Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Από όσα είπε ο Στεφ. Κασσελάκης στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ – όπου έχει καταργήσει το «συντρόφισσες και σύντροφοι» ως προσφώνηση -το πιο σωστό ήταν φράση «είναι μια βαριά μέρα σήμερα». Ήταν πράγματι.
Όχι για την αναφορά του στον θάνατο του Βασίλη Βασιλικού. Αλλά γιατί ο ίδιος είπε: «Ήταν ο σύντροφός μας…». Ήταν ο Βασιλικός «σύντροφος» του Κασσελάκη; Τον πιο ακατάλληλο άνθρωπο βρήκαν στον ΣΥΡΙΖΑ να μιλήσει για τον συγγραφέα του «Ζ».
Κατά τα λοιπά για τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια μέρα κατώτερη του ρόλου τους και της πολιτικής τους υπόστασης –του Αλέξη Τσίπρα συμπεριλαμβανομένου, που του προσέφερε στήριξη με την παρουσία του. Παραβιάζοντας τiς αποστάσεις που θα τηρούσε ως «εγγυητής» του «όλου ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ».
Ο δημιουργός του κυβερνώντος άξονα Αριστεράς-Κεντροαριστεράς να ακούει, μαζί με βουλευτές που ανέδειξε ο ίδιος, τον Κασσελάκη να εκφέρει κακόηχα: «Χάσαμε το 68% της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας ,της κοινοβουλευτικής μας δύναμης μέσα σε 9 χρόνια».
Χωρίς αιδώ κάρφωνε -για την ακρίβεια: αυτός που έγραψε το κείμενο, το έκανε- τον Τσίπρα ενώπιόν του. Για να καλύψει ότι με το που έγινε ο ίδιος αρχηγός η ΚΟ που του άφησε ο Τσίπρας έχασε το ένα τρίτο των μελών της.
Ο πρώην Πρωθυπουργός πρέπει να έχει γερά νεύρα – ή άλλους λόγους– για να ακούει: «Η πραγματικότητα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτή την αίθουσα, κάποτε είχε 149 βουλευτές, μετά είχε 145, μετά 86, μετά 71 και τέλος, 47».
Με την συμπλήρωση: «Μην ανησυχείτε που είμαστε πλέον 36 βουλευτές, η ηθική μας κοινοβουλευτική παρουσία, είναι και θα είναι 47 βουλευτές. Διότι αυτό επέλεξε ο ελληνικός λαός». Και τον χειροκροτούσαν κιόλας. Τόση αφασία;
Να ακούνε ανοησίες του τύπου: “Ο Έλληνας συμπολίτης μας θέλει ένα ανοιχτό, αποδοτικό, κοινωνικό κόμμα, που δεν θα είναι δέσμιο σε κανένα μηχανισμό» για να «να γλιτώσει τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του». Από τι κινδυνεύει η … ζωή του;
Χώρια το καλαμπούρι: «Αυτό το κόμμα είμαστε μόνο εμείς, σήμερα και για πάντα”. Πώς μπορεί να λέει ότι «η Νέα Δημοκρατία αρχίζει να λαμβάνει την απάντησή της από την κοινωνία»… υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ!; Δηλαδή του εαυτού του!
Πώς μπορούσαν να τον ακούν;
Πώς μπορούσαν σοβαροί άνθρωποι να τον ακούν να λέει ότι «οι Έλληνες αρχίζουν να κατανοούν ότι εμείς, ο ΣΥΡΙΖΑ, είμαστε η Αριστερά της ευθύνης, η πατριωτική Αριστερά, η σύγχρονη Αριστερά, η κυβερνητική Αριστερά». Από πού του βγαίνει ότι «ο λαός περιμένει να ακούσει την εναλλακτική μας πρόταση»;
Οι κοινοτυπίες που αράδιασε -περισσότερο για να αποδυναμώσει την εμφάνιση του Φάμελλου και των βουλευτών στη συζήτησή του προϋπολογισμού – και να φανεί ότι τον… επαναλαμβάνουν- δεν έχουν αξία.
Περισσότερο ενδιαφέρον έχουν ο -άσχετος- τρόπος που αντιλαμβάνεται την επικαιρότητα και το αφ’ υψηλού- και «μπλαζέ-ύφος με το οποίο αντιμετωπίζει πολιτικούς που γεννήθηκαν στην Αριστερά και έστησαν αυτό το κόμμα.
Τι είναι αυτά τα περίεργα που πετάει – ιδιαίτερα μετά την προσέγγιση με τον Κοτζιά, για την «πατριωτική Αριστερά» – σαν μην ήταν πατριωτική η Αριστερά και ήλθε ο ίδιος να την κάνει.
