Tου Μάκη Ανδρονόπουλου
Η συμφωνία που επιτεύχθηκε στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου 2017 δεν αποκαθιστά την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, ούτε διασφαλίζει την έξοδο της ελληνικής κοινωνίας από την «βουλγαροποίηση», ούτε αποκαθιστά την εθνική κυριαρχία.Η απειλή Ισπανίας-Ιταλίας-Σλοβενίας πως θα μπλοκάρουν τη δόση των 8,5 δισ. ευρώ, αν δεν λάβουν διαβεβαιώσεις για την ασυλία τριών υπηκόων τους στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ έναντι των κατηγοριών ζημίωσης της Ελλάδας, έρχεται να καταδείξει την εθνική μας υποτέλεια για μία ακόμη φορά και να επιβεβαιώσει το πρόσφατο άρθρο του Politico με τίτλο Γιατί η Ελλάδα είναι η «de facto αποικία» της Γερμανίας.
Παρ΄ όλα αυτά, η συμφωνία είναι η καλύτερη δυνατή από μια κυβέρνηση συντηρητική που λειτουργεί μέσα στο «κουτί της συμβατικής πολιτικής» αφού, αφ΄ ενός δεν σπάει ευρωπαϊκά αυγά και αφ΄ ετέρου ανοίγει τον δρόμο προς την ευημερία των αριθμών και των ξένων επενδύσεων, για τις οποίες, ούτως ή άλλως, διψάμε και τις χρειαζόμαστε.
Κι εδώ μπαίνει ένας κρίσιμος εθνικός προβληματισμός που αφορά τον έλεγχο της οικονομίας από το ελληνικό κράτος και τους Έλληνες, μετά το τέλος του μνημονίου τον Αύγουστο του 2018. Το ερώτημα έχει πολλές διαστάσεις και αφανείς πτυχές, γι΄ αυτό και απαιτεί πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα, συνεχή εγρήγορση και πληθώρα ελληνικών εναλλακτικών προτάσεων για όλα τα ζητήματα: χρέος, εξωτερικό και εσωτερικό, δημοσιονομικό, ασφαλιστικό…
Ήδη, οι «αγορές» και οι τραπεζίτες άρχισαν τη σπέκουλα, αφού δήθεν «βλέπουν» να μπαίνουμε στο QE το φθινόπωρο!… Μακάρι βέβαια να συμβεί, αλλά ο Σόιμπλε δηλώνει με νόημα «να μην δημιουργήσουμε ψευδαισθήσεις». Το ελληνικό πάρτι πάντως θα γίνει. Η καλή διεθνής επενδυτική εταιρεία Japonica Partners, η οποία έχει επενδύσει με συνέπεια στην Ελλάδα, μας συγχαίρει και επισημαίνει ότι στο Eurogroupπετύχαμε ελάφρυνση 14 δισ. ευρώ. Συνεπώς, όλα είναι δρομολογημένα προς το καλύτερο και έτσι, επενδύσεις θα έρθουνε και πολλές και σημαντικές. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που πήρε μπροστά η επένδυση του Ελληνικού.
Το ζήτημα είναι εάν θα είναι επενδύσεις αποικιακού τύπου με εξωφρενική προστασία του ξένου κεφαλαίου, όπως στις δεκαετίες 1950-60, ή θα είναι επενδύσεις υψηλού ευρωπαϊκού status. Θα είναι εξαγορές υφιστάμενου ελληνικού ενεργητικού ή θα είναι νέες επενδύσεις; …Να δούμε και με τίνος κεφάλαια θα δημιουργηθεί η Αναπτυξιακή Τράπεζα…
Έχω υποστηρίξει πολλές φορές στο παρελθόν ότι υπό ειδικές συνθήκες ανοίγματος των ελληνικών αγορών και της
Για τη συμφωνία που πέτυχε η κυβέρνηση Τσίπρα, η μεν ΝΔ δεν δικαιούται να ομιλεί διότι αυτή χρεοκόπησε τη χώρα, το δε ΠΑΣΟΚ και λοιποί διότι έφερε το ΔΝΤ. Τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ θα τον κρίνουν οι πολίτες και η ιστορία. Το βασικό κριτήριο δεν θα είναι το οικονομικό, αλλά κατά πόσο θα εμβαθύνει τους δημοκρατικούς θεσμούς και θα τιμωρήσει αυτούς που κατέστρεψαν τη χώρα και τον πληθυσμό της.
