Του Γ. Λακόπουλου
Το ερώτημα τίθεται από παντού: τι δεν πάει καλά στην εξωτερική πολιτική της χώρας τελευταία; Από παντού έρχεται και η απάντηση: το είδος της εξωτερικής πολιτικής που -δεν- ασκεί η κυβέρνηση.
Νέα ερώτηση: τι κακό έχει αυτό; Νέα απάντηση: την εμφανή διάθεση του Πρωθυπουργού να υποκαθιστά σε όλα τον Νίκο Δένδια. Ουσιαστικά να κάνει ο ίδιος τον υπουργό Εξωτερικών.
Οι λόγοι είναι κοινό μυστικό. Αφορούν την επικοινωνιακή διαχείριση του προφίλ του- και τον οδηγούν συχνά να αναφέρεται σε πρώτο πρόσωπο στις επαφές με ξένους ηγέτες. Π.χ. “Θα του πω: “Μπόρις, δάνεισε μου τα Γλυπτά, να σου δανείσω …..
Όσοι γνωρίζουν την αργκό των διεθνών επαφών το χαρακτηρίζουν μικρομεγαλισμό. Έτσι μιλούν κάποια ιερά τέρατα της διεθνούς σκηνής
Εν πάση περιπτώσει το θέμα είναι αν ο Πρωθυπουργός θέλει να είναι ταυτόχρονα και υπουργός Εξωτερικών. Και αν θέλει γιατί δεν κράτησε για τον εαυτό του το γραφείο στο νεοκλασικό της Βασ. Σοφίας, όπως έχει κάθε δικαίωμα.
Αυτό που κάνει είναι χειρότερο από λάθος. Ιδίως αν λάβουμε υπόψη ότι στην πράξη υποβολέας του στα εσωτερικά θέματα είναι η διπλωματική του σύμβουλος, που “καπελώνει” διαρκώς τον πραγματικό υπουργό Εξωτερικών.
Πώς θα αξιολογήσει ο Πρωθυπουργός τον Νίκο Δένδια επί της εξωτερικής πολιτικής όταν την ασκεί ο ίδιος;
Ως αρχηγός του κόμματός του ο Κυριάκος Μητσοτάκης δικαιούται να είναι πολυπράγμων. Ως φορέας της λαϊκής εντολής έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε όλα . Λύνει και δένει. Αυτός στο τέλος θα απολογηθεί στους ψηφοφόρους για όλα.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στην κυβέρνησή του αυτός πρέπει να τα κάνει όλα.
Κάποιος να του εξηγήσει ότι ως Πρωθυπουργός, συντονίζει την κυβέρνησή του, παίρνει τις κρίσιμες αποφάσεις, καθοδηγεί τους υπουργούς του.
Για να μείνουμε στο συγκεκριμένο θέμα , χαράσσει την εξωτερική πολιτική, αλλά δεν ασκεί εξωτερική πολιτική. Όπως δεν ασκεί προσωπικά ο ίδιος την κυβερνητική πολιτική στην οικονομία, τον πολιτισμό , την δημόσια τάξη, στο ποδόσφαιρο…
Οι υπουργοί “δεν είναι υπάλληλοι”, που έλεγε και ο Κ. Σημίτης. Έχουν πολιτική υπόσταση και προσωπική αυτονομία στα πλαίσια της κυβερνητικής πολιτικής και των οδηγιών του Πρωθυπουργού.
Φυσικά δεν τελούν υπό την κηδεμονία ουδενός που εμφανίζεται να ενεργεί εξ ονόματός του Πρωθυπουργού. Το έχουν ξεκαθαρίσει αυτό στο παρελθόν όλοι οι προκάτοχοι του.
Το λέει και το Σύνταγμα στο άρθρο 81: “Την Κυβέρνηση αποτελεί το Υπουργικό Συμβούλιο που απαρτίζεται από τον Πρωθυπουργό και τους Υπουργούς”. Δεν λέει ότι την αποτελούν ο Πρωθυπουργός και καμία 200σαριά μετακλητοί υπάλληλοι στο Μέγαρο Μαξίμου..
Και παρακάτω: “O Πρωθυπουργός εξασφαλίζει την ενότητα της Κυβέρνησης και κατευθύνει τις ενέργειές της …για την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής”. Δεν λέει ότι κάνει ο ίδιος τον υπουργό σε υπουργεία κατά βούληση.
Αν λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να ασκεί παράλληλα και καθήκοντα υπουργού, σε οποιοδήποτε υπουργείο, γούστο του και καπέλο του. Αλλά πρέπει να αυτοδιοριστεί υπουργός και να δώσει συγκεκριμένο όρκο για αυτό.
Δεν είναι όπως να μπορεί να μπει στο κόκπιτ του αεροπλάνου και πει στον πιλότο: άσε με, να το οδηγήσω λίγο.
Να κάνει ο ίδιος τον υπουργό και να πληρώνουν τα σπασμένα οι άλλοι, δεν είναι συμβατό με το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος -ούτε με την ουσία του κοινοβουλευτισμού.
