Η δημοσιογραφία στο απόσπασμα και η Δημοκρατία στο ράφι στην εποχή Μητσοτάκη

Του Γ. Λακόπουλου

Να συνοψίσουμε εν συντομία το σκάνδαλο Νοβάρτις- που μένει ανοικτό:

Στην εισαγγελία καταπολέμησης της Διαφθοράς έφτασαν επώνυμες καταγγελίες για εμπλοκή πολιτικών προσώπων στο σκάνδαλο Νοβάρτις και ερευνήθηκαν. Ουδείς έχει ακαταδίωκτο.  Αλλά όταν  έγινε γνωστή η υπόθεση  κηρύχθηκε πόλεμος εναντίον των εισαγγελέων

Οι υποθέσεις εφτά πολιτικών μπήκαν στο αρχείο, ο ένας διώκεται και για τους δυο αναμένεται το πόρισμα.

Μια κομπανία αρθρογράφων σε κάποια ΜΜΕ άρχισαν να διατυμπανίζει  εξ αρχής ότι το σκάνδαλο Νοβάρτις ήταν… “σκευωρία” του Τσίπρα εναντίον πολιτικών αντίπαλων του. Δηλαδή κάποιων που ήταν ήδη τελειωμένοι πολιτικά, ή ασήμαντοι και μόνο να τον βλάψουν δεν μπορούσαν.

Τόση δημοσιογραφική αφοσίωση στην αναζήτηση της αλήθειας.

Από την ίδια κομπανία αναφέρεται συχνά ότι στη “σκευωρία” εκτός από υπουργούς και… εισαγγελείς, μετείχε και ο “δημοσιογραφικός υπόκοσμος”, για τον οποίο προέβλεπαν ότι “θα καθίσει στο σκαμνί”. Άγνωστο πώς και γιατί.

Αλλ΄ά υπάρχουν άνθρωποι που δεν πέφτουν ποτέ έξω όταν πρόκειται για τις προθέσεις της σημερινής κυβέρνησης. Ήξεραν εκ των προτέρων ότι μια ανακρίτρια θα καλέσει δημοσιογράφους ως… κατηγορούμενους- με μόνο στοιχείο σε βάρος τους ότι ερεύνησαν το σκάνδαλο.

Με τον τρόπο που ερευνούν τα σκάνδαλα οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι σε όλον τον κόσμο.

Η συναφής Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής, απέρριψε το αίτημα του Κώστα Βαξεβάνη, να εξεταστεί ως μάρτυρας- προφανώς επειδή δεν ήξερε τίποτε, ώστε να τη διαφωτίσει. Αλλά  η ειδική ανακρίτρια του Ειδικού Δικαστηρίου για τον Παπαγγελόπουλο πιθανολογεί ότι ξέρει τα πάντα και τον καλεί να απολογηθεί  στη… διάπραξη περίεργων αδικημάτων.

Ότι μετείχε “σε κατάχρηση εξουσίας από κοινού δια της εκθέσεως σε δίωξη ή τιμωρία κάποιου αθώου κατά συρροή”- και συνέργησε σε “κατάχρηση εξουσίας από κοινού δια της μεταχειρίσεως παρανόμως εκβιαστικών μέσων για να πετύχουν οποιαδήποτε έγγραφη ή προφορική κατάθεση κατηγορουμένου ή μάρτυρα”.

Πώς τα έκανε αυτά; Δια της δημοσιογραφικής εργασίας του. Αψευδής μάρτυρας ότι… δημοσίευε τα ευρήματά του.  Αλλά οι “αθώοι” που “εξέθεσε σε δίωξη”, ούτε κατονομάζονται, ούτε τον μήνυσαν.

Είχε προηγηθεί η κλήση σε απολογία, από την ίδια ανακρίτρια, της δημοσιογράφου Γιάννας Παπαδάκου, για την ερευνητική  δουλειά της στην ίδια υπόθεση – αλλά και  προγενέστερες, που αφορούσαν μαύρο χρήμα.

 Για τον ίδιο λόγο κατηγορείται και ο δημοσιογράφος Αλέξανδρος Τράκας.

Με εξαίρεση τα καθεστώτα Όρμπαν, Πούτιν, Ερντογάν, σε καμία χώρα της Ευρώπης δεν νοείται ως ποινικό αδίκημα η δημοσιογραφική εργασία.  Ούτε θα μπορούσε.  Οι πληροφορίες κρίνονται και επιβεβαιώνονται η διαψεύδονται. Δεν διώκονται.

