Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο Πολάκης αυθαιρετεί ότι «τη δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς», ο Σπίρτζης χρησιμοποιεί παρεξηγήσιμες παροιμίες, η Δούρου διδάσκει περιβαλλοντολογική πολιτική και ο Φίλης Μοντεσοριανή εκπαίδευση…
Στην πολιτική αν χρειάζεται να εξηγήσεις τι είπες, καλυτέρα να μην το είχες πει.
Συμβαίνει με μια αποστροφή του Χρήστου Σπίρτζη για «επαναφορά της Δημοκρατίας με το καλό ή με το άγριο»
Λάθος. Η Δημοκρατία δεν έφυγε, για να χρειάζεται κάποιος να την επαναφέρει.
Απλώς ο Μητσοτάκης, ασχημονεί, την ακρωτηριάζει, αλλοιώνει τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες της, υπονομεύει τους θεσμούς της.
Αλλά η Δημοκρατία λειτουργεί και επιτρέπει να αναδεικνύονται οι κυβερνητικές εκτροπές και τελικά να απομακρυνθεί αυτή η κυβέρνηση, για να έλθει μια άλλη.
Κανείς δεν έχει να επαναφέρει τίποτε. Στο παραβάν ο καθένας θα πράξει ότι του καπνίζει ή ότι αντιλαμβάνεται ότι συμφέρει τον τόπο.
Η δουλειά του ΣΥΡΙΖΑ είναι να τον πείσει ότι είναι καλύτερος από τη Δεξιά.
Ότι συμβαίνει δηλαδή σε όλες τις Δημοκρατίες του πλανήτη- και στην Ελλάδα στο τελευταίο τέταρτο της 200ετούς ζωής του ελληνικού κράτους.
Όποιος παραβιάζει τους δημοκρατικούς κανόνες, αδικεί το λαό, κλέβει, πουλάει αυταρχισμό, κυβερνάει με κοριούς πάει για βρούβες. Αναλαμβάνει το επόμενο κόμμα.
Εύκολο με αντίπαλο αυτή την κυβέρνηση. Αρκεί να τηρεί τους κανόνες προεκλογικής συμπεριφοράς, που ισχύουν σε κάθε Δημοκρατία και πρωτίστως να προσέχει τι λέει.
Τα κόμματα συγκρούονται ως φορείς ιδεών και προγραμμάτων, αλλά και αξιοποιούν τα λάθη του αντιπάλου.
Ειδικά όταν η πολιτική υποκαθίσταται από το πολιτικό μάρκετινγκ, όπως συμβαίνει με τον Μητσοτάκη, στη χειρότερη εκδοχή του: με το κονσεπτ «αρνητικής καμπάνιας», του ελεεινού Γκρίνμπεργκ.
Μια λέξη λέει στραβά κάποιος από τον ΣΥΡΙΖΑ και ο πυκνός επικοινωνιακός μηχανισμός του Μητσοτάκη κινητοποιεί τη δημοσιογραφική τσογλαναρία και τη ξεχειλώνει.
Απευθύνεται ψηφοθηρικά στα κατώτερα αισθήματα της κοινωνίας. Τρισάθλιο. Αλλά στη Δημοκρατία κερδίζει όποιος παίρνει περισσότερες ψήφους.
Αυτό δεν καταλαβαίνει πχ ο συμπαθής Παύλος Πολάκης. Η ρητορική του λειτουργεί εκτονωτικά στον πυρήνα του κόμματός του, αλλά αρνητικά στη εκλογική επιρροή του.
Σ’ αυτό την πάτησε ο Σπίρτζης- παρά την εμπειρία του στις κακοτοπιές.
Ομαδόν την επομένη, οι συνήθεις γελωτοποιοί του βασιλέως υπαινίχθηκαν ότι «με το άγριο» εννοεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα εγκαταστήσει μέχρι και βασανιστήρια.
Έτσι αποφεύγουν την πολιτική συζήτηση, για την ουσία.
Είναι η μεγάλη αντίφαση του ΣΥΡΙΖΑ. Από τη μια ο Τσίπρας κυριαρχεί με την ευπρέπεια της δημόσιας παρουσίας του και τον βαθιά πολιτικό λόγο του.
Από την άλλη κάποιοι Συριζαίοι -ανεκπαίδευτοι επικοινωνιακά- δεν αντιλαμβάνονται ότι το σύστημα Μητσοτάκη καιροφυλακτεί, για να αξιοποιήσει κάθε αμφίσημη λέξη τους- και το διευκολύνουν.
Ο Πολάκης αυθαιρετεί ότι «τη δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς», ο Σπίρτζης χρησιμοποιεί παρεξηγήσιμες παροιμίες, η Δούρου διδάσκει περιβαλλοντολογική πολιτική και ο Φίλης Μοντεσοριανή εκπαίδευση…
Με τέτοια φάλτσα, αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
