Του Νίκου Λακόπουλου
Τα πολιτικά τεκταινόμενα αυτό τον καιρό στην Ελλάδα- καθώς το καράβι βουλιάζει, όπως λέει ο Αρχιεπίσκοπος, αν κι έχουν την ανέμελη ελαφρότητα ενός φοιτητικού αμφιθεάτρου δεν έχουν την αθωότητα του. Άλλωστε από καιρό οι φοιτητές δεν ασχολούνται πολύ με την πολιτική ίσως γιατί πιστεύουν πως δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Πολύ περισσότερο όταν ο συνδικαλισμός επικαλύπτει την πολιτική αντιπαράθεση ιδεών και όλα γίνονται για την κατσίκα του γείτονα.
Τις προάλλες η αμερικάνικη Γερουσία απέρριψε ένα νομοσχέδιο του Προέδρου Ομπάμα, αλλά αυτός αφού εξέφρασε την λύπη του, προέβη σε ένα λόγο- δοξολογία για την δημοκρατία. Η μισή κυβέρνηση εδώ στην “κοιτίδα της Δημοκρατίας” και λοιπά και λοιπά αφού ξεκατινιάστηκε με τους δικαστές ετοιμάστηκε να το καταργήσει -αφού κιόλας “αυτό” -το Συμβούλιο της Επικρατείας- ψήφισε τα μνημόνια κι άφησε τώρα τα παιδάκια των παιδικών σταθμών χωρίς λεφτά -που είχε πάρει με κόπο η κυβέρνηση από τους πλούσιους- έτσι είπε η Όλγα- καναλάρχες.
Προφανώς εκεί πέρα στην μητρόπολη του Καπιταλισμού -που θα ανατρέψει η Όλγα κι ο Πολάκης- ξέρουν περισσότερα από δημοκρατία, αφού ακόμα και το FBI φαίνεται να είναι ανεξάρτητο από την κυβέρνηση. Ειδικά ο Ομπάμα- που περιμένουμε με λαχτάρα, αλλά όχι για να φωνάξουμε “Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι” πια- έχει διαβάσει εκτός από λόγους του Μάρτιν Λούθηρ Κιγκ και τον Επιτάφιο του Περικλέους. Όπως κι ο ροκάς Τζιμ Μόρισον είχε διαβάσει πιο πολύ Σοφοκλή από τον Αλέξη Τσίπρα ή την Όλγα που από όλα αυτά συγκράτησαν πως ο Κρέων είναι ο κακός και η Αντιγόνη η καλή, η δικά μας, η Κνίτισσα.
“Το πολίτευμά που έχουμε δεν αντιγράφει ξένα πολιτεύματα” λέει ο Περικλής- κατά Θουκυδίδη. “Εμείς είμαστε παράδειγμα για τους άλλους”. Εμείς εδώ όχι μόνο αντιγράφουμε, αλλά δεν ξέρουμε καν να διαβάσουμε ένα Σύνταγμα. Κι όσο για το “το πολίτευμά μας λέγεται δημοκρατία επειδή δεν την ασκούν λίγοι πολίτες, αλλά όλος ο λαός” στην χαμένο-μετάφραση καταλαβαίνουμε πως την εξουσία την ασκούν οι λίγοι- του Κόμματος- στο όνομα του Λαού -που εμείς εκπροσωπούμε ακόμα κι όταν δεν τον εκπροσωπούμε.
Η Αυγή -πέρα από τα προσωπικά ενός δικαστή- φιλοξένησε αυτές τις μέρες ένα άρθρο με τίτλο …”Η Οκτωβριανή Επανάσταση και ο ΣΥΡΙΖΑ”! Βέβαια, αν το διαβάσει κανείς δεν βλέπει καμιά σχέση ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και την Επανάσταση, αλλά δημοκρατία έχουμε, ό,τι θέλει λέει ο καθένας και κυρίως μπορεί να ζει στον κόσμο του -και σε όποια εποχή θέλει.
