Του Τάκη Ψαρίδη
Ξεχάσαμε τα αγγλικά μας; Τι σημαίνει official και government; Ξεχάσαμε ακόμα και την γλώσσα μας; Τι σημαίνει η παραδοχή από την ίδια την Νοβάρτις ότι διέφθειρε «αξιωματούχους» της ελληνικής κυβέρνησης και επηρέαζε τις αποφάσεις της;
Η παραδοχή αυτή στο επίσημο έγγραφο του δικαστικού συμβιβασμού σημαίνει ότι δεν εμπλέκονται πολιτικοί στο σκάνδαλο, όπως διατείνονται εν χορώ και κατάφωρα ψευδώς τα «λαδωμένα» με εκατομμύρια μίντια της χώρας; Ξεχάσαμε ποιοι είναι οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι; Είναι γιατροί με άσπρες μπλούζες που γράφουν συνταγές, ή υπουργοί και κυβερνητικά στελέχη; Το γεγονός ότι δεν αναφέρεται το όνομα του δολοφόνου σημαίνει ότι δεν έγινε και ο φόνος;
Βιώνουμε την κορύφωση μιας θρασύτατης και αδίστακτης εκστρατείας εξαπάτησης της κοινής γνώμης. Η πραγματικότητα αντιστρέφεται και οι δικαστικοί λειτουργοί που κάνουν την δουλειά τους απειλούνται με φυλάκιση. Η εισαγγελέας διαφθοράς, που δέχεται ένα πρωτοφανές «μπούλινγκ», θεωρεί ότι είναι αναγκαίο να ενημερωθούν οι θεσμοί σε ευρωπαϊκό επίπεδο για «το τι συμβαίνει στη χώρα μας» που πλήττει τα θεμέλια του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας.
Μετέτρεψαν το σκάνδαλο σε «σκευωρία» και τους κατήγορους σε κατηγορούμενους χωρίς κανένα στοιχείο και κανένα επιχείρημα. Ένα παράδειγμα των «επιχειρημάτων» τους είναι ότι ανέδειξαν ως την πιο εγκληματική΄ και ειδεχθή φράση στην ανθρώπινη ιστορία και πολιτισμό, την έστω λαθεμένη εκτίμηση ότι «η Νοβάρτις είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους».
Και εμείς τι κάνουμε; Ως πότε θα τα καταπίνουμε όλα αυτά; Πόσο θα αντέξει το μυαλό μας; Η ατομική μας ευθύνη εξαντλείται μόνο απέναντι στον κορωνοϊό και όχι απέναντι στους ιούς που πλήττουν την ίδια μας την αξιοπρέπεια και την δημοκρατία;
Δεν πρόκειται για μια μάχη μεταξύ των κομμάτων, αλλά για την πιο μεγάλη μάχη μεταξύ των μίντια και της κοινωνίας, μεταξύ των μίντια και του καθενός μας χωριστά. Διότι τίποτα από όλα αυτά δεν θα συνέβαινε χωρίς την υποστήριξη του συνόλου των μίντια της χώρας. Τίποτα δεν θα συνέβαινε αν τα μίντια ήλεγχαν ως όφειλαν την εξουσία. Και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι χωρίς τον έλεγχο της εξουσίας δεν υπάρχει δημοκρατία.
Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται το τεράστιο σκάνδαλο της Νοβάρτις και η μετατροπή του σε δήθεν «σκευωρία» είναι πολύ πιο σοβαρός από το ίδιο το σκάνδαλο, διότι απειλεί ευθέως την δικαιοσύνη, την δημοκρατία και την προσωπική μας αξιοπρέπεια. Δεν έχουμε πλέον να κάνουμε με την απόδοση δικαιοσύνης και την τιμωρία των ενόχων του σκανδάλου, αλλά με την απόδοση της αξιοπρέπειας μας στον εαυτόν μας.
Έχουμε να κάνουμε με το εάν και σε ποιο βαθμό θα χάσουμε εντελώς τα μυαλά μας, θα καούν οι εγκέφαλοι μας, αν θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε τον καθημερινό εξευτελισμό μας. Αν δηλαδή θα χάσουμε την αξιοπρέπεια μας ως νοήμονα ανθρώπινα όντα. Σε αυτήν την μεγάλη μάχη η αξιοπρέπεια μας ταυτίζεται με την προάσπιση της δημοκρατίας και αυτή είναι η μέγιστη ατομική μας ευθύνη.
