Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ως πρώην Πρωθυπουργός ο Κώστας Σημίτης «καλυτέρα να ήταν εξ αρχής πρώην», όπως έλεγαν στην Αμερική για τον Κάρτερ.
Η μέρα προσφέρεται για κουίζ.
Ποιος υποκίνησε τη σημερινή εκδήλωση για τον Κώστα Σημίτη και γιατί;
- Α: ο τιμώμενος, για να ενισχύσει την υστεροφημία του, που αποδυναμώνεται με το πέρασμα του χρόνου.
- Β: ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να επιβεβαιώσει ότι είναι ο… φυσικός διάδοχος του Σημίτη, που του κληροδότησε το «σημιτικό πυρήνα» των αποτυχημένων του «εκσυγχρονισμού», από το ΠΑΣΟΚ.
- Γ. Η κυρία που διοργανώνει την εκδήλωση, προσφέροντας υπηρεσίες και στους δυο: στον έναν για την υπερτιμημένη εύνοια που της έδειξε στο παρελθόν και στον άλλον γι’ αυτή που θα της δείξει στο μέλλον.
- Δ. Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου που τίναξε στον αέρα και το τελευταίο υπόλειμμα θεσμικής αμεροληψίας έναντι της πολιτικής τάξης και θα βρεθεί πρώτο τραπέζι πίστα σε μια εκδήλωση με πολιτική και ιδεολογική μονομέρεια.
Στο φόντο υπάρχει πάντα κάτι σαν το αυγό του Κολόμβου: ο Σημίτης είναι δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ, ή το ΠΑΣΟΚ δημιούργημα του Σημίτη; Και συνακόλουθα: είναι παράγων της ίδρυσης, ή της διάλυσης του ΠΑΣΟΚ;
Δεν έδωσαν απαντήσεις οι αγιογραφίες για τον πρώην Πρωθυπουργό στα ΜΜΕ εν όψει της εκδήλωσης. Ούτε θα δώσουν όσα κολακευτικά θα ακουστούν παρουσία του.
Ο πραγματικός Σημίτης είναι ο «ιστορικός Σημίτης» που θα έλεγε και ο Βενιζέλος.
Είναι σοβαρός άνθρωπος και συγκροτημένος πολιτικός. Αλλά η μπάλα χάνεται ανάμεσα σε αποκλίνουσες αξιολογήσεις για τη σχέση του με το ΠΑΣΟΚ, το κατεστημένο, την εξουσία του χρήματος και την αποτελεσματικότητα και την ποιότητα των κυβερνήσεών του.
Από τη μια πλευρά του, κάποιοί προσπαθούν να εμφανίζουν ως «Όσιο της πολιτικής» -κινούμενοι στον άξονα του ιστορικού ρεβανσισμού που διακρίνει τον ίδιο απέναντι στον Ανδρέα Παπανδρέου. Κάτι σαν αναπαράσταση του δίπολου Τρικούπης – Δηλιγιάννης.
Σ’ αυτό σκηνικό εγγράφεται το δόλιο απόφθεγμα: «παρέδωσε καλύτερη Ελλάδα από αυτήν που παρέλαβε;» Από ποιόν την παρέλαβε και σε τι ήταν καλύτερη η περίοδος Σημίτη από τις περιόδους Παπανδρέου;
-Του αποδίδουν το εθνικό επίτευγμα της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωζώνη, παραβλέποντας ότι είναι πράγματι εθνικό: οφείλεται κυρίως στην Κυπριακή πολιτική ηγεσία με τη, διαχρονική, υποστήριξη της Αθήνας.
-Τον ταυτίζουν επίσης με τη στρατηγική ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, αποσιωπώντας ότι αυτή η στρατηγική χαράχθηκε από την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου – που είχε υπογράψει τη, σημαντικότερη από την ΟΝΕ, «Ενιαία Πράξη» του 1986 – και η υλοποίηση της εκ μέρους του από το 1996 έγινε με αμφιλεγόμενους τρόπους, που την αποδυνάμωσαν.