Δηλαδή: Φιλοκαλούμεν μετά μαλακίας και φιλοσοφούμε μετ΄ευτελείας. Που σημαίνει -με άλλα λόγια- πως είμεθα διαρκώς υπερήφανοι και λυγεροί -πολιτικά- σαν τον Πολάκη. Άλλωστε ενώ στην Αρχαία Ελλάδα ήταν τιμή να πεθάνεις για την πατρίδα στην Νέα Ελλάδα είναι τιμή και το να μην κάνεις τίποτα. Μόνο κάθεσαι και νιώθεις υπερηφάνεια -που είσαι Έλληνας και πιο πολύ που είσαι Αριστερός. Αλλά τι σημαίνει στην Ελλάδα το να είσαι σήμερα Αριστερός;
«Το δίκαιό σας είναι η θέληση της τάξης σας που αναγορεύτηκε σε νόμο» (Κ. Μαρξ, Φ. Ένγκελς από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο). Τα έχουν πει εγκαίρως και ευστόχως οι μεγάλοι θεωρητικοί του σοσιαλισμού -γράφει ο Τάσος Παππάς στην Eφ. Συν. Πράγματι. Είναι γνωστή άλλωστε η συνεργασία Καρλ Μαρξ- Πάνου Καμμένου. Κι ο Λένιν είναι ο μαιτρ του συμβιβασμού -κατά τον αξιοφιλή Νίκο Φίλη. Αφού ο Λένιν είπε ότι θα συνεργαστεί με τον διάβολο- που δεν το είπε- μπορεί κι ο Αλέξης να συνεργαστεί με τον Καμμένο, τον Πολύδωρα ακόμα και με τους ορκισμένους εχθρούς του Λένιν τους σοσιαλδημοκράτες- μενσεβίκους- εκτός όμως από την …Φώφη Γεννηματά- για την οποία δεν είπε τίποτα ο Λένιν.
Η κατάσταση ξέφυγε βέβαια με τον Πολύδωρα -γιατί ο Καμμένος είναι έντιμος και “καλό παιδί”. Ενώ -κατά την Ράνια Σβίγκου, κομματική εκπρόσωπο- ο Βύρων είναι “ότι πιο τρολ” γέννησε η Δεξιά. «Φαντάζομαι το καταλαβαίνετε ότι μας ξεφτιλίζετε. Γιατί αν δεν το καταλαβαίνετε θα πέσετε από τα σύννεφα λίαν συντόμως», έγραψε στο Facebook ο Χρ. Καραγιαννίδης, βουλευτής και μέλος της «Κίνησης των 53». “Γιατί όχι και τον Θωμά Μάτσιο;» και «Και γιατί όχι η γράνα; Αφού το ξεφτιλίσαμε που το ξεφτιλίσαμε».
«Πολύδωρας, τόσο γελοίος και τόσο δεξιός, ο ορισμός του υποψηφίου που δεν θέλουμε!” έγραψε η Βασιλική Κατριβάνου. “Δεν υπάρχει συναίσθηση. Ενώ υποτίθεται ότι είναι άνοιγμα στη δεξιά, είναι το πιο εύκολο πρόσωπο να αρνηθεί η Νέα Δημοκρατία και να απελπιστεί ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ που αισθάνεται καταρρακωμένος. Με ποιες διαδικασίες παίρνονται τέτοιες αποφάσεις;».
Φαίνεται πως οι κομματικοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν ψάχνουν για πρόεδρο του ΕΡΣ. Ψάχνουν για γαμπρό -και δεν τους κάνει ο Σαμουράι Βύρων! Τη λύση προσπαθεί να δώσει ο Νίκος Βούτσης που εγκατέλειψε τον ρόλο του Προέδρου για να γίνει ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές. Αλλά μπορεί να είναι αργά.
Η τελευταία δημοσκόπηση της Public Issue -που απέλυσε η Αυγή- μας λέει πως αλλάζει ραγδαία το πολιτικό σκηνικό. 42% ΝΔ, 18% ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός Ποτάμι, ΑΝΕΛ, μέσα η Πλεύση Ελευθερίας. 8% η Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Φυσικά δεν θα πάει έτσι. Αν ένα κόμμα χάσει την εξουσία, έγραφα το …2008 στο βιβλίο μου Ο Αλέξης στη Χώρα των Θαυμάτων- μπορεί να πάει στο 13%, όπερ και εγένετο. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ -βοηθούντος ενός κεντροαριστερού μετώπου- μπορεί από το 35% να πάει ξανά στο 4%, άντε στο 7% με τα …οδοιπορικά.
