Του Γ. Λακόπουλου
Το πιάσαμε το υπονοούμενο: Η κυρία Κατερίνα Σακελαροπούλου είναι δυσαρεστημενη για την παλλαϊκή αντίδραση που ξέσπασε με την ακατανόητη απόφαση να βγει από τη φυλακή, ως τη δεύτερη δίκη του, κάποιος που καταδικάστηκε για βιασμούς.
Ανθρώπινο, εφόσον -όπως έγινε γνωστό και δεν έχει διαψευστεί, έστω ανεπίσημα- είναι φίλος της. Πρόσωπο για το οποίο τρέφει εκτίμηση και η κατάστασή του την λυπεί.
Ενδεχομένως πιστεύει ότι έπρεπε να απαλλαγεί από τις κατηγορίες. Όπως είπε στη δίκη μια άλλη κυρία την οποία το ΠΑΣΟΚ ειχε τιμήσει με υφυπουργείο.
Η κυρία Σακελλαροπούλου θα είχε κάθε δικαίωμα να μην ενδιαφέρεται για τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης αν ήταν απλή πολίτης. Είναι όμως αρχηγός του ελληνικού κράτους. Ρυθμίζει το πολίτευμα και εκπροσωπεί τη χώρα στον ανώτατο βαθμό. Συμβολίζει την Πολιτεία.
Όσα υπαινίχθηκε στην επέτειο μετάβασης στη Δημοκρατία προσβάλλουν τους πολίτες. Δεν είναι παιδονόμος για να υπαγορεύει συμπεριφορές. Οφείλει να αφουγκράζεται όχι να επιβάλει αντιδράσεις από καθέδρας.
Ευλόγως την ενδιαφέρει το κράτος δίκαιου. Αλλά δεν κινδυνεύει από τις αντιδράσεις σε μια δικαστική απόφαση. Δεν μπορεί να μην εχει ενημερωθεί σε ποιους τομείς παραβιάζεται στην Ελλάδα, η οποία δέχεται διεθνείς επικρίσεις. Αν ήθελε να αναφερθεί σ’ αυτό το θέμα, υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό.
Αλλωστε δεν είναι πλέον στο δικαστικό σώμα ώστε να κάνει συνδικαλισμό υπέρ των συναδέλφων της- όπως έκανε και κατά τη σταδιοδρομία της στο Συμβούλιο.
Πρωτίστως δεν νοείται να υποτιμά το κοινό περί δικαίου αίσθημα . Τη συλλογική αντίληψη για το ορθό και το λανθασμένο, σε ένα θέμα υψηλής ευαισθησίας. Ακόμη και η Μενδώνη βρήκε λάθος της αποφυλάκιση.
Όταν λοιπόν σε περίοδο που δεν υπάρχει κανένα άλλο συναφές θέμα δικαιοσύνης στη επικαιρότητα κάνει κήρυγμα για τις δικαστικές αποφάσεις όλοι αντιλαμβάνονται πού το πάει.
Εκδήλωσε έμμεση συνηγορία υπέρ του Λιγνάδη, σα να συνδράμει τον δικηγόρο του που δηλώνει απροκάλυπτα ότι ο πελάτης του έχει…αθωωθεί από το δικαστήριο!
Η διατύπωση “η δικαιοσύνη δεν απονέμεται με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους” είναι αυτονόητη.
Αλλά εν προκειμένω διατυπώθηκε για εμφανείς λόγους. Πώς της ήλθε ξαφνικά να βάλει ολόκληρο κατεβατό στην ομιλία της για την επέτειο;
Η διαρκής καταδίκη της απόφασης που αφήνει τον βιαστή να κυκλοφορεί ελεύθερος, σε δημόσιους χώρους δεν αμφισβητεί τη Δικαιοσύνη. Συνιστά πολιτικό δικαίωμα άρνησης, μιας καταφανώς άνισης δικαστικής κρίσης. Τόσο πολύ που η ίδια η Δικαιοσύνη ζητά να επανεξεταστεί.
Οι σοφιστείες περί λαϊκισμού -έργο λογογράφων της σειράς με εμφανείς επιρροές από το διπλανό μέγαρο- δεν συνάδουν με το ρόλο της. Ούτε η αναπαραγωγή τσιτάτων του Μητσοτάκη έχει σχέση με την ημέρα της Δημοκρατίας.
Τίνος ακριβώς “ο λαϊκισμός ριζώνει στις αντιφάσεις και τις ανισότητες, αμφισβητώντας ανοικτά τις βασικές αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας, υπονομεύει τη διάκριση των εξουσιών και την ισορροπία του πολιτεύματος”;
Αν η Πρόεδρος θέλει να δει ποιοι ροκανίζουν τα θεμέλια του Κράτους Δικαίου και το υποτάσσουν τα τελευταία χρόνια σε “πλειοψηφίες και τους εφήμερους συσχετισμούς” δεν έχει παρά να διαβάσει με προσοχή το βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου για το σκάνδαλο Νοβάρτις που αποστομώνει τους κήρυκες της “σκευωρίας”.
Όταν λέει ότι “οι δικαστές απολαμβάνουν τις εγγυήσεις του λειτουργήματός τους και οφείλουν να είναι ανεξάρτητοι και αμερόληπτοι, διαφυλάσσοντας το κύρος και την αποστολή τους” θα ήταν πιο πειστική αν το είχε πει και όταν έπρεπε να διαφυλαχθεί το κύρος και η αποστολή της εισαγγελέως Τουλουπάκη.
Υπάρχουν αξίες και κανόνες που προϋπήρχαν της κυρίας Σακελλαροπούλου στο σημερινό της αξιωμα και θα υπάρχουν και μετά από αυτήν. Αν θέλει να τις υπερασπιστεί, ας ακυρώσει της πολιτογράφηση του Τούρκου που υπέγραψε -για λόγους που, αν ισχύουν, έπρεπε να την παρακινήσουν να τον καλέσει και στη δεξίωσή της. ΄
Ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι να ρυθμίζει το Πολίτευμα και όχι να συνεπικουρεί τον Πρωθυπουργό. Είναι ανώτατη πολιτειακή αρχή και όχι ένας επιπλέον υπουργός
Επιπλέον η τελετή για την επέτειο αποκατάστασης τη Δημοκρατίας δεν προσφέρεται για προσωπικές δημόσιες σχέσεις με παρασημοφορήσεις κάποιων που απλώς… διορίστηκαν ή με λίστες προτιμώμενων και αποκλεισμένων προσκεκλημένων.
