Του Νίκου Λακόπουλου
Aφού έκανε άνω-κάτω τα πολιτικά κόμματα, τη Βουλή και την Εκκλησία με το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια ο Κυριάκος Μητσοτάκης έφερε στη Βουλή ένα ακόμα νόμο που αναστατώνει αυτή τη φορά τον βασικό του αντίπαλο μετά την συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ.
Τι ακριβώς πιστεύει το κόμμα που φιλοδοξεί να είναι η νέα αξιωματική αντιπολίτευση για τα μη κρατικά πανεπιστήμια δεν είναι σαφές, αλλά ο Νίκος Ανδρουλάκης ζητά κομματική πειθαρχία σε μια στάση με την οποία διαφωνεί η πλειοψηφία της εκλογικής του βάσης.
«Δεν θα ανεχτώ κανένα ρήγμα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα» είπε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης, αναγνωρίζοντας πως η συζήτηση στη Βουλή ενός νόμου στον οποίο αρχικά είχε πει πως “δεν θα σταθεί εμπόδιο” δημιουργεί προβλήματα στο κόμμα του.
Το πρώτο πρόβλημα είναι πρόβλημα ταυτότητας, όπως φάνηκε και στη συζήτηση για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών όπου ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίστηκε πιο προοδευτικός από το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και από τον ΣΥΡΙΖΑ που έφερε έναν πιο συντηρητικό νόμο για το σύμφωνο συμβίωσης που έσπευσε να ψηφίσει ο σημερινός πρωθυπουργός και τότε απλός βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.
Το “εμείς λέμε ισχυρό δημόσιο πανεπιστήμιο και μη κρατικό – μη κερδοσκοπικό» του Νίκου Ανδρουλάκη είναι τόσο θολό και δείχνει μια σύγχυση ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με το αν ο νόμος είναι συνταγματικός ή όχι.
Το ΠΑΣΟΚ θα ψηφίσει για τα μη κρατικά πανεπιστήμια αν πρώτα γίνει αναθεώρηση του Συντάγματος για τα μη κρατικά ΑΕΙ, αλλά αυτό δεν είναι απάντηση στο ποια ακριβώς είναι η θέση του κόμματος: το ούτε κρατικά, ούτε ιδιωτικά, δηλαδή τελικά ναι στα κρατικά και στα ιδιωτικά, αρκεί να μην είναι κερδοσκοπικά είναι μια θολή άποψη που δείχνει ιδεολογική σύγχυση.
Τα πανεπιστήμια δεν μπορεί να είναι κρατικά σε μια ελεύθερη κοινωνία και αν δεν είναι ιδιωτικά και κερδοσκοπικά σε κάποιον πρέπει να ανήκουν. Το διακύβευμα δεν είναι η νομική μορφή τους, αλλά η δωρεάν παιδεία -που αποτελεί ήδη ένα μύθο σε ένα ταξικό σχολείο όπου υπάρχουν ήδη ιδιωτικά σχολεία και κολλέγια.
Τα μη κρατικά πανεπιστήμια και η δωρεάν παιδεία
Η αδυναμία των κομμάτων της δημοκρατικής παράταξης να υπερασπιστούν την δωρεάν παιδεία απέναντι στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας που επιχειρεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο όνομα της προόδου παίρνει τελικά την μορφή υπεράσπισης του Συντάγματος απέναντι σε μια κυβέρνηση που κατηγορείται για τον στραγγαλισμό του κράτους δικαίου.
“Η τήρηση του Συντάγματος, τόσο απαραίτητη για τη σταθερότητα της Δημοκρατίας μας και την προστασία των ατομικών ελευθεριών, επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, περιλαμβανομένων και των νομικών που καλό είναι να μη χρησιμοποιούν την Τέχνη τους, ώστε να καθίσταται νομιμοφανής η παραβίασή του γράφει ο σύμβουλος Επικρατείας και τέως υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Κουβελάκης.
“Σκέφτεται κανείς ότι η απαξίωση του κανονιστικού κύρους ακόμη και μιας, κάθε φορά, διάταξης του Συντάγματος, ανοίγει τον δρόμο για πολλών ειδών αυταρχικές επιλογές;”
Η “θεωρία ενός ζωντανού Συντάγματος”
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχοντας περάσει νόμους με στόχο τα κινήματα για να περιορίσει απεργίες, διαδηλώσεις και καταλήψεις ερμηνεύει το Σύνταγμα, περιορίζει τα ανίσχυρα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης σε ένα περιθωριακό ρόλο.
