Toυ Γ. Λακόπουλου
Κανείς πολιτικός δεν θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αυτό που τον βρήκε υπερβαίνει τις δυνάμεις του, τις δυνάμεις της – πολύ κακής έτσι κι αλλιώς- κυβέρνησής του, τις δυνάμεις της – απροετοίμαστης έτσι κι αλλιώς- Ελλάδας.
Άργησε ενδεχομένως να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα- και δεν είναι ο μόνος. «Το υποτιμήσαμε στην αρχή» είπε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.
Όταν πήρε μπροστά, κατέφυγε σε μέτρα. Απολύτως σωστά. Τόσο που η καθυστέρηση στο κλείσιμο των εκκλησιών και το κλείσιμο των δρόμων από τις πόλεις προς την επαρχία, θα έχει συνέπειες.
Αλλά δεν μπορεί να μην του αναγνωρίσει κανείς του ότι βρέθηκε ξαφνικά στη μέση της συμφοράς, επικεφαλής μιας κυβέρνησης που έχει μονταριστεί για άλλα πράγματα. Ή και για άλλα κόλπα.
Με δυο από τους υπουργούς που βρίσκονται στο μέτωπο της πανδημίας εντελώς ακατάλληλους.
Η αποτίμηση των χειρισμών μετά την κρίση θα του αποδώσει τα εύσημα εκεί που πρέπει και θα του καταλογίσει ό,τι παρέλειψε.
Δεν είναι του παρόντος αυτά. Είναι όμως κάτι άλλο, που έχει περισσότερο ηθική διάσταση, παρά πρακτική.
Αφορά τον προσωπικό επικοινωνιακό μηχανισμό που τον συνοδεύει και γιγαντώθηκε από όταν έγινε αρχηγός της ΝΔ και Πρωθυπουργός.
Παρά την κρίση, αυτός ο μηχανισμός είναι ενεργός. Παρεμβαίνει και στον ίδιο και στα ΜΜΕ. Επιχειρεί να ενισχύσει το ίματζ του.
Αλλά ένας ηγέτης σε περιόδους κρίσης δεν χρειάζεται ψιμυθιώσεις, σκηνοθεσία και πολιτικό μάρκετινγκ.
Χρειάζεται μόνο τους ειδικούς.
Θα του αναγνωριστεί ως πράξη σωφροσύνης και γενναιότητας, αν αδρανοποιήσει αυτόν τον μηχανισμό.
Αν απομακρύνει- όσο κρατάει η κρίση -όσους του εισηγούνται ένα συγκεκριμένο τρόπο δημόσιας λειτουργίας και οργανώνουν ένα συγκεκριμένο είδος προπαγάνδας υπέρ του.
Να αποσυνδεθεί αυτή την περίοδο από όσους επιμένουν να βγαίνει συνέχεια στην τηλεόραση με «διαγγέλματα» . Ακόμη και αν δεν έχει κάτι να πει. Ή ό,τι λέει θα μπορούσαν να το λένε καλύτερα οι υπουργοί του -στους οποίους έτσι αλλιώς παραπέμπει.
Να απομακρύνει όσους πουλάνε φύκια: ότι με τις υποδείξεις τους θα ενισχυθεί το «ηγετικό» προφίλ του και θα αναδειχθεί σε «ήρωα της κρίσης».
Οφείλει να απομονώσει όσους συνδέουν την κρίση – αθλίως με πολιτικές εξελίξεις μετά την κρίση, διατεινόμενοι: «Θα κάνουμε εκλογές και θα τις πάρουμε με απλή αναλογική».
Πρωτίστως να διαολοστείλει μια συγκεκριμένη ομάδα στο λεγόμενο «σύστημα Μητσοτάκη» που συντονίζεται με ένα δίκτυο ΜΜΕ, αρθρογράφων και λοιπών ψιθυριστών στη διάδοση του γελοίου συνθήματος: «Ευτυχώς που κυβερνάει ο Μητσοτάκης, φαντάζεστε να ήταν ο Τσίπρας;»
Παρένθεση για ανιστόρητους: Σε περιόδους κρίσεων ο λαός συσπειρώνεται στην υφιστάμενη ηγεσία. Αν κυβερνούσε ο Τσίπρας, στον Τσίπρα. Όταν κυβερνούσε Μεταξάς, στον Μεταξά. Αλλά ο Τσόρτσιλ κέρδισε έναν πόλεμο και έχασε τις εκλογές -για να μην θυμηθούμε τον ημέτερο Βενιζέλο. Κλείνει η παρένθεση.
Είναι ζήτημα τιμής- αλλά και απόδοσης-για έναν πρωθυπουργό να δίνει μια κρίσιμη μάχη χωρίς γελωτοποιούς του βασιλέως δίπλα του.
Να μην χρησιμοποιεί την υπεροπλία που έχει στα ΜΜΕ ,να θεωρεί τον βασικό πολιτικό αντίπαλό του ενεργό παράγοντα στην αντιμετώπιση της κρίσης- με τις απόψεις του- και να μην επιτρέπει χτυπήματα κάτω από τη μέση.
Δεν τα χρειάζεται αυτά. Είναι θέμα fair play.
