Του Γ. Λακόπουλου
Nα το πούμε κάπως σχηματικά: Κάποιος απειλεί να εισβάλλει στο σπίτι σου και να πάρει όσα νομίζει ότι κακώς σου ανήκουν. Τον συναντάς και σου λέει ότι αυτό το καλοκαίρι δεν θα το κάνει. Αλλά δεν λέει πως δεν θα σταματήσει να διεκδικεί. Ευτυχής γι’ αυτή τη συνάντηση δεν μπορείς να είσαι.
Κι όμως ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της κυβέρνησης προσπάθησε να πείσει ότι πρέπει να πανηγυρίσουμε επειδή ο Μητσοτάκης εξασφάλισε «ήσυχο καλοκαίρι στο Αιγαίο».
Μόνο που το «μορατόριουμ» που προβάλλει ως διπλωματική επιτυχία του είναι κατ’ ουσίαν ελληνική υποχώρηση και πράξη κατευνασμού.
Το ζητούμενο για την Ελλάδα δεν είναι να μην την προκαλεί αυτό το καλοκαίρι η Τουρκία -με γεωτρήσεις στο Αιγαίο ή με παραβιάσεις στη θάλασσα και τον αέρα.
Είναι να πάρει πίσω τις διεκδικήσεις ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, τις απειλές κατά της εθνικής κυριαρχίας, την αμφισβήτηση τη Λωζάνης, τις προκλήσεις στο Κυπριακό, τις «γκρίζες ζώνες» ,τη «Γαλάζια Πατρίδα», το «casus belli».
Να δεχθεί ότι η μια και μόνη διαφορά με την Ελλάδα είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας -ΑΖΟ των νησιών- διμερώς, ή με προσφυγή στη Χάγη. Και ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου στην περιοχή.
Τίποτε από αυτά δεν εξασφάλισε -και δεν ξέρουμε καν με ποιο τρόπο διεκδίκησε- ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνάντησή του με τον Τούρκο Πρόεδρο όπου «έσπασε τον πάγο».
Καθ’ ομολογία του συμφωνήθηκε ότι… υπάρχουν «διαφορές» -χωρίς να ορίζονται ρητά -και «θα συνεχιστεί ο διάλογος» χωρίς να προσδιορίζεται η θεματολογία του. Είναι φανερό ότι επί της ουσίας τίποτε δεν άλλαξε από την πλευρά των Τούρκων, μετά από αυτή τη συνάντηση.
Ο Μητσοτάκης έπεσε στην παγίδα του Ερντογάν
Στην πραγματικότητα ο Έλληνας Πρωθυπουργός έπεσε στην παγίδα του Ερντογάν που εμφανώς ήθελε ηρεμία στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ. Για να διαπραγματευτεί με τον Μακρόν, τη Μέρκελ και κυρίως τον Μπάιντεν – και τη Συμμαχία γενικά- χωρίς το «ελληνικό αγκάθι».
Όχι μόνο το πέτυχε, αλλά ο Μητσοτάκης του έδωσε και εύσημα, δεχόμενος εμμέσως ότι είναι πολιτικός του διαλόγου και της συνεννόησης για καλή γειτονία.
Η παραπλανητική εικόνα για «αποκλιμάκωση και διασφάλισης ήρεμων νερών για το καλοκαίρι» εξυπηρετεί τη στρατηγική της Άγκυρας .
Έτσι αφήνει εκτεθειμένη την Αθήνα, καθώς δεν είναι αυτή που ορίζει τη διάρκεια και την ποιότητα του «μορατόριουμ».
Στην τρίτη συνάντησή του με τον Τούρκο Πρόεδρο ο Έλληνας Πρωθυπουργός στη ουσία πήγε χειρότερα από τις δυο προηγούμενες.
Στην πρώτη υπήρξε κατευναστικός, χωρίς καν αναφορά στην τουρκική παραβατικότητα στο Αιγαίο.
Στη δεύτερη- πάλι στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο- μετα από 90 λεπτών συζήτηση δήλωσε αμήχανος ότι απαιτείται «καλή διαθεση και από τις δύο πλευρές».
Τώρα -με δεδομένο ότι αυτή η καλή διάθεση δεν επιδείχθηκε από την Τουρκία έκτοτε- το έκανε χειρότερο.
Της έδωσε συγχωροχάρτι για όσα προηγήθηκαν τον τελευταίο χρόνο και της παραχώρησε το «προνόμιο» να επιστρέψει στις έμπρακτες προκλήσεις όποτε κρίνει.
Οι διεκδικήσεις της δεν έχουν αρθεί με αυτή τη συνάντηση. Αντίθετα στην ουσία μπήκαν στο τραπέζι. Αυτό ακριβώς θέλουν οι Τούρκοι. Να μένουν τα θέματα που θέτουν ανοιχτά- σαν υπαρκτές διαφορές, που θα κλείσουν με αμοιβαία υποχώρηση.
