Του Γ. Λακόπουλου
Οι πληροφορίες για τις διεργασίες μετατροπής του τεχνοκράτη Γιάννη Στουρνάρα – με το συγκεκριμένο παρελθόν- σε …πολιτικό ηγέτη, ήλθαν πάνω στην ώρα.
Για την ακρίβεια την ώρα που η Φώφη Γεννηματά από τη μια μπαίνει σταδιακά στο μαγνητικό πεδίο του Κυριάκου Μητσοτάκη και από την άλλη καταπίνει αμάσητη τη φόλα για τον νέο φορέα της Κεντροαριστεράς. Προφανώς γιατί η αίσθηση μεγαλείου του ονόματος την οδηγεί στην προεκτίμηση ότι θα ηγηθεί η ιδία.
Οι πληροφορίες από το δείπνο στο Ψυχικό,του οποίου η σύνθεση ήταν μνημειώδης, δείχνουν κάτι πολύ απλό: όσοι κατασκευάζουν το νέο φορέα της Κεντροαριστεράς κατασκευάζουν ταυτόχρονα και τον επικεφαλής του και αυτός δεν είναι η Φώφη.
Ήδη υπήρχαν ενδείξεις ότι δεν θα ήταν, ούτως ή άλλως, καθώς στον ορίζοντα είχε αρχίσει να διαγράφεται και η φιγούρα του Γιάννη Μανιάτη, στον οποίο σκέφτονται να επενδύσουν κάποιοι κύκλοι.
Πάντως όσο προχωράει αυτή η υπόθεση -και προχωράει από την στιγμή που την υιοθέτησε απερίσκεπτα η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ- τόσο απομακρύνεται το ενδεχόμενο να είναι η Γεννηματά επικεφαλής.
Στην πραγματικότητα απλώς τη χρησιμοποιούν για να πετύχουν τον πραγματικό στόχο. Να διαλύσουν το ΠΑΣΟΚ.
Όταν το όνομα του και τα σύμβολα θα εξαφανιστούν και στη θέση τους θα ανεμίζουν τα λάβαρα του νέου φορέα θα λήξει και η χρησιμότητα της Φώφης.
Το γαϊτανάκι αυτής της υπόθεσης πάει κάπως έτσι: αφού δεν μπορεί να πάρει τη θέση της ο Σταύρος, ας την πάρει ο Μανιάτης. Και, αφού δεν μπορεί ούτε ο Μανιάτης, τότε θα την πάρει ο Στουρνάρας.
Από αυτή την άποψη ήταν ευφυής και προνοητική πρωτοβουλία του Θανάση Θεοχαρόπουλου να θέσει κι αυτός υποψηφιότητα. Δεν έχει τύχη, αλλά κάποιος πρέπει να απαντάει στους εξ αποκαλύψεως υποψηφίους για λογαριασμό της δημοκρατικής παράταξης.
Πολλοί υποψιάζονται ότι στον Στουρνάρια πήγαινε εξ αρχής το πράγμα. Πρώτα βρήκαν τον αρχηγό και μετά άρχισαν να του κατασκευάζουν κόμμα. Αν μελετήσει κανείς με προσοχή το παρελθόν του, τη θητεία του στην κυβέρνηση Σαμαρά και τη σύνθεση στην οικία Κοντογιαννόπουλου βγάζει πολλά συμπεράσματα.
Υποψηφιότητα -και πόσο μάλλον επικράτηση-Στουρνάρα σημαίνει επανάληψη του “Σχεδίου Καρατζαφέρη”, με άλλα πρόσωπα και σε άλλο χώρο.
Όπως τότε έστησαν ένα κόμμα στο μαλακό υπογάστριο της ΝΔ για να αποδυναμώσουν τον Καραμανλή εν όψει των εκλογών του 2007 ,-φοβούμενοι ότι θα επιδιώξει τη ρεβάνς της χαμένης μάχης του βασικού μετόχου- έτσι τώρα στήνεται ένα κόμμα στον μαλακό υπογάστριο του Τσίπρα με διαδικασίες που επείγουν καθότι πλησιάζει προς το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα ο ίδιος.
Ο Γιάννης Στουρνάρας είναι ιδανικός για αυτό το μόρφωμα. Και βέβαια πολλοί από τη διαπλοκή θα χαρούν. Εγεννήθη ημίν ηγέτης. Ένας μικρός Σημίτης είναι ότι χρειάζονται αυτή την περίοδο.
Πρακτικά η προώθηση Στουρνάρα σημαίνει απομάκρυνση πολλών από το ΠΑΣΟΚ. Φαντάζεται κανείς τον Βαγγέλη Βενιζέλο υπό τον Στουρνάρα σε ένα κόμμα; Ή τον Κώστα Σκανδαλίδη; Αλλά και η ίδια η Φώφη Γεννηματά τι θα κάνει;
Κάποιοι υποψιάζονται ότι ακριβώς επειδή είδε μια τέτοια εξέλιξη άρχισε να κινείται δορυφορικά προς τη ΝΔ. Αν είναι έτσι, τότε κινείται απλώς προς τη λάθος κατεύθυνση. Αν ανοίξει ο δρόμος προς τη Συγγρού, πρώτον, δικαιώνονται όσοι έχουν ήδη φτάσει ως εκεί από μονοπάτια και υπονόμους. Και, δεύτερον, γιατί δικαιούνται να πάνε κάποιοι με τον Μητσοτάκη και δεν δικαιούνται να πάνε οι άλλοι με τον Τσίπρα; ΠΑΣΟΚ τέλος. Διαμοιράσαντο τα ιμάτια μου.
Αν στο επιτελείο της προέδρου του ΠΑΣΟΚ υπήρχε πολιτική οξυδέρκεια θα είχαν αποκηρύξει εγκαίρως τις διεργασίες για την γιαλαντζί κεντροαριστερά που πρακτικά ακυρώνουν το ΠΑΣΟΚ. Φτιάξε τον νέο φορέα χωρίς εμάς- προχωρήστε με τον …Θ. Πάγκαλο που ψηφίζει …ΝΔ.
Θα είχαν προβάλει τη συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με την ΔΗΜΑΡ ως μοντέλο ανασύνταξης του χώρου και θα καλούσαν όποιον θέλει να καταθέσει τη συμβολή του στην Κεντροαριστερά να επιστρέψει στο ΠΑΣΟΚ που αποτελεί τον φυσικό φορέα της.
Όσο δεν τον κάνουν ας παρακολουθούν τους άλλους να προετοιμάζουν για πρωθυπουργό τον “βοηθό του Γιάννου Παπαντωνίου” -όπως έγραψε στο μπλόγκ του ο καθηγητής Θόδωρος Καρυώτης.