Η Πανελλήνια Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών και η ΕΣΗΕΑ κατήγγειλαν τις διώξεις κατά δημοσιογράφων, οι οποίοι “υπηρετούν με συνέπεια την ερευνητική δημοσιογραφία”.

Το Διεθνές Παρατηρητήριο Ελευθερίας Τύπου ενημέρωσε τη διεθνή δημοσιογραφική κοινότητα ότι «Ο Βαξεβάνης αντιμετωπίζει απειλές λόγω ερευνητικής δημοσιογραφίας».

Μεγάλα ΜΜΕ της Ευρώπης στιγματίζουν την ήδη στιγματισμένη σ’ αυτό το θέμα κυβέρνηση Μητσοτάκη: όσοι αποκαλύπτουν τη σκοτεινή πλευρά του ελληνικού πολιτικού συστήματος και τη δράση επιχειρηματιών σε βάρος του Δημοσίου Συμφέροντος, διώκονται.

Με τα κριτήρια κλήσης από τη συγκεκριμένη ανακρίτρια,  οποιοδήποτε δημοσιογράφος ερεύνησε το σκάνδαλο, ή πήρε θέση αντίθετη με την κυβέρνηση μπορεί να βρεθεί τυλιγμένος σε μια κόλλα χαρτί.

Μετά τις επιθέσεις στην εισαγγελέα Διαφθοράς που διενεργούσε  νόμιμη έρευνα  όπως είχε υποχρέωση,  βρίσκονται κατηγορούμενοι όσοι υπογράφουν ρεπορτάζ αναζήτησης της αλήθειας για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος και χρήματος.

Με ποιο σκεπτικό απλά δημοσιεύματα μπορούν να θεωρηθούν “προσπάθεια ενοχοποίησης”;

Αν ήταν ανακριβή, ή συκοφαντικά, οι θιγόμενοι θα μπορούσαν να καταφύγουν στη Δικαιοσύνη. Πώς προκύπτει η  δίωξη για δημοσιογραφική  έρευνα-  σε υπόθεση που έχει ήδη έναν κατηγορούμενο πολιτικό και δυο ακόμη υπό έρευνα;

Πώς δικαιολογείται να διώκεται το περιεχόμενο της δημοσιογραφικής δουλειάς του στο σκάνδαλο Νοβάρτις, αλλά η πραγματική ποινική δίωξη για έναν από τους ερευνηθέντες, να είναι κολλημένη πάνω από δυο  χρόνια στο Δικαστικό Συμβούλιο; Ενώ για τους άλλους δυο η  εντολή που δόθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο για δίμηνη ολοκλήρωση να έχει ήδη ξεχαστεί.   Ποιος πρέπει να απολογηθεί τελικά;

Από ποτέ η ενημέρωση -καλή ή κακή αποφαίνονται οι πολίτες και  οι νόμοι- μπορεί να θωρηθεί… ποινική δραστηριότητα;

 Σε ποια χώρα ο δημοσιογράφος που παίρνει συνεντεύξεις από κρίσιμους μάρτυρες μια υπόθεσης, μπορεί να βρεθεί κατηγορούμενος;


Ακόμη και αν μια ανακρίτρια έδειξε υπερβάλλοντα ζήλο, πώς νοείται να μην αντιδρά ο Άρειος Πάγος στην προσφυγή των συνηγόρων της  Γιάννας Παπαδάκου Δημήτρη Τσοβόλα και Λυδίας Τσοβόλα να ακυρωθεί η κλήση σε απολογία;

Ποιον θα πείσει ο Μητσοτάκης ότι η δίωξη κατά Βαξεβάνη είναι άσχετη με την αλυσίδα των ενεργειών του ιδίου και της κυβέρνησής του εναντίον του, επειδή δεν αρέσουν τα ρεπορτάζ του, αλλά δεν προσφεύγει ο ίδιος στη Δικαιοσύνη αν τον θίγουν;

Η δίωξη κατά των δημοσιογράφων γιατί αντιλαμβάνονται τη δουλειά τους ως καθήκον πέρα από την αντιγραφή  non papers συνιστά θεσμική εκτροπή και τελικά είναι πρόβλημα  Δημοκρατίας.

Αποσκοπεί στην  τρομοκράτηση της ερευνητικής  δημοσιογραφίας. Όσοι πρέπει να απολογούνται κινητοποιούν μηχανισμούς τη Δικαιοσύνης για να διώξουν όσους τους ελέγχουν, γιατί δεν ελέγχονται οι ίδιοι.  Παρακμή…