Tου Γ. Λακόπουλου
Το σουξέ των ημερών στα μίντια είναι ότι στην κοινοβουλευτική αναμέτρηση της περασμένης Τρίτης ‘ο Μητσοτάκης νίκησε τον Τσίπρα’. Ο ‘Κυριάκος’ λένε για την ακρίβεια -γιατί το επώνυμο του νέου αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν πολυχρησιμοποιείται για ευνόητους λόγους.
Εν πάση περιπτώσει νίκησε σε τι; Aπέσπασε κάποιους από την κυβερνητική πλειοψηφία; Έγινε καμιά ψηφοφορία και την κέρδισε; Κατέθεσε καμιά πρόταση και υποχρέωσε την κυβέρνηση να τη δεχθεί; Έκανε καμιά σημαντική αποκάλυψη σε βάρος του Πρωθυπουργού;
Τίποτε από όλα αυτά δεν συνέβη. Άλλωστε δεν υπήρξε καμιά νίκη- εκατέρωθεν. Απλώς κάποιοι είχαν στήσει από πριν ένα σκηνικό μονομάχων, στο oποίο έπρεπε να υπάρξει νικητής. Ανακηρύχθηκε ο Κυριάκος γιατί γι’ αυτόν στήθηκε το σκηνικό. Μόνο που αν μελετήσει κανείς την εικόνα θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο μόνος τον οποίο νίκησε ο πρόεδρος της ΝΔ ήταν ο εαυτός του. Και αν συνεχίσει έτσι στο τέλος θα τον βγάλει νοκ άουτ. Για δυο –τουλάχιστον- λόγους.
Πρώτο. Όσοι τον έπεισαν ότι οφείλει στην πρώτη αναμέτρησή του με τον αντίπαλό του να αποδείξει ότι τον ‘έχει ‘ – οι γνωστοί αυλοκόλακες δηλαδή- του προσέφεραν κακή υπηρεσία. Γιατί υποχρεώθηκε να προσαρμόσει αναλόγως και το περιεχόμενο της ομιλίας του και το ύφος της παρουσίας του.
Αντί να παρουσιάσει με ανάγλυφο τρόπο τις θέσεις του για το ασφαλιστικό -που ήταν το θέμα της ημερήσιας διάταξης – και να ασκήσει με επιχειρήματα κριτική στην κυβέρνηση για τους χειρισμούς της -σε ένα πρόβλημα που παράλαβε και δεν δημιούργησε η ίδια- παρασύρθηκε σε εύκολες κορώνες και παλαιοκομματικές ατάκες. Ιδιαίτερα στη δευτερολογία του κατά του Τσίπρα.
Οι κεκράκτες την επομένη βγήκαν στα κεραμίδια για να πανηγυρίσουν ότι ‘στρίμωξε τον Πρωθυπουργό’. Αυτό νομίζει ότι περιμένουν από αυτόν οι πολίτες; Όσοι αναζήτησαν ουσία στην ομιλία του δεν την βρήκαν. Τι ακριβώς προτείνει στο ασφαλιστικό η ΝΔ αυτή τη στιγμή; Να μην γίνει τίποτε γιατί η υφιστάμενη νομοθεσία αρκεί, όπως ακούστηκε; Να περικοπούν συντάξεις; Να μην περικοπεί τίποτε; Τι ακριβώς θα έκανε ο Μητσοτάκης αν ήταν στη θέση του Τσίπρα σήμερα; Ποιος νομίζει ότι αποφασίζει για αυτά τα θέματα;
Εδώ βρίσκεται η παγίδα στην οποία οδηγείται αβασάνιστα. Να του πει αύριο η κυβέρνηση: αν νομίζεις ότι έχεις καλύτερη λύση, έλα να την εφαρμόσεις. Και φυσικά άλλη λύση από αυτή που θα επιβάλει η τρόικα δεν υπάρχει.
Τι θα κάνει ο Μητσοτάκης αν ο Τσίπρας τον οδηγήσει σε εκλογές; Τις θέλει; Όποιος ισχυριστεί ότι η ΝΔ μπορεί να αναλάβει άμεσα τη διακυβέρνηση είναι μακριά νυχτωμένος. Όποιος μάλιστα θεωρεί ότι πρέπει να την αναλάβει και να περάσει αυτά που προσπαθεί να περάσει η σημερινή κυβέρνηση, είναι άσχετος. Συνεπώς, είναι λάθος να σηκώνει τους τόνους αυτή τη στιγμή ο πρόεδρος της ΝΔ για να ‘νικήσει’ σε μια κοινοβουλευτική αναμέτρηση. Γιατί είναι σα να κάνει άλμα στο κενό. Εκεί θα φτάσει αν συνεχίσει με τον τρόπο που έκανε το ντεμπούτο του. Στην πραγματικότητα στήνει παγίδα στον εαυτό του.