δραστικής κατάργησης ηλίθιων προστατευτικών περιορισμών (ΣΣ: Χθες στις 16.30, σε ένα μίνι μάρκετ στην είσοδο ενός κεφαλοχωρίου στην Τήνο, που έφτιαχνε και καφέ, η ιδιοκτήτρια με πληροφόρησε ότι απαγορεύεται μετά τις 4 να φτιάξει φραπέ…), η ελληνική οικονομία μπορεί να πιάσει ασιατικούς ρυθμούς ανάπτυξης, όπως είχε συμβεί στη δεκαετία του 1960. Εδώ όμως θέλει προσοχή.
Πρώτον, γιατί μπορεί να άλλαξε στη συμφωνία η φράση «αν χρειαστεί» διευθέτηση του ελληνικού χρέους στη συμφωνία του eurogroup σε «στον βαθμό που θα χρειαστεί», αλλά σημαίνει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ο Σόιμπλε όχι μόνο αρνείται να κουρέψει, αλλά αρνείται και κάποια απελευθερωτική διευθέτηση του ελληνικού χρέους.
Δεύτερον, γιατί η «ελληνική ιδέα» σύνδεσης της αποπληρωμής του χρέους με ρήτρα ανάπτυξης που είναι λογική και η οποία τώρα έρχεται ως «γαλλικός μηχανισμός χρέους», θέλει μεγάλη προσοχή στο τεχνικό επίπεδο, γιατί μπορεί να φορέσεις μόνος σου τις αλυσίδες χωρίς να το καταλάβεις… Εννοείται ότι δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τον Μακρόν, οι Γάλλοι πάσχουν από βοναπαρτισμό, και φυσικά, ούτε για πλάκα το Βερολίνο, στο imperium του οποίου έχει γονατίσει η ελληνική ελίτ (χρυσή, μαύρη και ροζέ).
Πιστεύω πολύ στο πιο ξεδιάντροπο άνοιγμα της ελληνικής οικονομίας, υπό δύο όρους: 1) Να έχουμε βαρβάτες ρυθμιστικές αρχές, υψηλής τεχνογνωσίας και παρεμβατικότητας υπέρ του εθνικού συμφέροντος με την κοινωνική έννοια του όρου (όχι την κοτζαμπασική) και 2) το ελληνικό κράτος να μπορεί να ελέγχει με την αστυνομία τους χώρους των ξένων επενδύσεων, δηλαδή, οι ξένες επενδύσεις να μην γίνονται γκέτο και άβατες για την ελληνική Πολιτεία. Το υπογραμμίζω αυτό μετά λόγου γνώσεως.
Τέλος, για τη συμφωνία που πέτυχε η κυβέρνηση Τσίπρα, η μεν ΝΔ δεν δικαιούται να ομιλεί διότι αυτή χρεοκόπησε τη χώρα, το δε ΠΑΣΟΚ και λοιποί διότι έφερε το ΔΝΤ. Τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ θα τον κρίνουν οι πολίτες και η ιστορία. Το βασικό κριτήριο δεν θα είναι το οικονομικό, αλλά κατά πόσο θα εμβαθύνει τους δημοκρατικούς θεσμούς και θα τιμωρήσει αυτούς που κατέστρεψαν τη χώρα και τον πληθυσμό της. Εννοείται πως ούτε ο Γιάννος φτάνει… Πέρα από τους πολιτικούς υπάρχουν κι άλλοι.