Η αντιπολίτευση ζητά Εξεταστικές Επιτροπές, αλλά τις αποφάσεις παίρνει η κυβερνητική πλειοψηφία -που αποφασίζει αν θα καλέσει ή όχι μάρτυρες. Πολύ συχνά ανατρέπει με νόμους ή πρωθυπουργικές αποφάσεις το Σύνταγμα, ή απορίπτει -η ίδια!- ενστάσεις αντισυνταγματικότητας όπως αυτή που κατέθεσαν την Τετάρτη τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Ο εισηγητής της “θεωρία ενός ζωντανού Συντάγματος” Θανάσης Πλεύρης υποστηρίζει πως δεν καταστρατηγείται το Σύνταγμα, αλλά “ερχόμαστε και το εφαρμόζουμε με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν».
Το άρθρο 16 αναφέρεται σε “σύσταση”, αλλά “εδώ έχουμε εγκατάσταση ήδη υπαρχόντων νομικών προσώπων” -πράγμα που δεν σκέφτηκε ο νομοθέτης το 1975, ούτε το ενδεχόμενο να δημιουργήσουν στην Ελλάδα ιδιωτικά πανεπιστήμια παραρτήματα που στην Ελλάδα δεν θα είναι κερδοσκοπικά!
Ο Νάσος Ηλιόπουλος, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Αριστεράς θα παρατηρήσει με οξυδέρκεια: “Αυτές τις ημέρες η συζήτηση στην Βουλή δεν αφορά μόνο την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αφορά και το αν θα έχουμε μια κυβέρνηση που δεν θα δεσμεύεται ούτε καν από το ίδιο το Σύνταγμα”.
Όταν η κυβέρνηση ερμηνεύει το Σύνταγμα
Από την πρώτη χρονιά της κυβέρνησης Μητσοτάκη πολλοί μίλησαν -όπως το Κινάλ- για ένα αυτοκράτορα που οργανώνει ένα αστυνομικό κράτος σε ένα ολοκληρωτικό σύστημα που έχει ήδη αντικαταστήσει την κυβέρνηση από μια ομάδα εργασίας και θέλει να ελέγξει κράτος, συνδικάτα, πανεπιστήμια.
Η κατάργηση του ασύλου, οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για απεργίες από ψηφιακά πλέον συνδικάτα, η δυνατότητα απαγόρευσης διαδηλώσεων, μαζί με την κατάργηση του εργατικού δικαίου, τον έλεγχο της δικαιοσύνης και την κατάργηση ανεξάρτητων αρχών θα πρέπει να ιδωθούν σε συνάρτηση με την εκλογή προέδρου δημοκρατίας από ένα κόμμα και τον εκλογικό νόμο που επιτρέπει σε ένα κόμμα με ποσοστά ακόμα και 35%- κάτω από 20% στο συνολικό πληθυσμό- να σχηματίζει κυβέρνηση.
Πολλοί πρόσεξαν πως η αφισοκόλληση έγινε -ενώ ήταν …ήδη- αδίκημα και ο πρωθυπουργός ζήτησε την οριστική διαγραφή φοιτητών που κάνουν καταλήψεις. Ο τότε νέος νόμος για τα πανεπιστήμια μπήκε υποτίθεται σε διαβούλευση -με τα κόμματα που διαφωνούσαν και τις πανεπιστημιακές αρχές – αν και η κυβέρνηση είχε ήδη σχεδιάσει τη νέα αστυνομία, αλλά και τα μπλουζάκια που θα φορά.
Τώρα ο νόμος για τα ιδιωτικά ΑΕΙ όχι μόνο δεν χρειάζεται να μπει σε διαβούλευση, αλλά χρησιμοποιείται για την καταστρατήγηση του Συντάγματος όπου δεν εξυπηρετεί την κυβέρνηση και την περιθωριοποίηση των κομμάτων της αντιπολίτευσης αφού είναι για την κυβέρνηση, όπως και το Σύνταγμα, αναχρονιστικά.
Η κυβέρνηση ερμηνεύει το Σύνταγμα που είναι νεκρό όπως υπαινίσσεται η “θεωρία του ζωνταντού Συντάγματος”. Η αντιπολίτευση καταθέτει ενστάσεις αντισυνταγματικότητας που απορρίπτει η κυβερνητική πλειοψηφία και η δημοκρατία πάει περίπατο.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το είχε πει καθαρά όταν έλεγε πριν τις εκλογές πως η χώρα χρειάζεται Κυβερνήτη. Αυτός αποφασίζει και νομοθετεί κι αν οι νόμοι του είναι αντισυνταγματικοί, τόσο το χειρότερο για το Σύνταγμα.
