Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Έχουν καταλάβει στο σημερινό ΠΑΣΟΚ γιατί από το 44% του 2009, πήγαν σε πέντε χρόνια στο 4,6%, με επικεφαλής μάλιστα τον Βενιζέλο που είναι μέγεθος απείρως μεγαλύτερο από τον Ανδρουλάκη;
Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη: το φάντασμα της πρωτιάς του Τσίπρα στις επόμενες εκλογές. Η ιδέα ότι μπορεί να είναι πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, τον αποσταθεροποιεί.
Εκ των πραγμάτων θα αποκαλυφθεί ότι ο προορισμός του είναι ίδιος με του Σταύρου Θεοδωράκη και το αλήστου μνήμης Ποτάμι του: να αποδυναμώσει τον Τσίπρα. Πρακτικά να συνδράμει τον Μητσοτάκη- στο όνομα συμφερόντων που δεν επιθυμούν να επαναληφθεί το 2015.
Για σιγουριά ο Μητσοτάκης τον παρακολουθούσε δια της ΕΥΠ. Αν δεχθούμε ότι είχε άλλον λόγο, εκτός από αυτόν, είναι χειρότερα για τον Ανδρουλάκη. Υπό την πίεση αυτής της μετεκλογικής στρατολόγησης η γνωστή «σέχτα της Θράκης», που εμφανίζεται σήμερα ως ηγετική ομάδα στο ΠΑΣΟΚ τρέμει στην ιδέα ότι μπορεί να απολογηθεί στους ψηφοφόρους τους ΠΑΣΟΚ, αν δεν θα συμπράξει με Τσίπρα, ως νικητή των εκλογών. Και κάνει ότι μπορεί για να το αποκλείσει.
Κάνει πως δεν βλέπει ότι, πέραν των άλλων πολιτικών του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κυβερνάει τη χώρα με το παρακράτος της Greekmafia και την ΕΥΠ.
Ωστόσο, ο Ανδρουλάκης, ανώριμα και ανιστόρητα, αντί να συνταχθεί με τις δυνάμεις που μπορούν να συγκροτήσουν την προοδευτική διακυβέρνηση κοκορεύεται ότι «δεν δέχεται προοδευτικά μαθήματα από τον αρχιτέκτονα της κυβερνητικής συμμαχίας με την Ακροδεξιά».
Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα…
Δεν εννοεί τον Μητσοτάκη και την ενσωμάτωση της ακροδεξιάς στη ΝΔ, με κεντρικούς κυβερνητικούς ρόλους. Εννοεί τον …Τσίπρα και την κοινοβουλευτική σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ με τον Καμμένο το 2015. Ανάρμοστα, αλλά από ανάγκη και για συγκεκριμένο σκοπό.
Κατά τον επικεφαλής και ο Νο2 του. Ο συμπαθής και πιο συγκροτημένος Ανδρέας Σπυρόπουλος, γραμματέας του ΠΑΣΟΚ είπε «έρχεται ο Τσίπρας σήμερα να μας κάνει μαθήματα για το τι σημαίνει προοδευτικότητα, τι σημαίνει η Δημοκρατική Παράταξη».
Όση πολιτική ιστορία γνωρίζει ο αρχηγός τόση και ο υπαρχηγός του. Οση ιδέα έχε ο ένας για το ΠΑΣΟΚ και για τη Δημοκρατική Παράταξη έχει και άλλος.
Αυτή η παράταξη έχει τις ρίζες της στον Βενιζελισμό, και πέρασε από σαράντα κύματα εσωτερικών διαιρέσεων. Μέχρι ο Γεώργιος Παπανδρέου να συνενώσει τους «φυλάρχους» της και να φτάσει στο θρίαμβο του 1964.
Για να τη διαλύσει το Παλάτι και ο πατέρας του σημερινού Πρωθυπουργού, με την Αποστασία.
Αυτός που της έδωσε τα στέρεα χαρακτηριστικά στην Παράταξη, ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου. Όταν ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, ως κυβερνώσα δύναμη, με βάση τις γενιές του ΕΑΜ, του 1-1-4 και του Πολυτεχνείου.
