Γράφει ο Χρήστος Γκίμτσας
Εντάξει, όλοι περάσαμε την εφηβεία. Ξέρουμε πως νιάτα χωρίς όνειρο, φαντασία, επαναστατική έξαρση και ανομολόγητους πόθους, δεν γίνεται.
Στην εποχή της δικής μου νιότης ένα από τα πρώτα «σκοτεινά αντικείμενα του πόθου» ήταν η Τζίνα Λολομπριγκίτα, και μετά η πιο «σοφιστικέ» Κατρίν Ντενέβ. Την λαχτάρα για νίκη πάσης μορφής την μετουσίωναν μέσα στο γήπεδο ο Κούδας, ο Σιδέρης και ο Νεστορίδης. Tις επαναστατικές μας φαντασιώσεις τις εξέθρεψαν ο Τσε, ο Άρης, η Λούξεμπουργκ, και ο Tρότσκι και τις καλλιτεχνικές κάποιοι σαν τον Αϊζενστάιν.
Γιατί λοιπόν και ο σύντροφος Αλέξης να ξεφύγει από την πεπατημένη; Δεν ήταν έφηβος κάποτε; Δεν έπρεπε να σκέπτεται επαναστατικά κι αυτός; Δεν έπρεπε να φορά αμπέχονο και άρβυλα;
Βέβαια το ότι ασκήθηκε στην επαναστατική γυμναστική στα δεκαπενταμελή και στις καταλήψεις, αυτό δεν τον μειώνει καθόλου. Έτσι είναι. Ο καθένας με την επανάσταση που κουβαλούσε στα μυαλά του.
Έλα όμως που η ζωή αργά ή γρήγορα, μας προσγείωσε σε μία πραγματικότητα καθόλου συμβατή με τα εφηβικά οράματα, και οι περισσότεροι βούτηξαν μέσα στην καθημερινότητα και τις ανάγκες της.
Λίγοι από κάθε γενιά καταφέρνουν να υλοποιήσουν τα εφηβικά όνειρα, και μάλιστα μέσα από ρεαλιστικούς δρόμους και όχι μέσα από την ομίχλη της φαντασίας. Οι υπόλοιποι, έχουμε την ανάγκη να κατεβαίνουμε κάπου-κάπου στο υπόγειο της μνήμης και να ξεσκονίζουμε τις εφηβικές αφίσες που στόλιζαν τα φοιτητικά μας δωμάτια: Του Ερνέστο, του Αϊνστάιν, της Ούρσουλα Άντρες και της Βίρνα Λίζι, του Μπερλιγκουέρ, του Γούνστοκ, του Γαλλικού Μάη. Ύστερα άντε πάλι στο ανώγειο της πραγματικότητας.
Δικαιούται λοιπόν και ο Αλέξης να ξεφυλλίζει επαναστατικές σελίδες. Καλά έκανε λοιπόν και πήγε στη Κούβα με την ευκαιρία του θανάτου του κομαντάτε Φιντέλ. Είχε ανάγκη για να ξεπαθιάσει. Έκανε όμως μερικά λάθη που τον εξέθεσαν.
Ας έβαζε τον μπερέ, τα άρβυλα, και το στρατιωτικό τζάκετ και ας πήγαινε στην Κούβα. Αλλά με δικά του έξοδα. Τόσα τουριστικά γραφεία κάνουν φτηνά ταξίδια μέχρι την Αβάνα. Τι ήθελε και πήγαινε με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο;
Δεν ενδιαφέρει αν κόστισε λίγα ή πολλά δημόσια χρήματα το ταξίδι, αλλά κάποιος έπρεπε να του πει πως το αεροπλάνο είναι ιδιοκτησία των Ελλήνων και μπορεί οι περισσότεροι να μην συμφωνούσαν γι’ αυτήν την υπερπόντια πτήση. Γιατί εδώ που τα λέμε, κανένας δεν πιστεύει πως αυτό το ταξίδι έγινε για εθνικούς λόγους. Όπως και το ότι οι περισσότεροι δεν συμφωνούσαν και με τον επικήδειο που έβγαλε εξ ονόματος του Ελληνικού Λαού- γιατί αυτόν τον λαό εκπροσωπούσε- με τα αναδρομικο- επαναστατικά συμπεράσματα και λιβανίσματα.
