Ο Παύλος Πολάκης ενδεχομένως είναι ένας καλοπροαίρετος άνθρωπος. Έντιμος πολιτικός και αγνός αριστερός. Αλλά ο τρόπος έκφρασης του Πολάκη είναι ένα μόνιμο πρόβλημα του δημοσίου βίου.
Θα έπρεπε να είναι και ένα μόνιμο πρόβλημα για την κυβέρνηση -και συνεπώς να μην είναι υπουργός. Άλλη δουλειά του ανέθεσε ο πρωθυπουργός, όχι να τσακώνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Είναι και πρόβλημα για την Αριστερά που θα όφειλε να παίρνει τις αποστάσεις της από τις παρεμβάσεις του.
Αν δεν ήταν υπουργός και χωρίς να εμφανίζεται ως κεντρικό στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος, θα ήταν συμπαθής. Ίσως και γραφικός, αλλά συμπαθής. Τώρα οι τοποθετήσεις του Πολάκη ανοίγουν θέματα, που εκθέτουν την κυβέρνηση και την Αριστερά. Όπως η ομιλία του στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ.
Είπε μεταξύ άλλων: “Θα κερδίσουμε τις εκλογές… αν βάλουμε και κανέναν φυλακή”- τουλάχιστον έτσι μεταδόθηκε.
Ίσως έχει διαβάσει στο ΑΠ μια φράση του Ανδρέα Παπανδρέου στα τέλη του βίου του: “Αν είχαν πάει δυο δεξιοί στη φυλακή το 1981, δεν θα τολμούσε κανένας δικός μας να βάλει χέρι στο δημόσιο χρήμα”. Είπε “αν είχαν πάει”. Όχι αν τους είχε βάλει ο ίδιος.
Δεν ξέρουμε ποιοι είναι σήμερα αυτοί που θα “βάλουν” στην φυλακή οποιονδήποτε. Πρέπει όμως να εξηγήσει κάποιος στον αψίκορο υπουργό ότι στις Δημοκρατίες για να μπει κάποιος στη φυλακή, πρέπει να διατυπωθούν εναντίον του συγκεκριμένες κατηγορίες για συγκεκριμένες πράξεις και να σταθούν στο Δικαστήριο. Αλλού και σε άλλες εποχές έβαζαν κάποιους στη φυλακή κατ’ εντολήν.
Σε ό,τι τον αφορά πάντως μέχρις στιγμής είναι όλο λάδι και από τηγανίτα τίποτε. Στον τομέα του δεν έχει παρουσιάσει επαρκή στοιχεία για να πάρουν κάποιοι το δρόμο της Δικαιοσύνης. Όλο καταγγέλλει, αλλά δεν προσκομίζει στους αρμοδίους τα τεκμήρια. Όταν μιλάει, λοιπόν, για φυλακή με αυτόν τον τρόπο μάλλον δίνει λαβή σε κάτι λεχρίτες του παλιού συστήματος να απειλούν με φυλακές όταν έλθουν στα πράγματα.
Το δεύτερο που θα ήταν καλό να του εξηγήσει κάποιος είναι ότι δεν είναι κατανοητό τι εννοεί ” να παίρνουμε πραγματική εξουσία”. Στον κοινοβουλευτισμό “πραγματική εξουσία” δεν παίρνει κανείς.
Για την ακρίβεια η άσκηση της εξουσίας έχει διακριτό καταμερισμό. Τα κόμματα παίρνουν την κυβέρνηση και τίποτε άλλο. Ασκούν την εκτελεστική εξουσία μέχρι να ξαναγίνουν εκλογές και να τη ξαναδιεκδικήσουν. Και εφόσον έχουν πλειοψηφία στη Βουλή μπορούν εμμέσως να επηρεάσουν και τη νομοθετική εξουσία.
Θα πει κανείς:“Μια κουβέντα είπε, δε χάλασε ο κόσμος”. Χάλασε. Γιατί με τέτοιες κουβέντες και τέτοιες συμπεριφορές η Αριστερά δεν μπορεί να ασκήσει ούτε τη εξουσία που ανήκει στην κυβέρνησή της. Για να πάρουμε ένα σύνθημα του υπουργείου του, οι συμπεριφορές τύπου Πολάκη “βλάπτουν σοβαρά την Αριστερά”.