Η απουσία του Νίκου Δένδια
Με συνδυασμό ενδείξεων μπορεί να καταλήξει κανείς ότι ο Πρωθυπουργός σε αυτή τη συνάντηση απλώς επικύρωσε το πνεύμα του Ελσίνκι και της Μαδρίτης, όταν ο Κ. Σημίτης αποδέχθηκε ζωτικά συμφέροντα των Τούρκων στο Αιγαίο.
Είναι αξιοπρόσεκτο ότι σ’ αυτή τη κρίσιμη συνάντηση ο Μητσοτάκης δεν είχε δίπλα του τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια. Αντίθετα είχε αποδεχθεί την τετ α τετ συνάντηση.
Αυτό τροποποιήθηκε επειδή ο Ερντογάν, ήθελε μαζί του το σύμβουλό του Ιμπραήμ Καλίν, σε ρόλο μεταφραστή και η ελληνική πλευρά λέει ότι το δέχθηκε, υπό τον όρο να συμμετάσχει και η πρωθυπουργική σύμβουλος Ελένη Σουρανή.
Περίεργα πραγματα. Γιατί δεν ζήτησε ο Πρωθυπουργός την παρουσία των υπουργών Εξωτερικών που συναντήθηκαν δυο φορές το τελευταίο διάστημα;
Γιατί επικύρωσε το επίπεδο «Καλίν-Σουρανή»- στο οποίο κατά πληροφορίες γίνονται οι βασικές διαπραγματεύσεις- ακόμη και υπό μυστικότητα όπως έχει αποδειχθεί- ως αμέσως παρακάτω επίπεδο από τις συναντήσεις Μητσοτάκη -Ερντογάν;
Το μορατόριουμ και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα
Πολιτικοί και διπλωματικοί παρατηρητές σημείωναν ότι η Ελλάδα ακούγοντας απλώς τις απαιτήσεις των Τούρκων, χωρίς στη συνέχεια να τις καταδικάζει ουσιαστικά, αποδέχθηκε να τις συζητήσει- κάποια στιγμή.
Ο καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πρόεδρος του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών Ι. Μάζης, είπε Βασίλη Σκουρή και τον Γιώργο Σιαδήμα – στην εκπομπή «Επί του Πιεστηρίου»- ότι «το μορατόριουμ είναι απεμπόληση βασικών κυριαρχικών δικαιωμάτων».
Ο Ερντογάν διευθέτησε σε περιβάλλον ΝΑΤΟ τις σχέσεις του με άλλες κυβερνήσεις -ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία, Μεγ. Βρετανία.
Δεν του κόστισε τίποτε να δεχθεί την ανακοίνωση για «ησυχία» με την Ελλάδα στους επομένους μήνες. Πολύ περισσότερο να δεχθεί… διάλογο, όταν αυτό ακριβώς θέλει. Διάλογο επί της ατζέντα του, την οποία ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν έσπευσε να αποδοκιμάσει ρητά.
Έτσι η συνάντηση Μητσοτάκη -Ερντογάν ολοκληρώθηκε με την Τουρκία να διατηρεί τις επιθετικές απόψεις της για τη Θράκη, το Κυπριακό, το Ανατολικό Αιγαίο -όπου θεωρεί πως της ανήκει η περιοχή ανατολικά του 28ου μεσημβρινού- το Καστελόριζο, τη διχοτόμηση και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, τις «γκρίζες ζώνες- το τουρκολιβυκό μνημόνιο τη «Γαλάζια Πατρίδα», την Αγία Σοφία.
Χωρίς καν ελληνική καταδίκη για τις 376 υπερπτήσεις τουρκικών Α/Φ άνωθεν ελληνικού εδάφους, καθώς και με 3.215 παραβιάσεις των Χωρικών Υδάτων μας μόνο για το 2020.
Ουσιαστικά ο Ερντογάν έφυγε από τις Βρυξέλλες έχοντας στις βαλίτσες του τη βελτίωση των σχέσεων του με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έφερε πίσω τις τουρκικές απαιτήσεις με την υπόσχεση του -διόλου αξιόπιστου- γείτονα ότι για ένα διάστημα δεν θα τις προβάλει με έργα -γιατί κατά τα λοιπά τις διατηρεί στο ακέραιο.
Μόνο τυφλοί θα το έλεγαν αυτό ελληνική επιτυχία. Και μένει να δούμε ποιες εξηγήσεις θα δώσει ο Πρωθυπουργός στη Βουλή και την ελληνική κοινωνία.
Μέχρι τώρα υπάρχει συσκότιση, χωρίς καμία επίσημη ενημέρωση
