Του Νίκου Λακόπουλου
Oι πανηγυρισμοί για την απόφαση του δικαστηρίου στη δίκη της Χρυσής Αυγής -που την έκρινε εγκληματική οργάνωση- χάνονται μέσα στην υποψία πως τελικά οι ποινές θα είναι χαμηλές ώστε αν πάνε στην φυλακή οι “διευθυντές” της θα είναι για πολύ λίγο.
Η ποινή για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση είναι -5-10 χρόνια κάθειρξη (με ελαφρυντικό 1-5) και για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης είναι: 5-15 χρόνια κάθειρξη (με ελαφρυντικό): 2-8.
Πρακτικά αυτό σημαίνει -με την αναγνώριση ελαφρυντικών- ότι η πλειοψηφία τους θα γλυτώσουν τη φυλακή και θα αφεθούν ελεύθεροι με ή χωρίς όρους.
Σύμφωνα με το νέο Ποινικό Κώδικα το δικαστήριο δεν μπορεί να επιβάλει στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων στους καταδικασθέντες, καθώς καταργήθηκε ως παρεπόμενη ποινή, πράγμα που σημαίνει ότι η πολιτική μάχη με τον ρατσισμό και τον ναζισμό – αν και η Χρυσή Αυγή βρίσκεται πια εκτός Βουλής- δεν τελείωσε ακόμη.
Προφανώς δεν έγιναν 400.000 ψηφοφόροι ναζιστές όταν η Χρυσή Αυγή πήρε ξαφνικά 7%, ούτε όμως εξαφανίστηκαν όταν έπαψαν -οι μισοί- να την ψηφίζουν. Πολλοί αν δεν μετακινήθηκαν κυρίως στο κόμμα του Βελόπουλου -που καταδικάζει τον ναζισμό, όπως λέει, αλλά όχι και τον ρατσισμό- απλώς δεν ψηφίζουν.
Ο “λαϊκός επαναστατικός σύνδεσμος”
Η άνοδος της Χρυσής Αυγής σε ένα περιβάλλον πολιτικής κρίσης των “συστημικών” κομμάτων συμβάδισε με την παρουσία μικρότερων ομάδων -όπως ακριβώς και η άνοδος του Χίτλερ στην Γερμανία- που δεν κατάφεραν ως τώρα να αποχτήσουν την οργάνωση του “λαϊκού επαναστατικού συνδέσμου” -που μπαίνοντας στη Βουλή όχι μόνο αποκήρυξε τον ναζιστικό παρελθόν της ηγεσίας της, αλλά έκανε αγωγές σε όσους την κατηγορούσαν ή χαρακτήριζε “ναζιστή” τον Μάκη Βορίδη.
Το κόμμα -που τώρα πια αποδεικνύεται εγκληματική οργάνωση – είχε αρχίσει να ενδιαφέρεται ακόμα και για τα δημοτικά σχολεία με ιδεολογικά σεμινάρια σε παιδιά την ίδια ώρα που σε μυστικά στρατόπεδα οι πιο μυημένοι άρχιζαν να εκπαιδεύονται σε όπλα.
“Ο δημοκρατικός τρόπος διακυβερνήσεως, ο βασιζόμενος στην τυχάρπαστη πλειοψηφία των πολλών, δεν είχε θέση στο κίνημά μας. Πλάι στα σκωληκόβρωτα ερείπια των δημοκρατικών κρατών βλέπαμε να φαντάζουν επιβλητικά τα οικοδομήματα των εθνών που είχαν την τύχη να οδηγούνται από μια ηγετική φυσιογνωμία. Η Γερμανία του Χίτλερ είναι, φυσικά, το λαμπρότερο απ’ αυτά αλλά όχι και το μοναδικό».
Η Χρυσή Αυγή που πιστεύει στην «Αρχή του Αρχηγού» είχε στόχο με την «αυστηρή ιεραρχική δομή και οργάνωση διέπει λοιπόν απαρέγκλιτα την εθνικοσοσιαλιστική μας κοινότητα, τη Χρυσή Αυγή” να καθορίσει αύριο το περίγραμμα της Νέας Ευρωπαϊκής εθνικοσοσιαλιστικής Πολιτείας» όπως αναφέρει το καταστατικό της.
Ο Χίτλερ ήταν ευλογία. Οι Μαύροι να απελαθούν. Οι κομμουνιστές να εκτελεστούν. Και οι Εβραίοι να ευνουχιστούν. Τα νέα Τάγματα Εφόδου, τα Τμήματα Άμεσης Επέμβασης, εμφανίζονται δημόσια σε διαδηλώσεις-παρελάσεις που μοιάζουν με στρατιωτικές αναφορές. Ο Ηλίας Κασιδιάρης και άλλοι «λοχαγοί» και «ταγματάρχες» δίνουν στους Χρυσαυγίτες που είναι σε παράταξη παραγγέλματα, όπως «ένα-δύο», «λόχος, προσοχή».
