Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στις 25 Ιουνίου, είναι πλέον προϋπόθεση για να βγει ο Τσίπρας από την αυτοκαταστροφική Βαβέλ με τις ταυτότητες…
Από το 2015 όσοι ανήκουν στον κομματικό ΣΥΡΙΖΑ – και διανέμουν μεταξύ τους ρόλους και αξιώματα – παγιδεύτηκαν σε μια ψευδαίσθηση: ότι η Αριστερά υπήρξε πλειοψηφούσα δύναμη. Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 36% και σχεδόν το διατήρησε το 2019.
Ίσως εκεί βρίσκεται η κακοδαιμονία ενός μικρού κόμματος – τα ενεργά μέλη του οποίου δεν ξεπέρασαν ποτέ τα 40.000.
Παρέμεινε μικρό ακόμη και όταν βρέθηκε στην κυβέρνηση με 2.245.000 ψήφους: δεν υπήρχε αντίστοιχα, στην Αυτοδιοίκηση, στο Συνδικαλισμό και τις κοινωνικές οργανώσεις -της νεολαίας συμπεριλαμβανομένης.
Είναι μικρό με επιλογή του: το 2022 γράφτηκαν στις κομματικές οργανώσεις περισσότερα από εκατό χιλιάδες νέα μέλη. Αλλά ψήφισαν μόνο για τον πρόεδρο του κόμματος.
Η ανάδειξη των κομματικών οργάνων παρέμεινε προνόμιο των 40.000 φωτισμένων, που διατήρησαν μια ηγετική ομάδα καταδικασμένη να ηττηθεί στις εκλογές .
Ωστόσο, οι περισσότεροι κομματικοί θα έχουν έδρανο στην επόμενη Βουλή, ως εκπρόσωποι της «Αριστεράς». Οι υπόλοιποι ήταν απλώς κορόιδα.
Για όποιον δεν κρατάει το κεφάλι στην άμμο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ποτέ απήχηση στο ένα τρίτο του εκλογικού σώματος, ως Αριστερά.
Τη νικηφόρα επίδοση του 2015 διαμόρφωσε η εγκατάλειψη του ΠΑΣΟΚ από την παραδοσιακή βάση του – επειδή την πρόδωσαν οι ηγεσίες του, μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Σημίτη.
Δεν τους γοήτευσε ο ΣΥΡΙΖΑ ,αλλά προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας, ως ότι πιο κοντινό και οικείο υπάρχει στον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα πράγματα.
Όσοι Συριζαίοι, μετά τη συντριβή του Μαΐου επιμένουν στη χρήση του όρου «Αριστερά» , προφανώς δεν αντιλαμβάνονται ότι υπήρξε το σημαντικότερο μειονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ στις κάλπες.
Αυτό που εκπροσωπεί και αυτοί που το εκπροσωπούν – πολιτικά και ενίοτε αισθητικά – απομακρύνουν τους ψηφοφόρους.
Σ’ αυτό το σημείο αποκτά αξία ένα ζήτημα που έθεσε δέκα μέρες πριν τις εκλογές – δηλαδή άκαιρα – ο ευρωβουλευτής Στέλιος Κούλογλου: «Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2019 έχασε την ταυτότητά του».
Η αναφορά στις «κινήσεις του Τσίπρα, ο οποίος πηγαίνει ως παρατηρητής στην ομάδα των σοσιαλιστών, αλλά δεν πηγαίνει στους Πράσινους και στην Αριστερά», αποκτά την έννοια της μομφής, για αποδυνάμωση της «αριστερής» ταυτότητας του κόμματος.
Ο Κούλογλου είναι ο πιο συγκροτημένος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η δράση του τον εγγράφει στην εσωκομματική αντιπολίτευση .
Ήτοι σε όσους δεν αναγνωρίζουν στον Τσίπρα το προνόμιο που του εξασφαλίζει το ιμπέριουμ της δημόσιας παρουσίας του: να ορίζει ως ηγέτης, την ιδεολογία και την πολιτική του κόμματός του.
Προφανώς, στη μετεκλογική συζήτηση ο Στέλιος θα συνταχθεί με όσους ισχυριστούν ότι η εκλογική συρρίκνωση επήλθε γιατί η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν επαρκώς «αριστερή» – με ευθύνη του προέδρου του.
Η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στις 25 Ιουνίου, είναι πλέον προϋπόθεση για να βγει ο Τσίπρας από την αυτοκαταστροφική Βαβέλ με τις ταυτότητες…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