Δεύτερο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε στη Βουλή με στρατηγική που οδηγεί σε λάθος πολιτικό σκηνικό και τον ίδιο σε λάθος αναμετρήσεις. Αντί να αρχίσει με την πρώτη ομιλία να χτίζει μεθοδικά το προφίλ του προτίμησε να επιχειρήσει αποδόμηση του αντιπάλου του, με την υιοθέτηση της λογικής των μονομάχων. Σε ένα θέμα μάλιστα που προσφέρεται μεν για ασκήσεις λαϊκισμού, αλλά δεν είναι το καλύτερο για έναν πολιτικό που θέλει να ανοίξει προοπτικές για τον εαυτό του.
Αυτό θέλει; Τη δημιουργία μιας αρένας στην οποία ο ίδιος θα συγκρούεται ανηλεώς με τον Τρίπρα και αντιστρόφως; Πρακτικά έτσι οδηγείται στην αναπαραγωγή του σκηνικού στο οποίο συγκρούστηκαν για πολλά χρονιά ο πατέρας του με τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Αυτό είναι μοιραίο λάθος. Ο ίδιος δεν έχει τα ταλέντα του Κώστα Μητσοτάκη, ενώ ο Τσίπρας έχει πολλά από τα ταλέντα του Ανδρέα Παπανδρέου. Το ριμέικ της σύγκρουσης Παπανδρέου –Μητσοτάκη πριν από όλα θα οδηγήσει σε πανωλεθρία τον σημερινό αρχηγό της ΝΔ. Αν μη τι άλλο, δεν μπορεί να το υπηρετήσει με το ύφος της δημόσιας παρουσίας που επέλεξε ως τώρα. Αν επιχειρήσει να το υπηρετήσει θα παρασυρθεί στο λαϊκισμό, όπως ήδη συνέβη στην παρθενική ομιλία του. Εκεί θέλει να πάει;
Θα είναι καταστροφή για το πολιτικό σύστημα η επιστροφή σε εκείνες τις μεθόδους. Σε μια περίοδο στην οποία η πολιτική έχει τραυματιστεί βαριά και βρίσκεται σε παρατεταμένη κρίσης αντιπροσώπευσης -με ενίσχυση του αντικοινοβουλευτισμού στην κοινωνία- η επανάληψη της δεκαετίας του ‘80 με την πολιτική ένταση θα επιδεινώσει και την οικονομική κρίση και θα στείλει τη χώρα οριστικά στο περιθώριο. Ένας νέος πολιτικός δεν θα κερδίσει τίποτε αν συμβάλλει σ’ αυτό, για οποιονδήποτε λόγο.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν οφείλει να νικήσει κανέναν στα λόγια και στις εντυπώσεις, όπως του συνιστούν διάφοροι κεκράκτες. Οφείλει να συμβάλλει στη μετακίνηση της πολιτικής αντιπαράθεσης σε υγιέστερο πεδίο, γιατί εκεί μπορεί να αναδείξει τα προσόντα του, τις απόψεις και την πολιτική του. Αυτό θα του αναγνωριστεί, όπως αναγνωρίσθηκε παλιότερα στον Κ. Σημίτη, άσχετα πως το διαχειρίσθηκε στη συνέχεια. Αντίθετα η πολιτική του ‘σκληρού’ μονομάχου, θα τον καταστήσει καρικατούρα άλλων εποχών και θα επιδεινώσει το πολιτικό κλίμα, κάτι που εξυπηρετεί την κυβέρνηση.
Η αναπόφευκτη επιστροφή στο δικομματισμό θα είναι πλεονέκτημα για τον Μητσοτάκη, ως αρχηγό της μείζονος αντιπολίτευσης, μόνο αν παρουσιάσει σοβαρή εναλλακτική λύση για τη διακυβέρνηση. Με ήπιο ύφος και σύγχρονα εκφραστικά και επικοινωνιακά εργαλεία. Αν παρασυρθεί στην πολιτική της επίθεσης για την επίθεση, της δημιουργίας κούφιων εντυπώσεων και στην τυφλή σύγκρουση, θα γίνει ένας τυπικός λαϊκιστής της Δεξιάς και αυτό -χάρη στον αντίπαλο του- θα είναι.
Κακά τα ψέματα. Οι επιλογές που έχει στη διάθεσή του ο πρόεδρος της ΝΔ για το ύφος με το οποίο θα πολιτευτεί εφεξής, βρίσκεται δίπλα του -προσωποποιημένη στους αντιπρόεδρους του. Θα ακολουθήσει το ύφος του θυελλώδους Άδωνι Γεωργιάδη, για έφοδο προς την εξουσία με ανερμάτιστη ρητορική κραυγών και συνθημάτων; Ή θα υιοθετήσει το μοντέλο του Κωστή Χατζηδάκη για πολιτική με σχέδιο, μαχητική ευπρέπεια και προγραμματικό λόγο; Και στη μια και στην άλλη περίπτωση οι συνέπειες θα χρεωθούν ή θα πιστωθούν στον ίδιο.