Τι δεν καταλαβαίνει και συνεχίζει να υπερασπίζεται το Μητσοτάκη για το φιάσκο με τον Σούνακ και ακολουθεί τη στρατηγική του για τα Μάρμαρα, ενώ κατά τα λοιπά την επικρίνει;
Τι αστειότητες είναι αυτές με την πρόταση για σύσταση « διμερούς διακυβερνητικής επιτροπής Ελλάδας – Ηνωμένου Βασιλείου με τη συμμετοχή της UNESCO για το ζήτημα»;
Πώς μπορεί τη μια στιγμή να λέει «ο πρόεδρός μας ο Αλέξης Τσίπρας» και την επόμενη να τον αδειάζει τονίζοντας ότι -πλέον- «ο ΣΥΡΙΖΑ καταλαβαίνει κι από επιχειρήσεις» και ότι «έχουμε αποδείξει ως κυβέρνηση»; Όταν «αποδείκνυε ως κυβέρνηση» ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτός λιβάνιζε τον Μητσοτάκη.
Πώς μπορεί να περιμένει ότι στα ελληνοτουρκικά μπορεί να υπάρχει πρωθυπουργός που θα ενημερώσει κάποιον που δεν είναι βουλευτής και έχει μόλις έξι μήνες στην πολιτική;
Το θέαμα Κασσελάκη
Μιλώντας στις «αγαπητές βουλευτίνες και αγαπητούς βουλευτές» του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε κανένα πρόβλημα να αλλοιώνει την ιστορία του κόμματος λέγοντας «να θυμηθούμε και τις εποχές εκείνες που ο Συνασπισμός ακροβατούσε μεταξύ εισόδου και εξόδου από τη Βουλή».
Με πονηρία ανέφερε την εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα στον ΣΥΡΙΖΑ ως …παράδειγμα για την δική του που παρουσία που είναι μία νέα αφετηρία για να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ: «Είμαστε λίγοι σχετικά σε σχέση με το παρελθόν, αλλά είμαστε εμείς εδώ που πρέπει να σηκώσουμε το βάρος της ευθύνης πολλών».
Πώς τον χειροκροτούσαν όταν έλεγε σε μπαρουτοκαπνισμένα στελέχη και βουλευτές ότι «έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους»; Ή ότι «έχουμε πέσει πολλές φορές, αλλά να θυμάστε, έχουμε σηκωθεί περισσότερες»;. Πότε έπεσε και πότε σηκώθηκε ο ίδιος;
Το μόνο ενδιαφέρον που είπε ήταν η αγγλική -και πάντως άσχετη με την πολιτική- παροιμία με τις…μύγες: «Your get more flies with honey than with vinegar». Στην περίπτωσή του είναι μάλλον αλογόμυγες.
Το θέαμα Κασσελάκη δείχνει να έχει αποκρυσταλλώσει τον ΣΥΡΙΖΑ στη συνείδηση των πολιτών, ως αποδιοπομπαία πολιτική δύναμη. Οπότε το ερώτημα είναι:
– Γιατί εκλεγμένοι βουλευτές ανέχονται τα κηρύγματά του με αλλοπρόσαλλα κείμενα που δεν έχει γράψει ο ίδιος, ούτε τα κατανοεί; Τι ακριβώς περιμένουν από αυτόν δημόσια πρόσωπα με τη δική τους απήχηση στην κοινωνία, όπως ο Όθων Ηλιόπουλος, η Καλλιόπη Βέττα, η Έλενα Ακρίτα και πολιτικοί με προσωπική πολιτική εξέλιξη, όπως η Όλγα Γεροβασίλη, ο Σωκ. Φάμελλος ή ο Συμεών Κεδίκογλου;
Κυρίως γιατί ο Αλέξης Τσίπρας μετέχει σε Κ.Ο. με επικεφαλής κάποιον που τον υποτιμά, προσποιούμενος ότι τον λιβανίζει; Γιατί αποκόπτεται από την άλλη Κ.Ο. που ο ίδιος έβαλε τη Βουλή;
Γιατί προσφέρει την παρουσία του σε ένα κόμμα που κουμαντάρουν ο Παππάς και ο Πολάκης και έχει θεωρητικούς έναν στιχουργό- εξαίρετο κατά τα λοιπά- και τον… Καρανίκα;
Τώρα που έφυγαν οι «υπονομευτές», γιαί δεν τον ξηλώνει η Κοινοβουλευτική Ομάδα, ώστε και το κόμμα να βάλει στη θέση του κάποιον για τον οποίο δεν θα έχουν λόγο να κρύβονται; Έτσι κι αλλιώς , δεν θα τους λείψει στο μέτρημα- ούτε στο κόμμα, ούτε στη Βουλή…