Κανένας δεν αγαπά πια τον Αλέξη που στην δημοσκόπηση είναι ο πιο αντιπαθής αρχηγός (77%- αντιπάθεια!)- μετά τον Καμμένο (82%) και τον Μιχαλολιάκο(87%). Η αλαζονεία της εξουσίας πληρώνεται ιδιαίτερα γι΄αυτούς έδειξαν αλαζονεία πριν ακόμα πάρουν την εξουσία και επιχείρησαν να κρατήσουν όμηρο ένα μέρος του εκλογικού συστήματος- πρώην ψηφοφόρους τους ΠΑΣΟΚ. Προτίμησαν να διασπάσουν το “δημοκρατικό μέτωπο” με την συνεργασία τους με τον Καμμένο και να ξεπεράσουν κι αυτό το όριο προκειμένου να κρατήσουν την κυβέρνηση παραδίδοντας ουσιαστικά την εξουσία -που τελικά δεν απέχτησαν ποτέ.
Η εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 17%, το 27 και χαριστικά στο 35% δεν έγινε επειδή ξαφνικά ο κόσμος στράφηκε στην Αριστερά και μάλιστα αυτή που λατρεύει την …Οκτωβριανή Επανάσταση- που για πολλούς τώρα πια δεν ήταν παρά ένα πραξικόπημα των μπολσεβίκων- με ολέθριες συνέπειες για μια χώρα που έμεινε στο γύψο εβδομήντα χρόνια. Ούτε αυξήθηκαν τα μέλη του κόμματος, ούτε κέρδισε ποτέ τα συνδικάτα ο ΣΥΡΙΖΑ που στις φοιτητικές εκλογές παίρνει μονοψήφια νούμερα. Ούτε άρχιζαν να διαβάζουν Λένιν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ που άλλωστε τον εγκατέλειψαν σε μεγάλο βαθμό μετά το απίστευτο -και ανεκδιήγητο- δημοψήφισμα του Όχι, που έγινε Ναι.
Η αντιμνημονιακή ρητορική δεν συνιστά πολιτική στρατηγική γιατί δεν μπορεί να χτίσεις πολιτική πάνω σε μια άρνηση ή σε ένα …δάνειο. Η εφαρμογή ενός μνημονίου από μια κυβέρνηση που ακόμα καταγγέλλει το μνημόνιο είναι η παρτιτούρα του γελοίου- του πολιτικού κιτς- που αποτελεί η “αριστερή κυβέρνηση”- πρώτη φορά -που στηρίζεται σε ένα δεξιό δεκανίκι. Το αντιμνημονιακό παραμύθι έγινε μπούμεραγκ για μια κυβέρνηση που δεν είχε όχι εθνική, αλλά καμιά στρατηγική.
Η επανεκλογή του ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβριο του 2015 έγινε λόγω της αποχής -που θα εκλέξει και τον επόμενο πρωθυπουργό. Άλλη μια ευκαιρία χάσαμε, άλλη μια Άνοιξη χαμένη. Άλλη μια ευκαιρία, σύντροφοι -για να παραφράσουμε τον …Ντε Σαντ- για να γίνετε δημοκράτες.
Αν και έχει ιστορικά διαπιστωθεί η σχέση της εξουσίας με το γελοίο δεν έχει ξεκαθαρίσει αν μια εξουσία πέφτει όταν γελοιοποιείται ή γελοιοποιείται όταν πέφτει. Το μόνο που μπορούμε να ελπίσουμε είναι αυτή η κωμωδία -που αποτελεί τη Ελληνική Τραγωδία- να τελειώσει γρήγορα χωρίς μια εθνική καταστροφή -στην οποία οδηγεί πάντα ο μεγαλοιδεατισμός και φυσικά ο αριστερός μεγαλοιδεατισμός.
