε χειρότερο πολιτικό προσωπικό. Καθιστούν και τον λαϊκισμό, ανώτατο στάδιο της πολιτικής και από την Αριστερά.