Ο κυρίαρχος ρόλος του ΠΑΣΟΚ εκτός από τη καταλυτική παρουσία του Παπανδρέου, οφείλεται και στα ιδεολογικά και πολιτικά στοιχεία που το έκαναν ηγεμονική δύναμη στην παράταξη για δεκαετίες. Κατανικώντας τις συκοφαντίες και τον ανίερο πόλεμο της Δεξιάς.
Μέχρι που ο γιος του και όσοι ακολούθησαν στην ηγεσία, εγκατέλειψαν τις αρχές του ΠΑΣΟΚ και διολίσθησαν στις πολιτικές των αντιπάλων του. Για να το οδηγήσουν στην απαξία και σχεδόν στη διάλυση.
Ωστόσο, όταν χάθηκε το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ ως κεντρικός πολιτικός φορέας της Παράταξης, η βάση της που ακολουθούσε δεν εξαερώθηκε: μετακινήθηκε σε ότι πιο κοντινό υπήρχε στην πολιτική σκηνή. Έτσι όπως το εξέφραζε με τη δημόσιο παρουσία του και την πολιτική του ο Αλέξης Τσίπρας και επειδή το εξέφραζε. Το 36% ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι το αντίθετο.
Από το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο κεντρικός άξονας της Παράταξης. Το λένε οι κάλπες και οι αριθμοί. Αποτελεί ιστορικό τερατούργημα να εμφανίζει σήμερα ο Ανδρουλάκης – με την άκαπνη ομάδα του- και να αποκαλούν μόνο το σημερινό ΠΑΣΟΚ… «Δημοκρατική Παράταξη». Με αντίπαλο τον… ΣΥΡΙΖΑ.
Όσοι βρίσκονται σήμερα στη Χαρ. Τρικούπη, εκπροσωπούν ένα μικρό τμήμα της Παράταξης- και καθόλου την ιστορία της. Το μεγαλύτερο βρίσκεται στον ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθώντας τον Τσίπρα ως φυσικό εκφραστή της.
Η Δημοκρατική Παράταξη δεν είναι μόνο 8%. Ηταν πάντα πλειοψηφούσα συνάμα, άσχετα αν με τις διαιρέσεις της έμενε για μεγάλα διαστήματα εκτός κυβέρνησης. Το άθροισμα των δυνάμεών της ήταν ευρύτερο από το άθροισμα της Δεξιάς.
Πώς είναι δυνατόν να ισχυρίζονται ότι η επιρροή αυτής της Παράταξης είναι ίση με το ποσοστό που κατέγραψε το ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογές;
Χωρίς ηγεσία με κύρος, χωρίς διακριτή ιδεολογία και σαφή πολιτική και με επιθέσεις στις δυνάμεις με τις οποίες συμμαχούσε ιστορικά το ΠΑΣΟΚ στο μαζικό χώρο, και την αυτοδιοίκηση, στις εκλογές θα συρρικνωθεί και άλλο
Έχουν καταλάβει στο σημερινό ΠΑΣΟΚ γιατί από το 44% του 2009, πήγαν σε πέντε χρόνια στο 4,6%, με επικεφαλής μάλιστα τον Βενιζέλο που είναι μέγεθος απείρως μεγαλύτερο από τον Ανδρουλάκη.
Γιατί πρώτα ασπάσθηκε την πολιτική της Δεξιάς και μετά την ακολούθησε ως κόμμα. Δηλαδή όταν πρόδωσε τις πολιτικές αρχες του οι πολίτες το εγκατέλειψαν.
Η Φώφη Γεννηματά, με στήριξη από τη διαπλοκή, το πήγε στο 8%. Δεν είναι μεγάλο ποσοστό, αλλά κάτι πρόσθεσε. Πχ η ΔΗΜΑΡ του Θαν. Θεοχαρόπουλου, έστω και αν ελάχιστη εκλογική επιρροή. Πάντως, παρέδωσε περισσότερα από όσα περιέλαβε.
