Του Νίκου Λακόπουλου
“Διευκολύνει την κυβέρνηση Σύριζα στην άθλια Συμφωνία των Πρεσπών με μια έδρα που δεν του ανήκει!!! Είναι Διορισμένος βουλευτής και Όχι εκλεγμένος με σταυρό! Γνώριζε πως συνεργαζόταν με μια πατριωτική προοδευτική συμμαχία, να παραδώσει άμεσα την έδρα στην Δημοκρατική Παράταξη”.
Η Εύα Καϊλή -που σκότωσαν τον αγέννητο πατέρα της οι κομμουνιστές- αφού έπραξε το πατριωτικό καθήκον πηγαίνοντας στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία “μας” ζητά από τον Θανάση Θεοχαρόπουλο την έδρα “μας” πίσω. “Το ΠΑΣΟΚ σε δέχτηκε’ του λέει. “Τιμήθηκες με τη θέση του διορισμένου βουλευτή Επικρατείας. Mοιάζει όμως να άγεσαι από τις συγκυρίες και να περιφέρεσαι σε έναν άτυπο πλειστηριασμό διεκδικώντας έναν ακόμα διορισμό”.
Η άποψη ότι οι βουλευτές Επικρατείας είναι διορισμένοι, άρα πρέπει να συμπεριφέρονται ως υπάλληλοι όχι του κόμματος, αλλά του αρχηγού -αλλιώς να παραδίδουν την έδρα είναι το μικρότερο κακό από την αντίληψη της Εύας Καϊλή πως ο βουλευτής δεν μπορεί να ψηφίζει κατά συνείδηση γιατί τότε μιλάμε για “εργαλειοποίηση της έδρας που σου δόθηκε καλή τη πίστη για ένα θέμα που βλάπτει το Εθνικό συμφέρον”.
Η έδρα δόθηκε στον Θεοχαρόπουλο -καλή τη πίστη- υπό την προϋπόθεση να μην βλάπτει το Εθνικό Συμφέρον, ούτε εναντίον του κόμματος- χορηγού- ακόμα κι αν αυτό αντιβαίνει στις απόψεις του. Η Εύα Καϊλή μας λέει δηλαδή πως δόθηκε στον Θεοχαρόπουλο μια έδρα -με… διορισμό- με όρους συναλλαγής ότι πλέον θα ψηφίζει ό,τι λέει όχι το κόμμα- εκχωρητής της έδρας, αλλά η αρχηγός του:
“Η στάση της κοινοβουλευτικής μας ομάδας για τις Πρέσπες έχει εκφραστεί από την πρόεδρο μας Φώφη Γεννηματά, δεν είναι ηθικό λοιπόν, να διευκολύνεις την κύρωση της Συμφωνίας παραμένοντας βουλευτής χωρίς να έχεις εκλεγεί με σταυρό από τους πολίτες. Ελπίζω να παραδώσεις άμεσα την έδρα πίσω στην Δημοκρατική Παράταξη”.
Ποιος αποφασίζει για την στάση του κόμματος- και το εθνικό συμφέρον. Η αρχηγός του κόμματος- που εν προκειμένω ήταν η μόνη που είχε αυτή την θέση, αφού στο Πολιτικό Συμβούλιο όλα τα άλλα μέλη του τάχθηκαν υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Πρόκειται για ένα “δίκαιο” και μια ηθική που ταιριάζει με ένα ιδιόμορφο οικογενειακό πολιτικό δίκαιο -με το οποίο εξελέγησαν η Φώφη Γεννηματά και η Εύα Καϊλή- που γνωρίζουν ότι τις έδρες κάποιος τις δίνει και άρα μπορεί να τις παίρνει πίσω. Ένα κόμμα-φαμίλια όπου ο αρχηγός αποφασίζει την γραμμή και οι άλλοι υποτάσσονται, αλλιώς δεν έχει… έδρα. Έναν εξευτελισμό της πολιτικής όπου δεν ενδιαφέρουν οι απόψεις του Θεοχαρόπουλου- μπορεί να τις έχει- αλλά το τι θα ψηφίσει.
