Γράφει ο Σχολαστικός
Είναι δικαίωμα της Φώφης Γεννηματά να μιλάει για τα προσωπικά της προβλήματα υγείας σε εύπεπτες τηλεοπτικές εκπομπές και περιοδικά ανάλογου περιεχομένου. Είναι δικαίωμά της να αναφέρεται στον πατέρα της ακόμη και αν δίνει την εντύπωση ότι “έχει κάνει το όνομά της επάγγελμα”, όπως της καταλόγισε κάποτε Γιάννης Ραγκούσης. Δεν είναι όμως δικαίωμα της να παραποιεί την ιστορία, ειδικά σε περιόδους και θέματα που ήταν απούσα.
Στην τελευταία λάιβ συνέντευξή της ρωτήθηκε για την αντίδραση του Γιώργου Γεννηματά στη σημερινή οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση στην Ελλάδα. Και απάντησε επί λέξει:
“Αντιμετώπισε μια παρόμοια κρίση το 1993 όταν ανέλαβε Υπουργός Οικονομίας. Το χρέος είχε πάλι εκτροχιαστεί τα ταμειακά διαθέσιμα ήταν πενιχρά. Μέσα σε 4 μήνες κατάφερε να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά, με δύσκολες αποφάσεις και μέτρα που συμφωνήθηκαν με τους κοινωνικούς εταίρους μέσα από εξαντλητικό κοινωνικό διάλογο, χωρίς αντιδράσεις και χωρίς να καίγεται η Αθήνα. Κατάφερε να βάλει τότε τα θεμέλια της πολιτικής που οδήγησε τη χώρα στην ΟΝΕ. Ακόμα και σήμερα λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν τις λεπτομέρειες εκείνης της περιόδου που αξίζει να μελετηθεί”.
Λίγη αυτοσυγκράτηση δεν βλάπτει. Αν κάποιος δεν γνωρίζει τις λεπτομέρειες εκείνης της περιόδου είναι η ίδια. Είναι λυπηρό να πρέπει να της υπενθυμίσει κάποιος ότι ο Γιώργος Γεννηματάς -λόγω της αρρώστιας του που κάλπαζε- είχε περιορισμένη συμμετοχή στα οικονομικά εκείνης της περιόδου. Τα χειρίζονταν ο Γιάννος Παπαντωνίου, ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ο Νίκος Κυριαζίδης και ο Κ. Σημίτης -ο καθένας με τις αρμοδιότητες που είχε και υπό την εποπτεία του Ανδρεία Παπανδρέου.
Ο ίδιος ο Γεννηματάς θα έφριττε αν άκουγε να λένε ότι ...”έβαλε τα θεμέλια της πολιτικής που οδήγησε στην ΟΝΕ”.
