Του Τάκη Ψαρίδη
Αφού βύθισαν την κοινωνία στην εξαθλίωση, την οδηγούν να συνωστίζεται σε ψηφιακές «ουρές» για να πάρει κάθε οικογένεια 0,73 λεπτά περίπου την ημέρα για να φάει. Market Pass το λένε. Κουπόνι φαγητού δηλαδή.
Νιώθουν εθνικά υπερήφανοι για το κατόρθωμα τους και αυτοσυγχαίρονται. Μπράβο μας, λένε, εκατοντάδες χιλιάδες αιτήσεις των πεινασμένων μέσα σε λίγες ώρες!
Δεν είναι μόνο η κλασική επικοινωνιακή τακτική τους να αντιστρέφουν θρασύτατα την πραγματικότητα. Επαίρονται κιόλας και πανηγυρίζουν. Όσοι περισσότεροι δεν βγάζουν τον μήνα και ζητούν το κουπόνι φαγητού, τόσο και μεγαλύτερη η επιτυχία τους..
Και δεν είναι μόνο το «ρεπορτάζ» των καναλιών με τις στημένες ερωτήσεις του τύπου «καλό είναι το βοήθημα; «Καλό και αυτό» θα πει ο απελπισμένος. «Έστω και ένα ευρώ να δώσουν καλό είναι»!
Το θλιβερό είναι ότι αναγκάζεται να λέει το ίδιο και η αντιπολίτευση.
Μήπως όμως πρέπει να εγκαταλείψει, τουλάχιστον η αξιωματική αντιπολίτευση, το δόγμα του «έστω και ένα ευρώ καλό είναι»; Μήπως αυτό το δόγμα νομιμοποιεί τον εξευτελισμό και εξαχρειώνει την κοινωνία;
Εντάξει δεν μπορείς να πεις μην δίνεις «έστω και ένα ευρώ» όταν ο άλλος πεινάει. Όμως αυτό ειναι το τραγικό. Η δυστυχία δεν δημιουργεί ανατρεπτικές συνειδήσεις αλλά παθητικές. Αν δημιουργούσε δεν θα υπήρχε καπιταλισμός. Γιαυτό το «έστω και ένα ευρώ» λειτουργεί και ως ένα δόγμα της παθητικότητας…