-Τον πιστώνουν με το «εκσυγχρονιστικό εγχείρημα», ενώ δεν εκσυγχρόνισε τίποτε. Εκτός από την αφαίρεση του θρησκεύματος από τις ταυτότητες και την πώληση μιας τράπεζας , της οποίας το προϊόν εξανεμίσθηκε.
Δεν κατάφερε να εκσυγχρονίσει ούτε καν το ΠΑΣΟΚ, το οποίο μετέτρεψε σε ομοσπονδιακό κόμμα, με ποσοστώσεις στους ανταγωνιστές του και παράλληλα το εξέθεσε στη διάβρωση από τη Διαπλοκή και στο τέλος παρέδωσε στον επόμενο σε ένα διαμέρισμα για να μην απολογηθεί ο ίδιος στις εκλογές του 2004 για την τετραετία του. Τόσο θεσμικός.
Ωστόσο το 1995 αυτοπαρουσιάσθηκε ως «συνιδρυτής» του ΠΑΣΟΚ κόντρα στον Ανδρέα Παπανδρεου – παραβλέποντάς ότι υπήρχαν άλλοι 150 στη ιδρυτική πράξη» – την οποία το 1979 ο ίδιος εγκατέλειψε, φεύγοντας στη Γερμανία.
-Τον πιστώνουν με το επίτευγμα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, που υπήρξαν επίσης επιλογή του Ανδρέα Παπανδρέου – και η επιτυχής διεκδίκηση και η διοργάνωσή του οφείλεται αποκλειστικά στη Γιάννα Αγγελοπούλου, με τον ίδιο να χρεώνεται το αποτυχημένη περίοδο Μπακούρη – Τζαβέλα – Θωμόπουλου – Στρατήγη.
Η καθυστέρηση στις υποδομές και οι σκανδαλώδεις εύνοιες εκτόξευσαν το κόστος τους – ενώ έθεσαν σε κίνδυνο την διοργάνωση.
Από την εικαστική της προσωπογραφίας Σημίτη των ημερών λείπουν πολλά.
-Η κυβέρνηση του βαρύνεται με τη μεγαλύτερη αναδιανομή εισοδήματος προ τους λίγους και ταυτόχρονα οι μεγαλύτερες εθνικές υποχωρήσεις – στα Ίμια, τη Μαδρίτη και το Ελσίνκι.
-Στην οκταετία του κορυφώθηκε η φαυλότητα και η διαφθορά, με κορωνίδα το κόλπο του Χρηματιστηρίου – που μετέφερε σε τσέπες τις οικονομίες των νοικοκυριών. Τρεις υπουργοί του βρέθηκαν στη φυλακή και ο ίδιος δεν απάντησε ποτέ γιατί ο Χριστοφοράκος έστελνε λεφτά στο κόμμα του.
Η διακυβέρνηση του δημιούργησε μία νέα κάστα νεόπλουτων από τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, των κοινοτικών πόρων και της τραπεζικής πίστης.
-Στο «βρόμικο ‘89», του αποδόθηκαν σχέσεις με τους διώκτες του Παπανδρέου – στη Δίκη του οποίου δεν κατέθεσε – και στο «Πεντελικό» οργάνωσε την πολιτική του εξόντωση – σε περίοδο που ήταν υπόδικος και αν τον πρόδινε η εύθραυστη υγεία του θα περνούσε στη ιστορία με μαύρα χρώματα…
Στον Κώστα Σημίτη αποδίδονται από όλους προσωπική ευπρέπεια, διακριτικός οικογενειακός βίος, ευρωπαϊκός προσανατολισμός, δομημένη σκέψη, μεθοδικότητα και αγωνιστική διαδρομή.
Ουδείς του αμφισβητεί τις προσωπικές αρετές του – σε αντίστιξη με την ευτέλεια, τον καιροσκοπισμό και την ιδιοτέλεια κάποιων υμνητών του.
Αλλά ως πρώην Πρωθυπουργός «καλυτέρα να ήταν εξ αρχής πρώην», όπως έλεγαν στην Αμερική για τον Κάρτερ.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