Η οργάνωση είναι στρατιωτική με Φαλαγγίτες, Λοχίτες, Πυρηνάρχες, Ομαδάρχες και Φαλαγγάρχες και πάνω από την ιεραρχία είναι ο Ανώτατος Ηγέτης που δεν είναι ακριβώς θεός, αλλά… «η ενανθρωπισμένη υπόσταση αυτών των ακαταλύτων αξιών του πολιτισμού μας».
Η οργάνωση έχει Τμήματα «Φυλετικών Ερευνών», «Εκπαιδεύσεως Μελών» και «Οργανώσεως Πυρήνων Αμύνης». Σύμφωνα με τον «Κώδικα Τιμής» του συνδέσμου, τα μέλη του κατά την είσοδο και έξοδο από τα γραφεία χαιρετάνε υποχρεωτικά με… σφρίγος και ζωηρότητα «όπως αρμόζει στην Εθνικοσοσιαλιστική Τάξη».
Ο χαιρετισμός δεν επιτρέπεται να είναι νωθρός και χαλαρός. Η αμφίεση πρέπει να είναι «λιτή, ευπρεπής, σοβαρή και πειθαρχημένη κατά τα εθνικοσοσιαλιστικά πρότυπα». Πρέπει να φανερώνει «αγωνιστικό ήθος. Χακί ή φαιό πουκάμισο, μαύρο ή χακί παντελόνι, μαύρο ή χακί χιτώνιο, αρβύλες ή μπότες, γραβάτα και μικρό εθνικοσοσιαλιστικό σύμβολο ελευθέρας επιλογής».
Φυσικά, απαγορεύεται η ελευθεριάζουσα και αναρχούμενη εμφάνιση: απεριποίητα και μακριά μαλλιά και μούσια, ακατάστατη και έξαλλη αμφίεση, κάπνισμα. Μια τέτοια αμφίεση «αποτελεί δείγμα του ανεύθυνου και ασύδοτου τρόπου ζωής, που δεσπόζει σήμερα στην κοινωνία μας και τον οποίο το εθνικοσοσιαλιστικό ήθος πολεμά αμείλικτα».
Όταν ο Αρχηγός αποδεικνύεται ένα δειλό ανθρωπάκι
Η ανεπάρκεια του Αρχηγού ως …”ενανθρωπισμένης ύπαρξης” στα πρότυπα του Χίτλερ φάνηκε πολύ γρήγορα όταν πολλοί βουλευτές του “επαναστατικού συνδέσμου” αξιοποίησαν τα προνόμια τους αντί να το καταστρέψουν.
Η Χρυσή Αυγή έγινε κομμάτια όταν οι ιδεολόγοι της ανακάλυψαν οικονομικές ατασθαλίες του αρχηγού που τελικά αντί για την “εθνικοσοσιαλιστική πολιτεία” μετά την σύλληψή του επιχειρούσε να σώσει το τομάρι του -παρατώντας παλιούς συντρόφους του.
Ωστόσο αν και τελείωσε -όπως φαίνεται η Χρυσή Αυγή- περίπου πέντε χιλιάδες μέλη της περιφέρονται αναζητώντας στον Λαγό ή τον Κασιδιάρη τον νέο ηγέτη σε ένα ορφανό κίνημα με κρυμμένα όπλα και οικονομικές πηγές που δεν οδηγήθηκαν ποτέ στην Δικαιοσύνη.
Η έπαρση του πολιτικού κόσμου -με πρώτο τον Αντώνη Σαμαρά- για την συντριβή της Χρυσής Αυγής αποδεικνύει πως κανένα κόμμα δεν κατάλαβε πως εμφανίστηκε και πως γιγαντώθηκε μια μικρή σέχτα με παγανιστικές ανησυχίες και λατρεία στον Χίτλερ και τον …Εωσφόρο.
Πολύ περισσότερο δεν αντιλήφθηκε πως και γιατί σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ εμφανίζονται δεκαετίες μετά τον Χίτλερ οργανώσεις που πολλές φορές κάνουν κριτική στον χιτλερισμό από τα …δεξιά και βρίσκουν απήχηση σε στρώματα σαν κι αυτά που έκαναν πρόεδρο τον Τραμπ, βρίσκουν μεγάλο ηγέτη τον Πούτιν ή σταματάνε στην Ελλάδα το λεωφορείο με μικρά προσφυγόπουλα -αφήνοντάς τα νηστικά.
Που σημαίνει ότι η Χρυσή Αυγή ηττήθηκε, αλλά ο ρατσισμός και ο προ-ναζισμός όχι. Άλλωστε στη φυλακή ο Χίτλερ βρήκε εθνικό ακροατήριο και μπόρεσε να οργανώσει την πορεία του προς την εξουσία ανάμεσα σε κόμματα που είτε είχαν παρακμάσει, είτε πίστευαν πως θα τον νικούσαν ή τον “δάμαζαν” -όπως έκανε ο Σαμαράς “προσλαμβάνοντας” την Ακροδεξιά στο κόμμα του.
Το ερώτημα είναι πια αν ο νέος “φύρερ” της Ακροδεξιάς θα προκύψει από το πολιτικό σύστημα ή θα εμφανισθεί απέξω -κάνοντας κριτική στον ανεπαρκή Νίκο Μιχαλολιάκο.