Είναι αλήθεια πως η Κούβα ήταν κάποτε το μπουρδέλο της Αμερικής και τιμή σ’ αυτούς που την απάλλαξαν από τον δικτάτορα Μπατίστα, αλλά μέχρι εδώ. Γιατί από εκεί και ύστερα η Δημοκρατία που την διαχειρίζονται αιρετοί άρχοντες με βάση την λαϊκή θέληση και ψήφο, ουδέποτε λειτούργησε σ’ αυτό το νησί της Καραϊβικής. Και εδώ βρίσκεται το δεύτερο λάθος του Αλέξη:
Κάποιος έπρεπε, επίσης, να του πει, πως εδώ στην Ελλάδα όταν ζήτησε να γίνει πρωθυπουργός, και έγινε, στο Σύνταγμά μας ορκίστηκε, στους νόμους της Δημοκρατίας μας, και στους Θεσμούς. Και βεβαίως ήξερε και ξέρει καλά πως όλες οι δημόσιες θέσεις, όπως και του Πρωθυπουργού, είναι αιρετές, πηγάζουν από τον Λαό ο οποίος τις εκχωρεί σ’ αυτούς που επιλέγει και ο ίδιος τις παίρνει πίσω με την ψήφο του.
Αλήθεια, αυτό έγινε στην αγαπημένη του Κούβα; Στην «δημοκρατία του ισοβίου ενός» που αφού τελείωσε ο ρόλος του ακόμα και αυτός του βιολογικού ζόμπι, εκχώρησε την επανάσταση και την «άμεση δημοκρατία» στον οικογενειακό συνεταίρο, δηλαδή στον αδελφό του!
-Αλέξη, Πρωθυπουργέ της Ελλάδας, αλήθεια, αυτά ονειρεύεσαι και θέλεις να υλοποιήσεις τα όνειρά σου με δικά μας έξοδα και κυρίως με την δική μας ψήφο; Γιατί δεν μας τα έλεγες αυτά προεκλογικά, έτσι για να ξέρουμε ότι το πίσω μέρος του μυαλού σου αλλά και των ομοίων σου το φωτίζει το αστέρι της Λατινοαμερικάνικης επανάστασης;
Πρωθυπουργέ, συμμαζέψου. Δεν είσαι στην εφηβεία και δεν ζεις το όνειρο της αφίσας. Ορκίστηκες στη Δημοκρατία. Και αυτή η Δημοκρατία, μας δίνει όλες της δυνατότητες για την τόσο απαραίτητη και αναγκαία Νέα Ελληνική Επανάσταση, χωρίς αμπέχονο, αρβύλες και καλάσνικοφ. Αρκεί να το πιστέψουμε και εμείς και εσύ!
Άφησε τα ονειρικά ταξίδια και σκύψε επάνω στην Πατρίδα. Δεν βλέπεις τους σκελετούς που ξύπνησαν από παντού; Οι γκρίζοι λύκοι από την ανατολή και τα ξεβράκωτα και αδέσποτα από βορά και δύση που τα ταΐσαμε και τα ταΐζουμε ακόμα, μας δείχνουν τα δόντια τους πια. Και οι «φίλοι» μας που συμβαίνει να είναι και δανειστές μας, παρακολουθούν από μακριά με τα κιάλια, το κυνήγι της αλεπούς που όλο και περισσότερο την στριμώχνουν τα σκυλιά στο αδιέξοδο. Μήπως θα πρέπει να σου πω, ποιος παίζει το ρόλο της αλεπούς;
Υ.Γ. Έτσι για να γελάσουμε λιγάκι και εσύ και εμείς: Ένας από την κυβέρνησή σου, που παριστάνει ότι ξέρει άπταιστα τα Αρχαία Ελληνικά και θέλει να μάθουμε και εμείς να μιλάμε αρχαιοπρεπώς και που πιστεύει ότι στην Κούβα λειτουργούσε η πεμπτουσία της «άμεσης δημοκρατίας», πήγε σε ένα περίπτερο και αντί για σπίρτα, ζήτησε «αναφλεγόμενες δια της τριβής, παρασχίδες». Φταίει τώρα ο περιπτεράς που τον είπε μαλ…κα;
* Ο Χρήστος Γκίμτσας είναι γιατρός και συγγραφέας- [email protected]