Ο ομάδα Ανδρουλάκη πήρε το ΠΑΣΟΚ χωρίς να καταθέσει πολιτικό σχέδιο, ιδεολογική ταυτότητα, συγκροτημένη πολιτική, και αναγνωρισμένο πολιτικό προσωπικό. Ήταν μια «σέχτα» που είχε στήσει ο Ανδρουλάκης, κάνοντας οργανωτική συσπείρωση πολυτέλειας, με τις πλάτες του Βενιζέλου και του Σημίτη.
Επικράτησε του Λοβέρδου που δεν είχε ιστορική σχέση με το ΠΑΣΟΚ, ήταν υπόδικος-και αλληθώριζε προς τον Μητσοτάκη-και του Γ. Παπανδρέου που είχε διασπάσει το Κίνημα, αφού υπέταξε στα τυφλά τη χώρα στο ΔΝΤ. Σιγά το δύσκολο
Κάπου 14 μήνες από τότε, προκύπτει ότι αυτή η ομάδα δεν μπορεί να φέρει τίποτε στο ΠΑΣΟΚ. Ούτε ιδέες, ούτε πρόσωπα. Αντίθετα, εκμεταλλεύεται τους όσους μένουν στο ΠΑΣΟΚ για τη ιστορία του για να μεγαλοπιάνεται- με προοπτική να το μετατρέψει σε μετεκλογικό δορυφόρο του Μητσοτάκη.
Ποιος είναι ο Ανδρουλάκης που «δεν δέχεται μαθήματα προοδευτικότητας»;
Πώς μετράει το μπόι του απέναντι στον πρώην Πρωθυπουργό που ηγείται ενός κόμματος με κουσούρια, αλλά είναι το κεντρικό κόμμα της Δημοκρατικής Παράταξης;
Τι έχει να αντιπαραθέσει σε έναν πολιτικό ηγέτη που ακολούθησαν τρεις φορές ο ένας στους τρεις πολίτες, και η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων της παράταξης;
Με ποια εύσημα ο Ανδρουλάκης επιτίθεται με ανοίκειο τρόπο σε έναν πολιτικό που αν μη τι άλλο σήκωσε το βάρος του αντιμνημονιακού αγώνα, διαπραγματεύθηκε με άνισους όρους και έβγαλε τη χώρα από τα Μνημόνια; Με τα επιχειρήματα του Μητσοτάκη;
Τι έχει να αντιπαραθέσει στον αρχηγό του κόμματος που σήμερα έχει την επιρροή και τη δυναμική να επικρατήσει του Μητσοτάκη – με βάση ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα -και να σχηματίσει με άλλες δυνάμεις προοδευτική κυβέρνηση;
Ότι το 2015 συνεργάσθηκε με τον Καμμένο; Αυτό είναι το ζητούμενο των εκλογών που έρχονται;
Και σ’ αυτό όσα λέει είναι αερολογίες. Ο Καμμένος είναι πρόσωπο που προκαλεί στη Δημοκρατική Παράταξη αισθήματα οργής. Για τον χαρακτήρα του, το παρελθόν του, τις συμπεριφορές του, το δημόσιο λόγο του.
Υπήρξε πρωτοπαλίκαρο του πατρός Μητσοτάκη κατά του Ανδρέα Παπανδρέου. Αλλά δεν υπήρξε μέλος ακροδεξιού κόμματος, όπως λένε ο Ανδρουλάκης κι ο Σπυρόπουλος. Μέλος της ΝΔ και υφυπουργός του Καραμανλή ήταν.
Αντίθετα, στελέχη του ακροδεξιού ΛΑΟΣ ήταν όσοι δεν αποκλείει να συμπλεύσει μαζί τους ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Ο Άδωνις και ο Πλεύρης με τους οποίους συναγελάζεται ο κοινοβουλευτικός του εκπρόσωπος. Άνθρωπος του έγκλειστου δικτάτορα και συνεργάτης νεοφασιστικών ομάδων στην Ευρώπη, ήταν ο Βορίδης.
Με αυτούς δίπλα στον Μητσοτάκη θα πάει ο Ανδρουλάκης; Και μιλάει μετά για τον Ανδρέα Παπανδρέου…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
